[Ολοκληρωμένη]Ryohei's Past, Beginning Of Guardians [Part 2]

Σε όλο το ταξίδι, ξανά και ξανά αυτός ο τρομερός πονοκέφαλος μαζί με τους εφιάλτες συνέχιζαν και δεν με άφηναν σε ησυχία. Έβλεπα συνεχώς το παρελθόν μου και πιό συγκεκριμένα έβλεπα τη στιγμή που πέθαινε η μητέρα μου. Δεν άντεχα άλλο αυτό το σοκαριστικό γεγονός. Πρέπει να είχα ήδη φτάσει στο νησί σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου αλλά δεν μπορούσα να σηκωθώ και να κοιτάξω. Είχα τρελαθεί από τον φόβο.
-Όχι πάλι! Αααααα! Αφήστε με!
Ήρθαν πάλι... και σκοτείνιασαν το μυαλό μου...

Αυτή τη φορά ήρθαν όλες οι αναμνήσεις και τα γεγονότα που έγιναν μετά την δολοφονία της μητέρας μου. Τότε που ο Marine με πήρε μαζί του και πήγαμε για να με προπονήσει και να μου δώσει δύναμη. Αυτό χρειαζόμουν περισσότερο από όλα τα άλλα τότε. Ξεκίνησα από το να μαζεύω τα απαραίτητα πράγματα για το ταξίδι μου. Ποτέ δεν θα φανταζόμουν τότε πόσο δύσκολο θα ήταν να προπονείσαι με αυτόν τον άντρα. Έκανα πολύ γρήγορα. Μόλις βγήκα έξω τον βρήκα να κοιτάζει πέρα την ατελείωτη έρημο. Έβηξε μιά φορά και μετά με κοίταξε.
-Τελείωσες?

-Εμμ ναι κύριε. Τώρα τί κάνουμε?
-Τώρα φεύγουμε από εδώ και θα πάμε αλλού. Πολύ μακριά από εδώ. Πες αντίο στο σπίτι σου και στο σώμα της μητέρας σου όσο μπορείς. Ξεκινάμε σε 2 λεπτά ακριβώς.
Εγώ τον υπάκουσα και πήγα μπροστά από τον τάφο της μητέρας μου για να την αποχεραιτήσω. Ήξερα ότι θα έμενε εδώ συνεχώς και έτσι της άφησα κάτι ρούχα της από το σπίτι πάνω στο μνήμα της. Μετά από αυτό ο Marine μου μίλησε.
-Ο χρόνος σου μόλις τελείωσε. Ετοιμάσου γιατί ξεκινάμε.

-Εντάξει αλλά τώρα θα περπατήσουμε? Η έρημος είναι τεράστεια και μπορεί να χαθούμε εύκολα.
-Χαχαχαχα μην με κάνεις να γελάω. Φυσικά και δεν θα περπατήσουμε. Μην είσαι χαζός. Αν περπατούσαμε σε όλη αυτή την έρημο θα γινόμασταν το γεύμα των πλασμάτων που ζουν εκεί πριν καλά καλά το κατάβουμε.
Ανακούφηση με τύλιξε καθώς δεν θα περπατούσαμε όλο αυτόν τον δρόμο. Φυσικά πίστευα πως θα καλούσε κάτι να μας μεταφέρει. Χαμογέλασε και αυτό με έφερε σε δύσκολη θέση και σε υποψίες.
-Δεν θα περπατήσουμε μικρέ. Θα τρέξουμε!!!

Ήξερα ότι κάτι τέτοιο θα έλεγε. Τελευταία στιγμή είχα αυτό το παράξενο προαίσθημα πως κάτι δεν θα πήγαινε όπως νόμιζα. Τελικά είχα δίκιο.
-Θα-θα τρ-τρεξου-με? Μα... είμαστε στην έρημο. Πώς θα τρέξουμε σε τέτοιο περιβάλλον?
Ξαναχαμογέλασε και πήρε στάση τρεξίματος. Αναρωτιόμουν τι θα έκανε.
-Δεν πρόκειται να αποκτήσεις δύναμη Ryohei-kun με αυτό το σκεπτικό. Αν ήταν τόσο εύκολα όλα τότε όλοι θα ζούσαμε όπως εμείς θέλαμε. Προσπάθησε να τρέξεις όσο περισσότερο μπορείς. Πρέπει να με φτάσεις αλλιώς δεν θα επιζήσεις. Και κάτι άλλο... Δεν θα σε περιμένω...

-Λοιπόν, η προπόνηση μόλις άρχισε...
Σε κλάσματα δευτερολέπτου είχε βρεθεί τουλάχιστον 200 μέτρα μακριά από μένα και συνέχιζε. Πώς ακριβώς ακολουθούσες αυτόν τον άνθρωπο? Πώς γινόταν να προπονηθείς με αυτόν? Είναι θεότρελος. Ξεκίνησα και εγώ και άρχισα να τρέχω όσο πιό γρήγορα μπορούσα. Μέσα στο πρώτο λεπτό ο ιδρώτας με είχε λούσει λες και μόλις βγήκα από μπάνιο. Είχα λαχανιάσει και δεν μπορούσα να κουνηθώ.
-Είναι αδύνατον να συνεχίσω. Τί είδους προπόνηση είναι αυτή? Θα με σκοτώσει έτσι. Πρέπει να έχει φτάσει στην άλλη μεριά της χώρας αυτή τη στιγμή!

(Τώρα)
Τότε άκουσα κάτι πυροβολισμούς. Κοίταξα μπροστά μου και είδα κάτι άλλους οι οποίοι με σημάδευαν με τα όπλα τους. Ήταν κατατρομαγμένοι. Κοίταξα την σχεδία και την είδα να έχει γεμίσει τρύπες. Βούλιαζε γρήγορα. Λίγο ακόμη και θα έφτανα το λιμάνι. Τους ξανακοίταξα. Έμοιαζαν με ληστές.
-Έχετε άδεια να χρησιμοποιείτε όπλα? Από την εμφάνισή σας και μόνο μπορώ να δω πως είστε παράνομοι. Λοιπόν για να δούμε. Ααα! Το κεφάλι μου! Πρώτον κυκλοφορείται με όπλα χωρίς άδεια....

-Έι εσύ. Πρέπει να είσαι Marine. Τί κάνεις εδώ και τί πρόβλημα υπάρχει με τους ληστές μου. Θες να πεθάνεις ε?
Είπε ένας άλλος μάλλον ληστής που μόλις ήρθε. Από τον τρόπο που μιλούσε και από την έκφραση των άλλων όταν τον είδαν μπορούσα να πω πως ήταν ο αρχηγός τους. Είχε ήδη βγάλει και εκείνος ένα πιστόλι και το έστρεψε προς τα εμένα.
-Μήπως ήρθες για το κεφάλι μου? Φυσικά... το νέο μου Bounty είναι κάτι πολύ δελεαστικό. Μήπως θες την αμοιβή?
-Χμμ δεν το ήξερα. Αλλά μιας και το ανέφερες δεν μπορώ να αρνηθώ. Ετοιμάσου φίλε...

-Δεν μπορείς να με νικήσεις. Πολλοί έχουν έρθει αλλά δεν μπόρεσαν να με σκοτώσουν... Ήρθε η σειρά σου τώρα.
-Δεν το νομίζω... Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου επιφυλάξει η μοίρα... Light Speed Kick.
Όταν του τι έριξα ο τρομερός πονοκέφαλος γύρισε αλλά μπόρεσα να συνεχίσω την μάχη μέχρι τέλους και έτσι τον νίκησα.
-Δεν είσουν άξιος αντίπαλος. Αλλά τουλάχιστον δοκίμασα την νέα μου επίθεση. Maximum Ingram. Πολύ δυνατή σίγουρα. Η προπόνηση είχε καρπούς τελικά.
Οι υπόλοιποι ληστές με κοιτούσαν με τεράστεια έκπληξη και φόβο μήπως πάθουν τα ίδια...

Ήταν περίπου 20 άτομα. Πολλοί προσπάθησαν να φύγουν αλλά εμφανίστηκα μπροστά τους και τους έκλεισα τον δρόμο. Πέρασα από μέσα τους με την ταχύτητα του φωτός και έσκασα τουλάχιστον 20 Maximum Cannon και άλλα 15 Light Speed Kick. Όλοι έπεσαν την ίδια στιγμή στο έδαφος αναίσθητοι. Επίτηδες δεν τους σκότωσα για να τους μεταφέρω στις φυλακές λόγω των παρανομιών που έκαναν. Έστειλα μύνημα στα Marine Headquarters για να στείλουν ανθρώπους να τους μαζέψουν. Τους έδεσα γερά και τους άφησα στην φροντίδα των κατοίκων. Βασικά τους άφησα δεμμένους στο λιμάνι και άφησα και ένα σημείωμα εκεί το οποίο έλεγε πως έρχονται Marines να τους παραλάβουν.

Εγώ προσπάθησα να πάω να βρω ξύλα για να φτιάξω μιά νέα ή για να επισκευάσω την τωρινή σχεδία. Έτρεξα με την ταχύτητά μου και πήγα προς ένα δάσος που είχα δει από μακριά. Εκεί βρήκα μπόλικο ξύλο για ότι ήθελα να κάνω. Πήρα μερικούς κορμούς και προσπάθησα να επισκευάσω την προηγούμενη σχεδία αλλά ήταν ανώφελο. Είχε πολλά σημεία για να επισκευάσω και πολλές τρύπες. Όσο και να προσπαθούσα δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι. Έφτιαξα μιά καινούρια και την δοκίμασα στην θάλασσα. Ευτυχώς έπλεε κανονικά. Πήγα πίσω και πήρα τον Higuma. Τον έβαλα πάνω στη σχεδία και έφυγα.

Μόλις η σχεδία έφτασε λίγα μέτρα μακριά από το νησί τότε ξανάρχισε ο τρομερός πονοκέφαλος. Είμουν σίγουρος πως πάλι θα ξανάρχιζαν οι αναμνήσεις μου από εκεί που τελείωσαν την τελευταία φορά. Δεν θα με άφηναν μέχρι να τελείωναν όλα. Ήταν κάτι παραπάνω από εκνευριστικό. Δεν ήθελα να έβλεπα τίποτα από το παρελθόν μου πάλι. Ήταν απλά κακιές αναμνήσεις με μερικές άλλες να τις καλυτερεύουν και να τις κάνουν πιό ωραίες αλλά και πάλι τέτοια γεγονότα δεν σβήνονταν εύκολα από την μνήμη κάποιου. Όσο και να πέρναγε ο καιρός όλες αυτές οι αναμνήσεις θα γύρναγαν συνεχώς.

(Παρελθόν)
Είμουν πολύ απελπισμένος. Δεν ήξερα αν έπρεπε να συνεχίσω να τρέχω ή να μείνω εκεί που είμουν και να γυρίσω. Ήταν αδύνατον να τον έφτανα. Τότε όμως ήρθαν πίσω τα λόγια του Marine λίγο πριν ξεκινήσουμε την προπόνηση...
-Δεν πρόκειται να αποκτήσεις δύναμη Ryohei-kun με αυτό το σκεπτικό. Αν ήταν τόσο εύκολα όλα τότε όλοι θα ζούσαμε όπως εμείς θέλαμε. Προσπάθησε να τρέξεις όσο περισσότερο μπορείς.
Αυτά και μόνο τα λόγια μου έδωσαν το κουράγιο και συνέχισα το τρέξιμο όσο ακόμη μπορούσα πριν κατεδαφήσω...

Νύχτωνε... ο ήλιος είχε ήδη δύσει και δεν φαινόταν σχεδόν τίποτα πέρα από το τεράστειο φεγγάρι και τα αστέρια. Με είχαν συνεπάρει και η ομορφιά και η ηρεμία. Θα μπορούσα άνετα να κοιμόμουν εκεί τότε αλλά είχα κάτι πολύ σημαντικό να κάνω και έτσι δεν θα μπορούσα να το χάσω. Η ζέστη είχε σταματήσει και όλα αντιστράφηκαν. Το κρύο ήταν πολύ βαρύ σε αντίθεση με τη ζέστη η οποία ήταν από τα χειρότερα προβλήματά σου στην έρημο. Συνέχισα το τρέξιμο όσο μπορούσα. Δεν ένιωθα καθόλου κούραση σε όλο αυτό το ταξίδι μου. Όμως χωρίς να το καταλάβω είχα εξαντληθεί τόσο που κατέρρευσα και λιποθύμισα.

Όταν ξύπνησα είδα τον Marine μπροστά μου να προπονείται μόνος του και να κάνει διάφορες ασκήσεις. Προσπάθησα να σηκωθώ αλλά ήταν σχεδόν αδύνατο. Ήταν ακόμη βράδυ...
-Δεν είναι ΑΚΟΜΑ βράδυ. Είναι το βράδυ μετά από 2 μέρες που βρισκόσουν αναίσθητος. Μην προσπαθήσεις να σηκωθείς για την υπόλοιπη ημέρα. Έχεις πυρετό και πρέπει να μείνεις στο κρεβάτι για ακόμη μία μέρα. Από αύριο πρωί θα ξαναρχίσουμε και θα κάνουμε το ίδιο. Ξέρω ότι είμαι σκληρός αλλά δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Προσπάθησε για το καλύτερο συνεχώς. Αυτή είναι η συμβουλή μου.

-Και... κάτι άλλο που δεν σου έχω αναφέρει. Ανάθεμα τους τρόπους μου. Λοιπόν... το όνομά μου είναι Colonnello.
Εγώ δεν μίλησα παρά μόνο κοίταξα τις πολύ εντυπωσιακές κινήσεις του. Θυμάμαι ακόμη τον φανταστικό θόρυβο που έκαναν οι γροθιές του όταν χτυπούσαν τον αέρα. Πραγματικά ένιωθες την κάθε του κίνηση. Κάθε του μπουνιά ή κλοτσιά ήταν σαν να περνάει από μέσα σου. Ήταν πολύ δυνατός και πίστευα πως θα μπορούσε να νικήσει οποιονδήποτε. Οι μέρες πέρασαν και η προπόνηση συνέχισε. Σιγά σιγά προσαρμοζόμουν σε όλες τις διαδικασίες. Πέρασαν λίγα χρόνια και μετά από όλες τις προπονήσεις φυσικής κατάστασης το γυρίσαμε στην φυσική δύναμη.

Εκεί ο δάσκαλός μου μου έδειξε πολλά διάφορα κόλπα για την μάχη και τεχνικές που θα μου χρησίμευαν. Φαινόταν ότι είχε πολύ εμπειρία στις μάχες. Αυτό χρειαζόμουν και εγώ τότε. Μου εξήγησε πολλά πράγματα όλα αυτά τα χρόνια και με έκανε πάρα πολύ δυνατό. Όταν έφτασα στην ηλικία των 9 ο δάσκαλός μου μου είπε πως θα με πήγαινε στην βάση των Marine όπου υπήρχαν όλοι οι δυνατοί άνθρωποι. Ξεκινήσαμε και μετά από λίγο καιρό φτάσαμε εκεί. Το μέρος ήταν τεράστειο. Μπήκαμε μέσα και μου έδειξε τα πάντα. Μετά επικοινώνησε με τους υψηλότερούς του και τους ανέφερε τι έγινε όλα αυτά τα χρόνια που έλειπε.

Αρχίσαμε την προπόνηση και εκεί όπου τα πάντα ήταν πολύ δυσκολότερα. Έκανα διάφορες προπονήσεις με άλλους Marine. Στην αρχή με δοκίμασαν με απλούς αλλά δεν έφτανε και κάλεσαν μεγαλύτερο επίπεδο. Εκεί είχε πολύ δυσκολία το πράμα. Όταν έφτασαν τα γενέθλιά μου όλοι με υποδέχτηκαν σαν φίλο και μου ετοίμασαν γιορτή. Το δώρο που μου έκαναν όλοι ήταν η είσοδός μου στο σώμα των Marine. Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα στη ζωή μου. Όμως εκείνη τη χρονιά εμφανίστηκαν και άλλα άτομα σαν και εμένα με την ίδια ηλικία. Όλοι τους είχαν τις ίδιες εμπειρίες με εμένα. Καθώς τους κοιτάζαμε όλους να φτάνουν με τον Colonnello-sensei εκείνος αναστέναξε.

-Ωστέ έφτασε η ώρα έτσι δεν είναι? Αυτές τις μέρες θα γίνει αυτό που περιμέναμε όλοι. Αυτές τις μέρες θα δοκιμαστείς σκληρά Ryohei-kun. Αυτοί που βλέπεις μπροστά σου είναι...
-Colonnello-senpai σας ζητάνε. Πιο συγκεκριμένα ο Fleet Admiral. Λέει πως είναι ένα επείγον θέμα.
-Ε Colonnello-sensei κάτι μου έλεγες...
Έφυγε και με άφησε μόνο πίσω. Κάτι περίεργο θα συνέβαινε με αυτούς τους καινούριους Marine. Μετά από λίγη ώρα γύρισα στον χώρο προπόνησης και συνέχισα να προπονούμαι για την δοκιμασία που μου είπε ο δάσκαλός μου...

2 μέρες αργότερα...
-Ryohei-kun η ώρα έφτασε. Ξέρεις για πιο πράγμα μιλάω. Ετοιμάσου και σε 5 λεπτά να βρίσκεσαι στην κεντρική αίθουσα όπου ανακυρήχθηκες Marine.
Ήταν πολύ ξαφνικό και δεν το περίμενα. Ετοιμάστηκα γρήγορα και πήγα τρέχοντας στην αίθουσα. Εκεί βρήκα τους καινούριους Marine και μπροστά στον διάδρομο παραταγμένους κάποιους οι οποίοι έμοιαζαν στην ίδια ηλικία με τον δάσκαλό μου. Εκεί ήταν και ο Colonnello-sensei. Μπροστά στο τέλος του διαδρόμου καθόταν ο Fleet Admiral.
-Καλωσήρθατε νέοι Marines. Σήμερα θα δείξετε ότι είστε ικανοί να έχετε τον τίτλο του Φύλακα.

-Θα περάσετε ο καθένας από μιά δοκιμασία που είναι καθορισμένη για την προσωπικότητά του και τις ικανότητές του. Πρώτα όμως θα σας εξηγήσω τι έγινε. Πριν 5 χρόνια στείλαμε 7 από τους καλύτερους Marine μας σε κάποια αποστολή τον καθένα. Όλοι γυρίσανε με ένα παιδί 10 χρονών τα οποία είχαν τεράστεια δύναμη και είχαν και το ίδιο παρελθόν. Εσείς είστε αυτά τα παιδιά και κατέχετε πολύ μεγάλη δύναμη στα χέρια σας. Ο καθένας αντιπροσωπεύει κάτι στην φύση. Θα σας συστήσω όλους τους Marine που έστειλα και τον μαθητή τους. Να σας θυμίσω πως οι δοκιμασίες σήμερα θα είναι πολύ δύσκολες και αν τις περάσετε να είστε σίγουροι πως θα πρέπει να συμφιλιωθείτε μεταξύ σας. Αρχίζουμε με...

-... τον Skull και τον μαθητή του τον Hibari Kyoya. Συνεχίζουμε με τον Fon και τον μαθητή του τον Gokudera Hayato. Μετά έχουμε τον Colonnello και αντίστοιχα τον Ryohei Sasagawa. Ο επόμενος είναι ο Verde με τον Lambo και μετά την Luce με τον Tsuna Sawada, τον Reborn με τον Yamamoto Takeshi και τέλος τον Viper με τον Rokudo Mukuro. Πιστεύω να μην ξεχάσετε τα ονόματα των άλλων καθώς θα τα χρειαστείτε αργότερα. 7 Marines και 7 μαθητές. Αν καταφέρετε και ξεπεράσετε τις δοκιμασίες σας περιμένει τεράστεια δύναμη. Θα είναι πέρα από τις φαντασιώσεις σας.

(εδώ είναι οι Marines που επιλέχθηκαν για την αποστολή στην συνάντηση)

Spoiler:

(Συνεχίζεται...)

(Επόμενος προορισμός... Bliss Kingdom)

Τέλος Ryohei's Past, Beginning Of Guardians [Part 2]