[Ολοκληρωμένη]The Armagedon Begins! A Flaming man's past! Η Αρχη...

Πισω απο το χαμογελο
της εβλεπα καθαρη πικρια και πονο, παρατηρω μελανιες στο χερι της...
-Ακομη να παρεις
παραγγελια? Εγω φταιω που σε βαζω σερβιτορα μπας και με την ομορφια σου φερεις
κανα πελατη. Σε οικο ανοχης θα σε παω!
Οι υποψιες μου
επιβεβαιονονται:
η κοπελα
κακοποιειται.
κατι πρεπει να
κανω...

Ηρθε το βραδυ, πρεπει να προλαβω...
Αν κλεισει το μαγαζι θα χρειαστει να περιμενω την επομενη μερα για να εκπληρωσω τον στοχο μου. με 2 μικρους μετεοριτες να φωτιζουν τον δρομο βρισκω το μαγαζι.
Ειναι κλειστο... Απετυχα
Ομως κατι ηχοι ακουγονται απο μεσα...
Βρισιες και κλαματα... Χωρις να χασω χρονο μπαινω μεσα... Σε μια γωνια ειχε στριμωχτει η κοπελα και με κοιτουσε...
- Ποιος εισαι εσυ? ειπε με παγερη φωνη, σε ξερω ο σημερινος, μοναδικος πελατης μας... Τι θελεις? Σου γυαλισε η κορη μου? Στην δινω αμα θες, αλλα θα με πληρωσεις καλα, τετοιο σωμα δυσκολα το αφηνω να φυγει. ΧΑΧΑΧΑ

Αηδιασα, ο ανθρωπος αυτος ειναι ενα τερας. Και οι Marines ασχολουνται με αθωους που βοηθανε ανθρωπους εστω και αν αυτοι ειναι πειρατες, ενω στον κοσμο κυκλοφορουν ανθρωποι σαν τον "πατερα" της κοπελας. Ελεος!
Του ριχνω μια μπουνια. Απλη ισα ισα να αναισθητοποιηθει. Δεν θελω φονο στα χερια μου εστω και αν καποιοι νομιζουν οτι θα το αξιζε...
-Ελα, θα σε παρω μακρια. Ψιθυριζω στην κοπελα
-Οχι! οχι! θα με σκοτωσει οταν συνελθει. Ξεσπαει αυτη.
Την τραβαω και την βγαζω απο το μαγαζι.

Την νυχτα την περασαμε σε ενα ξενωνα στην αλλη μερια της πολης. Ξαπλωσα στο πατωμα αν και δεν εκλεισα ματι ολη την νυχτα. Πως ειναι δυνατον να συμβαινουν τετοια πραγματα κατω απο την μυτη των Marines? Ενας τετοιος marine ηθελα να ειμαι που να νοιαζεται και να τους προσεχει ολους... Αλλα και αυτοι χειροτεροι και απο τους χειροτερους πειρατες ειναι.
Η κοπελα κοιμοταν σαν αγγελος. Ηταν πολυ ομοργη ομως τα σημαδια κουρασης και κακοποιησης ηταν ξεκαθαρα.Αυριο πρεπει να την διωξω.

Το πρωι μια εκπληξη μας περιμενε στην εισοδο του ξενωνα.
Το βραδυ ειχε ξυπνησει ο πατερας της και ειχε ειδοποιησει τους marines. Αυτοι ειδοποιησαν ολα τα καταλυμματα στην πολη και κινητοποιηθηκαν κρυφα. Ετσι το πρωι, στεκομουν αντικρυ σε πολλους marines.
-Αυτη ειναι, ουρλιαξε ο πατερας της, η μονακριβη κορη μου, μου την πηρε ο αλητης!
Τι ειρωνεια! Τι θρασος!
Βρεθηκα αμεσως μπροστα του και του εριξα μια μπουνια, μετεωριτη αυτη τη φορα ελπιζονταν να μην τον σκοτωσα αμεσως αλλα να πονεσει πριν συμβει αυτο. Στην συνεχεια χτηπυσα 2 marines και πηρα την κοπελα να φυγουμε. Δυστυχως μια σφαιρα με χτυπησε στο μπρατσο. Βριζοντας που δεν ημουν αρκετα προσεκτικος καλω ενα μετεωριτη και με την καλυψη του ανεβαινουμε πανω και φευγουμε... Ελπιζω να την βγαλουμε καθαρη....

Προσγειωνομαι λιγο πριν απο το λιμανι της πολης...
-Πρεπει να κρυφτουμε, ειδαν που προσγειωθηκαμε! λεω στην κοπελα.
-Ναι αλλα το τραυμα σου... Ασε με να το φροντισω, απανταει ηρεμα.
-Μετα! τωρα κινδυνευουμε...κινδυνευεις!!!
-Εκει βλεπω ενα εγκατελειμενο σπιτι τι λες? με ρωταει.
-Οτι πεις...

Το σπιτι πρεπει να ηταν εγκαταλελειμενο καιρο...
Υπηρχαν μερικα ποτηρια σε ενα τραπεζι, κατι σκονισμενα πιατα στα ραφια, κανενα κρεβατι, και κατι σπασμενες κορνιζες.
-Γκαντεμια δεν εχει οινοπνευμα! λεει η κοπελα
-Δεν πειραζει. χρησιμοποιησε αυτο για να καψεις την πληγη.
Της δινω το μενταγιον με τον μικρο μετεοριτη, αυτος θερμαινεται πολυ και εκεινη χωρις να ρωτησει τιποτα το σπρωχνει στην πληγη. Με δυσκολια κρατησα την κραυγη πονου απ'το να βγει απο ταχειλη μου.
Ενω συνεχιζε να φροντιζει την πληγη:
-Ποιο ειναι το ονομα σου?
-Ντεπυ. Το δικο σου?
-Nicolas
-Εκτιμω οτι εκανες για μενα Nikolas αλλα τωρα τι θα γινει? Αν ξαναγυρισω πισω θα με γδαρει ο πατερας μου και εσυ θα πεσεις στους marines....
Μη σε νοιαζει το μετα. Ευχαριστω για οτι κανεις εσυ τωρα για μενα. Και μην με υποτιμας

Με μια δεμενη και περιποιημενη πληγη, ηρθε η ωρα να φυγουμε...
-Βγες απο εκει Προδοτη των marines! Παρεδωσε την ομηρο σου αμεσως! Στο ονομα της δικαιοσυνης!
Σιγουρα ειναι η Tashigi μονο αυτη μπορει να μιλαει με τοση αφελεια. Την ειχα ακουσει καμια φορα να λεει τα παραμυθακια της περι δικαιοσυνης, οταν ημουν με τον πατερα μου. Ομως δεν ειχε δει οτι ειδαμε εμεις!
καλεσα εναν μετεοριτη ο οποιος εσπασε την οροφη και προσγειωθηκε μεσα στο σπιτι, ανεβηκαμε γρηγορα και την ωρα που ανοιγε η πορτα πεταχτηκαμε εξω.
Για αλλη μια φορα ξεφευγαμε στο τσακ, αν και τωρα ευτυχως δεν ειχα καμια σφαιρα καρφωμενη στο μπρατσο μου.

Ο αερας ηταν πολυ δροσερος. περασαμε απο την πλατφορμα που ειχε εκτελεσθει ο Βασιλιας των πειρατων. Ποσες φορες την ειχα δει, ο πατερας μου μου ειχε πει για το πως εκεινη ημερα απο ημερα νικης των marines εναντια στους πειρατες, μετατραπηκε στην εναρξη της χρυσης εποχης των πειρατων.
-Αυτος ο Ανθρωπος, μου ελεγε, ηταν βασιλιας και πεθανε σαν βασιλιας.
Φυσικα το χαος που προκαλεσε με τα τελευταια του λογια εμεις επρεπε να το καθαρισουμε... Αν και το χαος που προκαλουν οι marines τελικα δεν ειναι μικροτερο.
-Θα παμε στο εστιατοριο σας, ειπα στην Νιλμαρα, πρεπει να παρουμε προμηθειες αν ειναι να φυγουμε απο εδω και ας πουμε και ενα γεια στον πατερα σου...
Αυτη εγνεψε καταφατικα.

Φτανοντας στο εστιατοριο τους, οι marines ακομα μας ακολουθουσαν αλλα ηταν μακρια. Δεν εστειλα τον μετεοριτη ξανα στον ουρανο αλλα το αφησα να περιμενει εκει μπροστα απο το μαγαζι.
-Γρηγορα! εκανε εντρομη η Νeλμiρα
Μπηκα μεσα, ο πατερας της λουφαξε στην γωνια
-Τι.. τι κανεις εσυ εδω? Που ειναι η κορη μου?
-Η σκλαβα σου εννοεις? Η ιεροδουλη σου? Η σερβιτορα σου? γιατι μονο αυτα ειναι!
-Ποιος εισαι εσυ να μου κανεις παρατηρησεις? Εσυ? ενας βρομερος πειρατης.
Χωρις να πω τιποτε μπηκα στην κουζινα, πηρα καποια πραγματα και βγηκα εξω. Δεν αξιζε παραπανω σαλιο ο τυπος...
Ξαναανεβηκαμε στον μετεωριτη και φυγαμε.

Λιγο ποιο περα την αφησα να κατεβει απο τον μετεοριτη και να κρυφτει ενω εγω θα τραβουσα μακρια τους marines μεχρι την νυχτα οποτε και θα φευγαμε απο την Loguetown.
Αφου την αφησα, συνεχισα την πορεια μου και ειδα ευχαριστημενος τους marines να ακολουθουν εμενα. Το σχεδιο ειχε πετυχει.
Προσγειωθηκα κοντα στην πλατφορμα και αναμειχθηκα με στο πληθος. Οι marines αρχισαν να σπρωχνουν τον κοσμο, να φωναζουν ενω ενας πυροβολησε μεσα στο πληθος, χωρις να σκεφτει τις συνεπειες, ευτυχως κανενας δεν τραυματιστηκε.

Με ειδαν, βγηκα απο το πληθος και αρχισα να τρεχω, στριβω σε εναν δρομο, βλεπω μια μηχανη και ενα τυπα να την εχει στημενη εκει και να περιμενει καπνιζοντας 3-4 πουρα μαζι.
-Καποια μερα θα παθεις καρκινο, φωναξα
-Παραδωσου Saint, εσυ και ο πατερας σου εμποδισατε την δικαιοσυνη και εσυ δεν εχεις τιμωρηθει ακομη για της πραξεις σου, τις παλεις και τις καινουριες, φωναξε ο Smoker.
-Οχι σημερα.
Μεταβολη και πισω, ηδη ομως ο δρομος ηταν κλεισμενος απο την Tashigi και πολλους marines. Σπαω μια πορτα μπου ηταν διπλα μου και μπαινω στο κτιριο ακριβως την στιγμη που ακουσα WHITE OUT.

Τρεχω αφηνιασμενος μεσα στα κτιρια, πηδαω απο παραθυρο σε παραθυρο, με ενα συννεφο καπνου να με πλησιαζει σταθερα απο πισω... Δυσκολα τα πραγματα, σκεφτομαι. Ομως πολλες φορες το μυαλο ειναι πιο χρησιμο απο την δυναμη ακομα και αν ειναι δυναμη απο DF. Βγαινω ξανα στον δρομο και αρχιζω να τρεχω με κοντρα τον ανεμο. Ο καπνος ειναι πιο ελαφρυς απο τον κρυο αερα θα τον δυσκολευε παρα πολυ να με ακολουθησει σε αυτη την μορφη. Το σχεδιο πετυχε, ο Smoker δυσκολευεται πλεον να με ακολουθησει. Μπροστα μου καμια 10αρια marines με σπαθια, με επιδεξιες κινησεις τους νικω και προχωρω ευθεια. Πρεπει να τους χασω, πρεπει να βρω παλι την Ντεπυ.

Βρισκω την Ντεπυ κρυμμενη εκει που συμφωνησαμε. Κατι ομως δεν παει καλα. Απο πισω της εμφανιζεται ενας βαθμοφορος, ο οποιος την σημαδευει με οπλο.
-Ελα μαζι μας Saint και δεν θα παθει τιποτα, λεει ηρεμα
-Συγνωμη, ξεσπασε κλεγοντας η Ντεπυ, δεν μπορεσα να κρυφτω αρκετα καλα.
-Δεν πειραζει, Απαντω
-Ελα προς τα εδω να σου περασουμε kairouseki handcuffs, με διαταζει ο Ναυτικος
Πλησιασα οσο χρειαζοταν
-Meteor Punch!
To κοκκινο χερι νου τον βρικε στο πιγουνι πριν προλαβει να αντιδρασει. Οι αλλοι marines παγωσαν. Αδραξα την ευκαιρια και αρχισα να τρεχω ενω παραλληλα καλεσα τον μετεωριτη να ερθει.
ειχε ερθει η ωρα!

Καθως τρεχαμε να ξεφυγουμε πεταξα λιγο αγαρμπα ειναι η αληθεια την Ντεπυ πανω στον μετεωριτη.
Πισω μας οι σφαιρες βροχη. Μπροστα μας ειδα τον Smoker και την Tashigi μαζι και με αλλους marines. Εβαλα ολη μου την αυτοσυγκεντρωση και δυναμη για να στριψω εγκαιρα τον μετεωριτη, στριβωντας πηδηξα πανω του. Μπροστα μας απλωνοταν ο ωκεανος, το East Blue, μακαρι να μπορουσα να φτασω εκει, δεν θα μπορουσε να με ακολουθησει ο Smoker.
Τωρα πλεον ερχοταν με μεγαλη ταχυτητα, και ο ανεμος ηταν με το μερος του. Δεν εχω τιθασευσει ακομα την δυναμη των μετεωριτων και ο ελεγχος και η ταχυτητα του μεταφορικου μας μεσου ηταν περιορισμενη.

Ο Smoker Πλησιαζε. Το ιδιο και η θαλλασσα. Ο καπνος αρχισε να τυλιγει τον μετεωριτη και τοτε... βγηκαμε στα ανοιχτα. ο Smoker σταματησε ισα ισα πρην πεσει μεσα τσον ταφο των DF users... Ειχαμε φυγει... ΜΠΑΜ Προλαβα να δω τον βαθμοφορο marine με το κοκκινο σημαδι απο την μπουνια που του ειχα ριξει στο πιγουνι να πυροβολει και... η Ντεπυ πεφτει διπλα μου.
Οχι, οχι, οχι...
Ειναι ακομη ζωντανη δεν ειναι θανασιμο το χτυπημα αλλα πρεπει να δει συντομα ιατρο...
Πισω δεν υπαρχει αρα πρεπει να βρω ενα νησι με ιατρο... Αφηνω στην τυχη αυτη την δουλεια και αρχιζω να φροντιζω την πληγη της.
-Θα κανω τα παντα για σενα, της ψυθιριζω στο αυτι. Ελπιζω να το ακουσε.

ΤΕΛΟΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΣ ΣΤΗ LOGUETOWN