[Ολοκληρωμένη]Phoenix Marco's Past->Present

Μολις κατεφυγαν στο καραβι τους τους ακολουθησα και ανεβηκα και εγω. Τοτε ολοι οι πειρατες αρχισαν να γελανε και να λενε πως επεσα στη παγιδα τους. Δεν ειχα σκοπο να χασω εδω. Ετοιμασα τις μπουνιες μου με φωτια και αρχισα να βαραω το καραβι και οποιον ερχοταν κοντα μου. Δεν υπηρχε σωτηρια για οσους ηρθαν στο νησι. Ευτυχως που ειχα μαθει να μετατρεπω τα χερια μου σε φτερα. Με τα φτερα ανεβηκα ψηλα και αρχισα να καιω τα πανια του πλοιου. Αρχισ να παιρνει ολοκληρο φωτια. Οι πειρατες μου εριχναν αλλα οι σφαιρες η καιγοντουσαν στο δρομο η περναγαν απο μεσα μου. Ειμουν ολος φωτια. Οι πειρατες ηταν απελπισμενοι. Πολλοι πηδαγαν στη θαλασσα. Αλλοι με παρακαλαγαν να μην τους σκοτωσω. Δεν μπορουσα να τους ακουσω ομως. Η οργη με ειχε τυφλωσει και κουφανει.

Τους χτυπουσα ολους... ολους ανελειτα. Επιασα το πιο γομαρι απο ολους εκει και αρχισα να του ριχνω Sky Flame Swing μεχρι που το κεφαλι του διαλυθηκε εντελως και αναγκαστικα να τον πεταξω στην θαλασσα. Στους υπολοιπους εσκαγα απλα χτυπηματα με φωτια. Εμειναν 10 περιπου. Το πλοιο ειχε καει σχεδον ολοκληρο. Εκεινοι μαζευτικαν σε μια γωνια που δεν ειχε μαζευτει φωτια και προσπαθησαν να ξεφυγουν. Ο Comar ηρθε και εκατσε στον ωμο μου. Ηταν τα τελευταια τους δευτερολεπτα. Περναγα μεσα απο τη φωτια. Γινομουν ενα με αυτην. Οι πειρατες ειχαν τρομοκρατηθει τοσο που εμπαιναν μεσα στο φωτια και καιγοντουσαν μονοι τους. Ο τελευταιος εκλεισε τα ματια. Σηκωθηκε και κατευθηνθηκε προς το μερος μου. Τον επιασα και του εκανα το πιο δυνατο μου Part-Body Transformation [Flame Airdrop]. Εσκασε με δυναμη πανω στο πλοιο ανοιγωντας του τρυπα. Το πλοιο αρχισε να βυθιζεται.

Δεν ειχα αφησει κανεναν ζωντανο. Με τα φτερα ανοιχτα εβλεπα απο κατω μου το θεαμα του φλεγομενου πλοιου. Για σιγουρια πηγαινα σε καθε εναν πειρατη και του εβαζα φωτια. Σε εκεινη την ηλικια εμαθα να πολεμαω και τοτε εβγαλα το σημα μου για να κανω την κυβερνηση να με μαθει. Ευτυχως που ρωτησα εναν πειρατη για την τωρινη τοποθεσια του Don Krieg. Μου ειπε πως ηταν στο East Blue πως θα ταξιδευε εκει για καποιο χρονικο διαστημα. Οταν γυρισα στην πολη ολοι με υποδεχτηκαν ως ηρωα. Περναγαν τα χρονια καθως ειμουν αφοσιωμενος στη προπονηση μου και μονο, μεχρι που εφτασα στο σημερα. Ετοιμος να την κανω απο το νησι.

Δεν ειχα πει σε κανεναν τιποτα. Ειμουν πλεον ετοιμος να παω σε περιπετειες περα στη θαλασσα. Το ειχα αποφασισει πως θα γινω πειρατης για να σκοτωσω τον Krieg. Αυτη η αποφαση θα μου καθοριζε ολοκληρο το μελλον. Ελπιζω να εκανα το σωστο. Το νησι ομως ειμουν σιγουρος πως θα ηταν υπο επιθεση και αλλες φορες. Δεν ηθελα κανεναν να υποφερει. Αποφασισα να καψω ολοκληρο το νησι. Δεν θα εμενε τιποτα. Ετοιμαστηκα, εφτιαξα τη σχεδια μου και ανυψωθηκα ετοιμος να καψω την πολυαγαπημενη μου περιοχη. Θα ηταν λιγο δυσκολο καθως εδω εμενα απο 2 χρονων. Ειχα ετοιμασει τη σχεδια στη θαλασσα. "Αντιο"

Αρχισα να βαζω φωτιες στο μικρο χωριο και μετα στο μεγαλο νεκροταφιο. Ειχε πολλα φυτα οποτε η φωτια εξαπλωθηκε γρηγορα. Οι πολιτες δεν ηξεραν τι τους περιμενει. Το μισο νησι ειχε ηδη πιασει φωτια και εμενε αλλο μισο ακομη. Οι γαλαζιες φωτιες ηταν αιωνιες δηλαδη εσβηναν μονο οταν εγω ηθελα. Περιτρυγιρισαν ηδη την πολη. Οι πρωτες κραυγες ακουστηκαν. Λιγη ωρα μετα οι φλογες τυληξαν ολοκληρη την πολη και εκαψαν ολους τους πολιτες. Το θεαμα αυτο ηταν ταυτοχρονα και λυπηρο και φανταστικο. Πρωτη φορα εβλεπα τις φλογες μου τοσο ευχαριστημενες. "Εφαγαν" ολο το νησι μεσα σε μια ωριτσα. Ηταν καταπληκτικο. Ανεβηκα στην βαρκα και εβαλα για νεο προορισμο το νησι Centaurea. Δεν ηξερα τιποτα για αυτο αλλα το μονο που ηθελα ηταν δυναμη. Κανεις δεν εμεινε για να πει ιστοριες για το νησι του Micqueot, γιατι απλα..... το νησι μολις σβηστηκε απο τον χαρτη....

Τέλος Phoenix Marco's Past->Present