[Ολοκληρωμένη]The Armagedon Steals! The theft! Η κλοπη και το ονειρο...

Ενα νέο νησι ξεδιπλωνόταν μπροστα μου, καθως τα ξημερωματα το προσεγγιζα πανω στον μετεωριτη μου. Ωραια, σκεφτηκα, μια νεα περιπετεια ειναι οτι πρεπει για να ξεχασω λιγο τα προσφατα γεγονοτα, για να ξεχασω αυτην. Μου ελειπε ειναι η αληθεια αλλα οφειλα να την αφησω πισω, δεν γινοταν αλλιως. Αν ερχοταν μαζι μου διετρεχε μεγαλυτερο κινδυνο και μαζί της και εγω που επρεπε να την προστατευσω. Πριν φυγω για την μεγαλη γραμμη θα την επισκεφτω ομως, δεν υπαρχει περιπτωση.

Αποφασισα να μην ψαξω για πληρωμα αλλα να συνεχισω την δικη μου πορεια μεχρι να βρω ενα που να αξιζει τις καταστροφικες μου δυναμεις. Οι μετεωριτες δεν ειναι αστεια δυναμη, πολλες φορες φανταζομουν τι θα γινοταν αν οι δυναμεις αυτες πεφτανε σε λαθος χερια, ποσα χωρια, πολεις ή ακομα και νησια ολοκληρα θα βυθιζονταν κατω απο την διαστημικη θυελλα. Χρειαζομουν οπωσδηποτε εναν χαρτη και του East blue οπου βρισκομαι αλλα και της Grand line. Απ'οτι ξερω ολες οι Βασεις Marines εχουν τους χαρτες αυτους οπως και ο πατερας μου ειχε. Κριμα που στην αγωνια μου να παρω το φρουτο και να ξεφυγω δεν αρπαξα μερικους... Θα βοηθουσαν πολυ.

Eφτασα στο νησι, λεγεται Shell Island και εχει μια τεραστια Marine Base. Μαλλον δεν ειναι αυτο που ήθελα, ισως πρεπει να βρω ενα αλλο νησι με μια μικρη βαση ή εναν ασημαντο Captain για να παρω αυτο που θελω. Μια τοσο μεγαλη Βαση το μονο που μπορει να δημαινει ειναι πολλοι marines και δυνατος Captain. Δυστυχως δεν εχω φτασει ακομη στο επιπεδο που θελω, μπορω να κανω μεγαλες καταστροφες αλλα σε μια μαχη μεχρι να καλεσω μετεωριτη ο αλλος θα με εχει σφαξει. Καλυτερα να προσεγγισω καπως αλλιως τον στοχο μου. Αρχικα πρεπει να βρω πληροφοριες για την βαση και τον Captain της. Το καλυτερο μερος λοιπον που πρεπει να επισκεφτω στο νησι ειναι η τοπικη ταβερνα, και θα φαω και θα μαθω οτι ζηταω. Οι συχνες περιπολιες στην πολη ισως με δυσκολεψουν, αλλα η απωλεια επικυρηξης μου ισως με προστατεψει.Θα δουμε...

Βρηκα το μερος που ζητουσα. Στον δρομο συναντησα 1-2 περιπολιες αλλα καλυψα το προσωπο μου και δεν εγινα αντιληπτος. Επισης ακουσα και φασαρια στο λιμανι, ευτυχως που εφυγα, ηδη τραβηξα προσοχη καταφτανοντας πανω σε εναν βραχο! Μπαινω μεσα στην ταβερνα και καθομαι σε ενα αδειο τραπεζι. Ερχεται μια καλοσυνατη κυρια να μου παρει παραγγελια:
-Μπυρα και κοτοπουλο παρακαλω, εκανα μεγαλο ταξιδι και πειναω σαν λυκος... Αφησα ενα κενο στα λογια μου. Μεγαλη Μαρινε Base εχετε στο νησι, αναμφιβολα θα εχετε και δυνατο Captain να σας προστατευει...
-Μη-μη μιλας για αυτο. Σε παρακαλω δε-δεν θελω φασαριες εδωπερα. Ο Cpt Morgan ειναι αρχηγος της Βασης, ει-ειναι τρομερος και παιρνει απο ολους μας φορο καθε μηνα και ολοι πρεπει να πληρωσουμε και ο γιος του-

Της εκανα σημα να σωπασει...
Morgan ενας εγωμανης, αυταρχικος τρελος με καμια αισθηση δικαιοσυνης και θανατο για οποιοδηποτε πλημελημα. "Αυτος ο μανιακος δεν θα αφησει κανενα ζωντανο στο νησι του, ολους θα τους εκτελεσει!" ειχε πει μια φορα ο πατερας μου. Δεν υπαρχει λοιπον αμφιβολια γιατι οι ανθρωποι αυτοι τον φονουνται τοσο πολυ και δεν θελουν να μιλουν για αυτον. Για τον γιο του δεν ηξερα τιποτα λλα φανταζομαι μια απ'τα ιδια θα ηταν.
Τελοσπαντων, εφαγα το φαγητο μου και ηπια την μπυρα μου ησυχα ησυχα...

Η ησυχια μου δεν κρατησε για πολυ. Συντομα ακουσα φωνες απο εξω. Η φασαρια μου προσελκυσε το ενδιαφερον αλλα δεν κουνηθηκα απο την θεση μου. Τοτε μπηκε στο μαγαζι μια ομαδα απο 5 marines και εναν Lieutenant και αρχισε να ελεγχει ολους τους πελατες.
-Ψαχνουμε τον πειρατη Nicolas D. Saint "The Armagedon",είπε o lieutenant, οποιος τον καταγγελει ή δωσει οποιαδηποτε πληροφορια θα απαλλαχθει απο τους φορους για εναν χρονο, οποιος τον βοηθησει θα εκτελεστει, Διαταγη του Cpt Morgan δοιηκητη της Shell Town Marine Base
Στα χερια του κρατουσε το ποστερ μου. Εκεινη την στιγμη φτανει σε μενα ενα απο τους marines που εψαχναν το μαγαζι.
-Γαμωτο...Οχι παλι τα ιδια!

Αστραπιαια οριζοντιωσα τον Marine που ηταν κοντα μου. Οι υπολοιποι marines αντεδρασαν αμεσως, εβγαλαν τα σπαθια τους και μου ορμηξαν. Απεφυγα την επιθεση του πρωτου και του εχωσα μια μπουνια, σταματησα τον δευτερο και τον εσπρωξα πισω, οπου επεσε πανω στους υπολοιπους, με τρεις κλωτσιες ηταν ολοι αναισθητοι. Ο βαθμοφορος τοτε με κοιτα και μου επιτιθεται με ενα κατανα. Απεφυγα δυσκολα την επιθεση του. Ηταν γρηγορος. Εκανα ενα βημα πισω και προσπαθησα να τον χτυπησω, δεν τα καταφερα και την επομενη στιγμη αμυνομουν ξανα. Παλι λιγο ελειψε να με πληγωσει αλλα ξανα του ξεφυγα. Εκανα ενα αλμα και βρεθηκα πισω του, γυρισε το κατανα και προσπαθησε να με χτυπησει ενω γυρνουσε, τον επεφυγα ευκολα και του εριξα μια κουτουλια. Ζαλιστηκε. Μια ακομη μπουνια και επεσε αναισθητος στο πατωμα. Πληρωσα και βγηκα εξω.

Φυσικα δεν περασα απαρατηρητος. Και εγω και η φασαρια προκαλεσαν την αφυπνιση πολλων marines. Ηδη μολις βγηκα εξω με περιμεναν αρκετοι. Φωναξα εναν μετεωριτη και εκτοξευθηκα σον ουρανο. Ακομη με ακολουθουσαν, δεν ειχα αλλη επιλογη. Πηδηξα απο τον μετεωριτη να τους αντιμετωπισω και τον αφησα να παει στον ουρανο. Η πρωτη ομαδα marines που με εφτασε ηταγρηγορα ανενεργη, ετρεξα να κρυφτω, με πυροβολει εναν marine, αστοχει και το επομενο δευτερολεπτο ειναι τεζα. Η πολη ηταν μικροτερη και δεν μπορουσα ευκολα να χρησιμοποιησω τα σοκακια της για να με χασουν οι marines. Εστριψα σε μια στροφη οπου με περιμεναν ηδη καμια 10αρια marines. Αυτη την φορα εγω ορμηξα κατα πανω τους. Εξι μπουνιες και 4 κλωτσιες ηταν αρκετες για να προχωρησω. Συνεχισα να τρεχω, πηδηξα στην οροφη ενος σπιτιου και κρυφτηκα στην αυλη του. Ακουσα τους marines να απομακρυνονται και ησυχασα καπως. Ωστοσο ειχα και αγχος αν ειναι τοσοι πολλοι αυτοι που θελουν να με φανε πως θα εφτανα στους χαρτες? Ευτυχως που λιγοι marines ειχαν δει την δυναμη μου γιατι ειχα κατι στο μυαλο μου.
-Μπορει στους αλλους να κρυβεσαι αλλα απο εμενα δεν γλιτωνεις...
Ειδα στην οροφη του απεναντι σπιτιου εναν τυπο με αμανικο φανελακι με το σημα των marines αρκετα 'χτισμενο' με ενα χαζο χαμογελο και μια ουλη στην φατσα.

-Γρηγορα αθλιοι marines, αυτο το αγαλμα που σηκωνουμε ειναι δικο μου, αρα οποιος δεν κανει καλα την δουλεια του προσβαλλει εμενα και θα εκτελεστει. Τοσο καιρο περιμενα για να το ξαναφτιαξω απο τοτε που ο αθλιος Strawhat μου το κατεστρεψε. Γρηγορα σηκωστε το να δει ολο το νησι και η θαλασσα την εξουσια και την τελειοτητα μου.
Αυτος ηταν ο Morgan ναπροσπαθουσε να βαλει το αγαλμα του στην κορυφη της marine βασης του. Μιλουσε με τοση σκληροτητα στους ναυτες του και με τοσο θαυμασμο στον ιδιο του τον εαυτο, που σου ερχοταν να γελασεις και να θυμωσεις ταυτοχρονα.
Σσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσς ΜΠΑΜ.
Ενας μετεωριτης που ολοι καταλαβαν για βραχο εσκασε πανω στο αγαλμα του Morgan. Το αγαλμα διαλυθηκα απο την συγκρουση οπως και η πετρα. Ολοι μειναν αναυδοι και ο ιδιος ο Αρχηγος των marines ξεσπασε:
-Θελω να πιασετε οποιον το εκανε αυτο και να τον φερετε μπροστα μου να τον κανονισω με το τσεκουρι μου. Αυτος ο προδοτης πρεπει να εξαλειφθει, πρεπει να διαλυθει και να καει, και θα το φροντισω εγω αυτο μετα απο αυτο που εκανε!!!!
-Μαλιστα καπετανιε!!!

-Ποιος εισαι?
-Dregun Bonecrusher First Lieutenant of Cpt Mprgan himself! Δεν υπαρχει διεξοδος για σενα Armagedon!
Πηδηξε πολυ γρηγορα, πριν προλαβω να αντιδρασω και με χτυπησε στην κοιλια με μια δυνατη μπουνια. Ενιωσα το χωμα να χανεται κατω απο τα ποδια μου και εκτοξευτηκα πανω στον τοιχο του πλησιεστερου σπιτου. Ο τοιχος εσπασε και βρεθηκα ξαπλωμενος αναμεσα στα μπαζα. Ηρθε αργα απο πανω μου.
-Τι μονο αυτο ηταν? Θα μεινεις εκει? Δεν εχεις καποια ιδιαιτερη δυναμη, κατι ξεχωριστο? Μην με κανεις να βαρεθω οπως ολους τους πειρατες που εχω συναντησει ως τωρα! Για να ξεφυγες απο τον Smoker στην Loguetown και να απεκτησες επικυρυξη κατι παραπανω θα εχεις να δωσεις!
Σηκωθηκα αργα ορθιος.
-Με ξαφνιασες, περιμενα να εισαι αδυναμος σαν τους υπολοιπους marines που εχω συναντησει ως τωρα. Λοιπον, θα σου δειξω την πραγματικη δυναμη μου.
Χρησημοποιησα την ταχυτητα των μετεωριτων και βρεθηκα πισω του, προσπαθησα να του ριξω μια μπουνια. Την απεφυγε και απαντησε με τον ιδιο τροπο. Την απευφυγα και εγω και πηδηξα απο πανω του. Ξανα απο πισω προσπαθησα να τον χτυπησω αλλα απεφυγε επιδεξια το χτυπημα μου. Δυσκολος αντιπαλος σκεφτηκα. Απεκρουσα αλλη μια μπουνια του με το χερι μου και την στιγμη που βρηκα το ανοιγμα:
-Meteor Punch.

H καυτη μπουνια τον χτυπησε στα πλαγια του θωρακα. Ξαφνιασμενος τον ειδα να σηκωνεται μετα απο το χτυπημα.
-Ωραια, πραγματικα πολυ ωραια!!! Αυτη η μπουνια ηταν οτι πρεπει. Καυτη, δυνατη και την ενιωσα μια χαρα, ελπιζω ομως να μην νομιζεις οτι θα με νικουσες μονο με μια???
Πηδηξα ξανα ψηλα και του ορμηξα. Τον χτυπησα ξανα με την καυτη μου επιθεση αλλα αστοχησα αυτη την φορα. Με ενα επιδεξιο χειρισμο με επιασε με μια λαβη και ερχισε να με πιεζει. Τωρα καταλαβα γιατι τον λενε Bonecrusher, αν συνεχισει ετσι θα μου σπασει ολα τα κοκαλα του θωρακα.... Τα πραγματα ηταν δυσκολα. Περασε απο το μυαλο μου η Ντεπυ, επρεπε να την ξαναδω. Με μια δυνατη κραυγη απελευθερώθηκα απο την λαβη του.

-Ωστε κρυβεις και πραγματικη δυναμη μεσα σου ε?
Προσπαθησε να με ξαναπιασει αλλα απεφυγα την λαβη και καταφερα να του χωσω μια μπουνια μετεωριτη. Διπλωθηκε αλλα ηταν ξεκαθαρο οτι αντεχε ακομη. Ορμηξε ξαφνηκα και με τα δυο του χερια να με πιασει ξανα. Απεφυγα δυσκολα την λαβη και τον κλωτσησα στο πισω μερος του γονατου. Γονατισε αλλα δεν επεσε. Ειναι πολυ σκληρο καρυδι, σκεφτηκα.Σηκωθηκε ξανα και ξαναγυρισε στις μπουνιες. Μια απο αυτες με πηρε στο προσωπο. Ηταν σαν να περνουσε οδοστρωτηρας απο το ενα μου μαγουλο. Για μια στιγμη ολα σκοτεινιασαν και παραπατησα. Τον ειδα να γελαει και να περπατα προς το μερος μου. Επανηλθα οταν πλεον ηταν πολυ κοντα. Το γονατο του με χτυπησε στην κοιλια. Επεσα κατω.

-ΧΑΧΑΧΑ! Λοιπον αυτο μαλλον ειναι το τελος. Αντιο Αρμαγεδωνα, πραγματικα ηταν καλη μαχη. Σε ευχαριστω για την διασκεδαση αλλα τωρα πρεπει να σε αποτελειωσω.
Σηκωσε το χέρι του και σημαδεψε το κεφαλι μου. Το σωμα μου δεν μπορουσε να κουνηθει, οσο και αν ηθελα, οσο και αν προσπαθουσα. Σκεφτηκα ολα οσα ειχα περασει, την εκπαιδευση με τον πατερα μου, Nicolas D. Angel, την μαυρη δικαιοσυνη και εν τελει την πραγματικη δικαιοσυνη. Επρεπε να σηκωθω, επρεπε να νικησω, επρεπε να συνεχισω.
-Meteor punch, φωναξα. Αλλα δεν στοχευσα αυτον... Μπορει να αποφευγε την επιθεση μου, ή ακομα και αν την ετρωγε δεν θα ηταν τελειωτικο το χτυπημα... Εριξα την μπουνια στα μπαζα, στο εδαφος. Σηκωθηκε πολυ σκονη, απεφυγα ευκολα την επιθεση του μεσα στο συννεφο αυτο σκονης που σηκωθηκε. Επισης μπορεσα να ανασυνταξω λιγο τις δυναμεις μου και να σοβαρευτω λιγο. Δεν περιμενα να δυσκολευτω τοσο μαζι του. Τωρα ομως θα τον τελειωσω. Βγηκα απο το συννεφο σκονης, και προετοιμαστηκα. Ο Bonecrusher βγηκε επισης και προσπαθησε να με πιασει ξανα. Δεν τα καταφερε ομως και πανω στην συγχυση του μετα απο την τελευταια μου κινηση αφησε ενα θανασιμο κενο στην επιθεση του. Δεν εχασα την ευκαιρια, η διαστημικη μπουνια μου τον βρικε στο προσωπο, δεν επεσε κατω. Η δευτερη μπουνια μου τον βρηκε στο πιγουνι, ζαλιστηκε και επεσε κατω.
-Εγω ευχαριστω, που με εμαθες να μην υποτιμω ποτε τους αντιπαλους μου. Η μαχη ηταν εξαισια. Τα λεμε!
Και του εριξα μια μπουνια στο προσωπο.
Ειχα νικησει.

Μετα απο αυτην τη σκληρη μαχη ηθελα λιγη ξεκουραση, αλλα πρεπει να βρω και τους χαρτες πρωτα. Τι θα κανω? σκεφτηκα. Τοτε περασε μια τρελη ιδεα απο το μυαλο μου. Χαχαχα, γελασα. Ηταν η πιο τρελη ιδεα αλλα μερικες φορες τα τρελα ειναι και αποτελεσματικα.
Βγηκα ξανα στους δρομους, ταχα οτι ετρεχα. Με ειδαν μερικοι marines αλλα τους εξουδετερωσα. Προσποιουμουν πως προσπαθουσα να ξεφυγω αλλα εκανα περισσοτερο θορυβο για να με ακουσουν. Στο τελος καμια 10αρια marines ηρθαν και με σημεδεψαν με τα οπλα τους.
-Παραδώσου, φωναξαν.
Κατεβασα τα χερια μου, και... παραδοθηκα.
-Τωρα ας τον παμε στον Καπετανιο στη Βαση.
Χαμογελασα και με πηραν μαζι τους.

Μπηκαμε στην Βαση. Ηταν πιο μεγαλη απο κοντα. Απ'οτι εμαθα ενας μετεωριτης μου πρεπει να χτυπησε κατι που κατασκευαζε ο αρχηγος των marines στην βαση, μαλλον ενα αγαλμα πρεπει να ηταν. Ελεος, ο Morgan ξεπερασε τον εαυτο του, σκεφτηκα. Ποσο εγωμανης μπορει να ειναι???
Μπηκαμε μεσα και κατευθυνθηκαμε προς τις φυλακες οπου απ'οτι καταλαβα θα με περιμενε ο καπετανιος.Ωραια, σκεφτηκα.
Ενω ημασταν μεσα στο κτιριο και κατεβαιναμε κατω, ενας αλλος marine μας εφτασε.
-Αυτος ειναι ο πειρατης που μας χτυπησε το πρωι! Εσεις τον πιασατε? Μπραβο! Ηταν πολυ δυνατος οταν τον αντιμετωπισαμε εμεις.
-Ε δεν ηταν τιποτα, τον στριμωξαμε με τα οπλα μας και δεν μπορουσε να ξεγυγει, απαντησαν οι συνοδοι μου.
-Μπραβο, θυμαμαι την μπου- περιμενετε, τι σκοινια ειναι αυτα? Αυτος ειναι DF user!
Με κοιταξαν ολοι με απορια. Ελεος, με καταλαβαν...

-Meteor punch! Καηκαν τα σκοινια και ο marine που ειχε ερθει επεσε ξανα κατω απο εμενα δευτερη φορα την ιδια μερα. Αναθεμα, τωρα πρεπει να βρω μονος μου αυτο που θελω!
Σε λιγο ολοι ηταν οριζοντια. Εφυγα απο τα υπογεια και αρχισα να ανεβαινω, λογικα το δωματιο του καπετανιου θα ηταν στο υψηλοτερο οροφο.
Ανεβηκα πανω, ανοιξα την πρωτη πορτα, 6 marines που συζητουσαν σε μια αιθουσα με κοιταξαν με γουρλωμενα ματια. Πηδηξα μπροστα τους και αρχισα να χτυπαω τον εναν μετα τον αλλο πριν προλαβουν να αντιδρασουν. Εφυγα απο το δωματιο.
Ανοιξα αλλη πορτα.

-Οοοο, τι ωραιος που φαινομαι... Ε? ποιος εισαι εσυ?
-Φανταζομαι οτι εισαι ο λιγδιαρης γιος του Morgan ε?
-Ναι και αν δεν μου πεις ποιος εισαι θα βαλω τον πατερα μου να σε εκτελεσει!
-Ωραια. Μπορει να μην βρηκα το γραφειο του αλλα εσυ θα ξερεις που ειναι.
-Δεν σου λεω! Μarines! Ελατε γρηγορ-
αρχισα να τον βαραω μεχρι να παραμορφωθει το προσωπο του. Τον σηκωσα και τον εβαλα μπροστα στον καθρεφτη..
-ΑΑΑΑΑΑΑΑ.
-Για να μην στο παραμορφωσω τελειως το προσωπο πες μου που ειναι το γραφειο του πατερα σου!
-2ος διαδρομος αριστερα, στον πρωτο δεξια και η πρωτη πορτα δεξια. Θα το δεις ειναι η μονη πορτα εκει.
-Ευχαριστω.
-Θα το πληρωσεις αυτο που εκανες στο ομορφο προσωπο μου! Θα βαλω τον πατερα μου να-
Επεσε αναισθητος.
-Ελεος, τι τραγικος ανθρωπος! ψυθιρισα.
Εφυγα για τον προορισμο μου.

Ανοιξα την πορτα που μου ειπε. Οντως εκει ηταν το δωματιο του. Αρχισα να ψαχνω. τιποτα. Παραδιπλα παρατηρησα ενα χρηματοκιβωτιο ασφαλειας.
-Ωραια, καιρος ηταν!
Εριξα 2-3 μετεωριτες στο κιβωτιο και η πορτα του υποχωρησε.
Μεσα βρηκα ενα φρουτο του διαβολου, ενα πιοστολι και χαρτες. Εβγαλα εξω τους χαρτες, και τους κοιταξα.
Ειχε εναν για το East blue, εναν για το South blue και ενα χαρτι με το σημα ενος πειρατη πανω. Σαν κλοουν εμοιαζε. Πουθενα ομως δεν βρηκα χαρτη για την Μεγαλη Γραμμη. Ηταν ξεκαθαρο το τι επρεπε να κανω, επρεπε να βρω τον πειρατη στο οποιο ανηκε το σημα στο χαρτι.
-Κριμα και νομιζα οτι θα τελειωνε σημερα.
Βγηκα εξω και αρχισα να κατεβαινω.

Λιγο πιο περα συναντησα μια ομαδα marines.
-Αυτος ειναι γρηγορα, σκοτωστε τον γρηγορα αλλιως θα πω στον πατερα μου να σας εκτελεσει.
Βρεθηκα κατευθειαν διπλα του. Εφαγε την πρωτη μπουνια. Λιποθυμησε. Εξουδετερωσα και τους αλλους marines και συνεχισα να κατεβαινω κατω. Στις σκαλε συναντησα πολλους marines να ανεβαινουν γυρω στους 30-40 και απο πισω τους εναν ψηλο τυπο με ενα τσεκουρι στο χερι. Προσεξα λιγο παραπανω και ειδα οτι το τσεκουρι του ήταν το χερι του.
-Ωχ την εκανα. Εκανα μεταβολη και αρχοσα να τρεχω προς τα πανω.
-ΠΙΑΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΔΟΤΗ!!! φωναζε ο Morgan πισω μου.

Ανεβηκα γρηγορα στην οροφη, ευτυχως δεν συναντησα κανεναν απο τους marines στην διαδρομη μου.
Μολις εφτασα ειδα ενα διαλυμενο αγαλμα και κομματια μετεωριτη. Καταλαβα γιατι ηταν τοσο θυμωμενος αυτος ο εγωμανης μπασταρδος. Εν τω μεταξυ με εφτασα ολοι μαζι με τον Morgan και με στριμωξαν στην γωνια.
-Παραδωσου τωρα! Δεν εχεις που να παω. Η βαση ειναι 100 μετρα ψηλη! φωναξαν οι marines
-Ελα να σε καταστρεψω μετην δυναμη μου αναξιε προδοτη! φωναξε ο Morgan
-Οχι σημερα απαντησα, και πηδηξα στο κενο. Ηδη κατω με περιμενε ο μετεωριτης μου. Ακουσα φωνες πισω μου και πυροβολισμους αλλα εγω ηδη ημουν στο εδαφος και κατευθυνομουν στο λιμανι...

Τρεχοντας πλεον προς το λιμανι, ημουν πολυ πιο ηρεμος. Ειχα παρει οτι ηθελα και ειχε ερθει η ωρα να φυγω. μια φιγουρα ομως με περιμενε στο λιμανι. Ηταν μεγαλη φιγουρα με ενα τεραστιο οπλο μαζι.
-Το ήξερα οτι θα φυγεις απο εδω. Στην προηγουμενη μαχη μας δεν σου εδειξα ολη μου την δυναμη. Εγω ημουν αυτος που σε ηποτιμησα. Και δεν θα κανω το ιδιο λαθος ξανα. Ηρθε η ωραν να δεις γιατι με λενε bonecrusher.

Επιτεθηκε. Το οπλο του ηταν ενα τεραστιο ροπαλο σε σχημα μηριαιου οστου. Το σηκωσε και το κατεβασε με φορα. Απεφυγα το χτυπημα. Το ροπαλο εσκασε στο εδαφος και δημιουργησε εναν τεραστιο κρατηρα στο εδαφος. Αν με χτυπουσε αυτο το πραγμα δεν θα ζουσα για να φαω και δευτερο χτυπημα.
Τρομαξα στην ιδεα. Με τεραστια δυσκολια απεφευγα καθε χτυπημα.
Απεφυγα αλλη μια βιαια επιθεση του τεραστιου οπλου του αλλα:
-Δεν ειναι μονο το οπλο, ξεχασες μου φαινεται την δυναμη μου...
Οπως απεφυγα το οπλο του εφαγα μια κλωτσια που με εκανε να πεταχτω πισω και να πεσω στο εδαφος φαρδυς πλατυς.
Σηκωθηκα. Επιτεθηκα. Απεφυγε το χτυπημα μου και με κλωτσησε ξανα καθως περνουσα. Ξαναεπεσα κατω. Δεν ηταν καλα τα σημαδια της μαχης.
Σηκωθηκα και τον κοιταξα στα ματια.

-Δεν μπορεις να ξεφυγεις αργα ή γρηγορα θα νιωσεις την δυναμη του HugeBone!
-Οχι! συγνωμη που θα σε απογοητευσω αλλα αυτο δεν γινεται. Ηρθε η ωρα να τσεκαρω την δυναμη του φρουτου μου. Ηρθε η ωρα να δω απο τι ειναι φτιαγμενος ενας μετεωριτης, απο τι ειμαι φτιαγμενος εγω.
-HugeBone Crush!
-Meteor punch!
Το χερι μου συναντησε το οπλο του στον αερα. Ενιωσα μεγαλο πονo αλλα συνεχισα. Το τεραστιο ροπαλο απο σκληρη πετρα ειχε χτυπησει το χερι μου που ηταν καλυμμενο με μετεωριτη και θερμοτητα. Το ροπαλο ραγισε, αλλα ουτε εγω θα αντεχα για πολυ τον πονο, ηδη νομιζω οτι εσπασα καποιο κοκαλο στο χερι μου. Σηκωσα το αλλο μου χερι.

-Ηρθε το τελος, ειπα, meteor punch!
Το αλλο μου χερι χτυπησε το ροπαλο ακριβως στην μεση. Το ραγισμα μεγαλωσε και με ενα κρακ το ροπαλο εσπασε και διαλυθηκε. Χωρις να χασω στιγμη χτυπησα 2 φορες τον Bonecrusher με τις διαστημικες μου μπουνιες με αριστερο και δεξι χερι εναλλαξ.
Δεν αντεξε και τα δυο χτυπηματα. Επεσε κατω.
-Εχασα αποτελειωσε με! φωναξε ο Bonecrasher.
-Οχι, Degun Bonecrusher, βρες αλλο οπλο, γινε δυνατοτερος και καποια μερα θα βρεθουμε ξανα. Τοτε ελπιζω να εχεις την δυναμη να με αντιμετωπισεις παλι!
-Θα την εχω, Αρμαγεδώνα! Θα την εχω!
Καλεσα εναν μετεωριτη και ανεβηκα πανω!
-Saint για σενα φιλε μου, ηταν μια δικαιη και καλη μαχη, Ειθε να ξανασυναντηθουν οι μπουνιες μας!
Με αυτα τα λογια απομακρυνθηκα απο το νησι. Η περιπετεια εκει ειχε τελειωσει!

ΤΕΛΟΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΣ ΣΤΗΝ SHELL TOWN