[Ολοκληρωμένη]Avaton's Story [Part 3 - ΝΕΑ ΑΠΕΙΛΗ;]

Μετά από περίπου τρεις ώρες φτάσαμε στην Ohara.Πραγματικά ερχόμασταν με μεγάλη ταχύτητα και ο καιρός ήταν μαζί μας.Η πρώτη και βιαστική εντύπωση για αυτό το νησί είναι πως είναι πανέμορφο.Και υπάρχει αρκετό Adam ξύλο.Παντού υπάρχει πράσινο αλλά και πολλά κατεστραμμένα κτήρια.Η Robin ήταν αμίλητη,είχε ένα περίεργο βλέμμα καθώς ατένιζε το τοπίο,έναν συνδιασμό θλίψης και νοσταλγίας.
-Λοιπόν,πάμε να κάνουμε μια βόλτα;
-Φυσικά avaton.Θα σου δείξω που έπαιζα μικρή και που μου άρεσε να πηγαίνω και να κάθομαι για να χαλαρώνω.Θα σου δείξω όλα τα μέρη...

Σε πολλά σημεία στο πάτωμα είχε μεγάλες τρύπες και μάγμα μέσα σε αυτές.Αυτό μάλλον έχει γίνει απ'τις επιθέσεις του Akainu.Η αλήθεια είναι πως η δύναμη του Akainu ίσως να φτάνει και την δική μου.Έχουμε το ίδιο στοιχείο αλλά αυτός είναι τύπου Logia ενώ εγώ είμαι τύπου Zoan.Είναι φανερό πως μια μάχη ανάμεσα μας γέρνει προς το στρατόπεδο μου.Δεν ξέρω όμως πόσο ανεπτυγμένο είναι το Haki του...
Η Robin με πήγε στην παραλία και καθίσαμε σε έναν βράχο,το πόδι της σε λίγο θα έχει αναρώσει πλήρως.Μου μιλούσε για τα παιδικά της χρόνια,επίσης μου είπε πως εδώ είχε γνωρίσει τον πρώτο άνθρωπο που δεν την κοίταξε απαξιώτηκα.Όταν άκουσα το όνομα του και την ιστορία του σε αυτό το νησί έμεινα έκπληκτος.Ήταν ένας Vice-Admiral...Γύρω απ'το όνομα του οποίου έχουν υπωθεί πολλά και ακόμα περισσότερα γύρω απ'το όνομα τους.... Οι D. s ....

Στην συνέχεια πήγαμε μια βόλτα στο κέντρο του νησιού όπου υπήρχε το μεγαλύτερο και πιο γνωστό Adam δέντρο στον κόσμο.Πριν μερικά χρόνια εδώ πέρα ήταν γεμάτο βιβλιοθήκες.Τα βιβλία όλα κάηκαν και πετάχτηκαν.Στον πάτο λίμνης δίπλα απ'το δέντρο,είμαι σίγουρος πως θα έχει αρκετά βιβλία να οποία ίσως να μην διαβάζονται πλέον...Η Robin περπατούσε αργά και κοιτούσε όλο το μέρος χαιδέβοντας τα λουλούδια και τους θάμνους.Σε μια στιγμή έσκυψε και πήρε κάτι,δεν μπορούσα να δω τι έκαμνε.Όταν σηκώθηκε κρατούσε ένα βιβλίο το οποίο φαινόταν σε πολύ καλή κατάσταση.
-Δεν το πιστεύω.
-Αυτό δεν έχει πάθει τίποτα ,ε;
-.......
-Γι'αυτό σοκαρίστηκες;
-Όχι,αλλά αυτό το βιβλίο είναι γραμμένο από την μάνα μου...
Το ξεφύλλισε στα γρήγορα και τον κράτησε σφιχτά.Με κοίταξε και με φίλησε.
-Λοιπόν,τι θα κάνουμε τώρα;
-Θα κάτσω εδώ στην λιμνούλα να το ρίξω μια ματιά και μετά όπου θες! Αν θες κάνε καμία βολτίτσα και έλα σε λίγο.
Της είπα εντάξει και έβγαλα φτερά να κάνω μια βόλτα πετώντας!

Πρώτα αποφάσισα να πάω να κάτσω στην κορυφή του Adam δέντρου και να κοιτάξω λίγο το νησί.Από εκεί εξάλλου φαίνονται τα πάντα.Όσο το κοιτούσα όλο και πιο ωραίο μου φαινόταν αν εξαιρέσεις τις καταστροφές.Ξαφνικά πήρε το μάτι μου μια βαρκούλα που ήταν δεμένη στην ακτή.Δεν είμαστε μόνοι εδώ σκέφτηκα.Δεν μπορούσα να δω κάποιον άνθρωπο να κινείτε ή κάτι τέτοιο.Αν κάτι γίνει θα το δω από εδώ που είμαι γιατί η Robin είναι στο οπτικό μου πεδίο όπως και κάθε τι άλλο στο νησί.Κάπως έτσι περνούσε η ώρα ώσπου εντελώς ξαφνικά το μισό νησί άρχισε να βυθίζεται στο σκοτάδι.Έκανα ελεύθερη πτώση απ'το δέντρο στην ανθρώπινη μορφή μου,λίγο πριν σιγκρουστώ στο έδαφος άνοιξα φτερά και ξεκίνησα να πετάω προς το μέρος από όπου ερχόταν το σκοτάδι!

Ήξερα οτι θα είχα μεγάλες φασαρίες εδώ.Γιαυτό κρατούσα την θερμοκρασία του σώματος μου σε τεράστια ποσά,έτσι ώστε να είμαι έτοιμος για μάχη.Στο χέρι είχα το Slaughter και περπατούσα προς το μέρος.Άκουγα συνομιλίες αλλά δεν καταλάβαινα τι έλεγαν.Όταν πλησίασα κι άλλο κατάλαβα πως πρόκειται για έναν άνδρα και μια γυναίκα.Το σκοτάδι είχε εξαφανιστεί για κάποιο περίεργο λόγο πεταγόντουσαν χώματα και πέτρες παντού τώρα.Η μόνη εξήγηση που μπορούσα να δώσω είναι πως θα έχω να κάνω με κάποιον Devil Fruit χρήστη.Ξαφνικά σταμάτησαν οι συνομιλίες και κάποιος μου πετούσε μαχαίρια,πριν με χτυπήσουν όμως καιγόντουσαν.Σηκώθηκα στον αέρα ξανά τότε.Μπροστά μου είχα μια γυναίκα περίεργα ντυμένη και πίσω μου έναν αλώκοτο τύπο,ο οποίος κάτι μου θύμιζε...

Τους κοιτούσα καλά μια τον έναν μια την άλλη.Ο άντρας γελούσε χωρίς λόγο ενώ η γυναίκα με κοιτούσε σκεπτικά.Σε κάποια στιγμή όταν γύρισα να δω την γυναίκα είχε εξαφανιστεί και έπεφταν μαχαίρια πάνω μου απ'όλες τις κατευθύνσεις.Ελάχιστα όμως έφταναν πάνω μου,τα περισσότερα γινόντουσαν στάχτη πριν με ακουμπήσουν.Δεν μπορούσα να χάσω χρόνο για ανόητα παιχνίδια.Πήρα την μορφή του δράκου,με κοιτούσαν έκπληκτα και σοβαρά πλέον.Πήγα πολύ ψιλά και άρχισα να βομβαρδίζω το έδαφος με λάβα η οποία έπαιρνε την μορφή δράκου και τους κυνηγούσε μέχρι να τους κάψει.Εγώ πήρα ξανά την ανθρώπινη μορφή αλλά οι δράκοι μου όχι.Ενώ η γυναίκα έτρεχε να σωθεί,την κάρφωσα στον ώμο με το Slaughter μέχρι να περάσει απ'την άλλη μεριά η λεπίδα του και την άφησα καρφωμένη σε ένα δέντρο.Είχε αρχίσει να τσιρίζει και ο άντρας φανερά εκνευρισμένος ετοίμαζε την πρώτη του επίθεση!

Δεν μπορούσα να καταλάβω ακριβώς τι ιδιότητα έχει ούτε καν αν είναι τύπου Logia ή Paramecia.Ξαφνικά δημιούργησε μια μαύρη τρύπα,αυτό με έκανε να νιώθω αδύναμος,η τρύπα με τραβούσε προς το μέρος της.Ξαφνικά με τράβηξε απότομα προς τον εαυτό του.Εκείνη την στιγμή έβγαλα έναν πύρινο δράκο και τον πέταξα πάνω του,εκείνος με βάρεσε μπουνιά στο πρόσωπο και άρχισε να ουρλιάζει απ'το κάψιμο.Κόντεψε να μου σπάσει το κρανίο σκέφτηκα,αυτός δεν είναι εύκολος αντίπαλος.Μετά από λίγη ώρα μόλις συνήλθε άρχισε να μου κάνει επείδηξη στο περιβάλλον τις δυνάμεις του και να επαναλαμβάνει συνεχώς οτι θα γίνει ο βασιλιάς των πειρατών.Τι καραγκιόζης είναι αυτός σκέφτηκα...

-Όσο δυνατός και αν είσαι,αν σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο και κάθε αντίπαλο που συναντάς του κάνεις επειδήξης τότε δεν θα πετύχεις πότε τον στόχο σου.
Αυτό που του είπα τον εξώργισε ακόμα περισσότερο.Άρχισαν να μετάγονται όλα τα υλικά αντικείμενα που είχε ρουφίξει το σκοτάδι του,κατά πάνω μου.Εγώ τα έκαψα όλα με μια κίνηση.
-Από που σε ξέρω; Που σε έχω ξαναδεί;
-Zehahahahah,ήμουν στο πλοίο του Whitebeard.Zehahaha
Τώρα κατάλαβα αυτός ήταν στην ομάδα του Ace είναι ο πειρατής που σκότωσε έναν σύντροφο του.Αυτό μου δίνει πολλά κίνητρα για να μην τον λυπηθώ καθόλου στην μάχη μας.
-Εσύ τι σχέση έχεις με τον Whitebeard και θα μπορούσες να με ξέρεις;
-Στο είπα,η σκέψη είναι το κλειδί,δεν θα βγάλω την κουκούλα μου και δεν θα σου αποκαλύψω το πρόσωπο μου γιατί θα το βάλεις στα πόδια!

Ετοίμαζε μια δυνατή επίθεση αυτή τη φορά.Με τα δύο του χέρια δημιουργούσε μια τεράστια μπάλα σκοταδιού.Ένιωθα τις δυνάμεις μου να εξασθενούν.Ανησυχώ για την εξέλιξη αυτής της μάχης.Έβγαλα γρήγορα τρεις γιγαντιαίους πύρινους δράκους και τους άφησα να αιωρούνται πάνω απ'το κεφάλι του.Έτσι ώστε αν έχανα τις αισθήσεις μου θα τον έκαμναν κάρβουνο.Πήρα και γω την μορφή δράκου και ετοιμάστηκα για εν αέρια αντεπίθεση.Εγώ με κύματα λάβας απ'το στόμα μου ενώ αυτός με την μπάλα σκοταδιού.Τον εκοφανικό θόρυβο της σύγκρουσης τον ρούφηξε το σκοτάδι αμέσως,είχε καεί σε όλο του το σώμα αλλά για κάποιο λόγο αυτό το σκοτάδι ρουφούσε μεγάλο μέρος της επίθεσης μου.Δεν άντεχε άλλο και έπεσε στο πάτωμα ουρλιάζοντας απ'τα εγκαύματα.Κατά την σύγκρουση είχαν πεταχτεί παντού τεράστια ποσά λάβας τα οποία δημιούργησαν πυρκαγιές σε πολλά μέρη του νησιού.Εγώ πλέον ένιωθα πως τα πόδια μου θα με εγκατέλειπαν.Έπεσα στα γόνατα μου,οι δράκοι έλιωσαν και έπεσαν σε μορφή λάβας πάνω στον τύπο.Δεν υπάρχει περίπτωση να ζήσει μετά από κάτι τέτοιο.

Στην μορφή του θηρίου έχω περίπου το μέγεθος 500 ανθρώπων και δύναμη που ξεπερνά κάθε φαντασία.Αυτός όμως μπορούσε να με κοντράρει.Δεν ξέρω τους σκοπούς του αλλά προφανώς είναι καθαρόαιμος πειρατής με άθλια προσωπικότητα.Αν δεν του έβαζα φρένο σε αυτό που κάνει ίσως να αποτελούσε τεράστια απειλή για την κυβέρνηση ή ακόμα χειρότερα για τον κόσμο όλο.Τέτοιοι πειρατές αδίστακτοι δεν πρέπει να υπάρχουν.

Τώρα που το σκέφτομαι δεν έμαθα το όνομα του....Σχεδόν σερνόμουν,με το ζόρι περπατούσα,κατευθυνόμουν προς την Robin σκεπτόμενος.ΓΑΜΩΤΟ,αυτός ο πειρατής που ήταν στην ομάδα του Ace,στο πλήρωμα του Whitebeard είναι ο Marshall D. Teach μου είχε μιλήσει ο Shanks για την πάρτι του όταν τον είχα ρωτήσει πως απέκτησε της ουλές στο πρόσωπο.

Έβγαλα αμέσως το Den Den Mushi απ'την τσέπη μου και μίλησα με τον Dragon.Τον ρώτησα αν έχει επικύρηξη γιατί θα χρειαστώ λεφτά και να μου πει πληροφορίες.Δεν είχε επικύρηξη αλλά αυτά που άκουσα με σοκάρισαν..........

Μετά από λίγο θα έφτανα στην λιμνούλα όπου κάθεται η Robin...

Από όλο μου το σώμα έτρεχαν αίματα.Το στόμα μου είχε γεμίσει και αυτό.Δεν μπορούσα να συνηδιτοποιήσω σε τι κατάσταση με έφερε με μια επίθεση μόνο.Όσο το σκέφτομαι τόσο πιο περισσότερο πιστεύω οτι αυτός ο άνθρωπος θα ήταν η μεγαλύτερη απειλή για τον κόσμο!Μετά από λίγο περπάτημα είχα φτάσει στην Robin.Φαινόταν τόσο χαρούμενη και συγγεντρομένη διαβάζοντας το βιβλίο της μάνας της.Δεν με είχε προσέξει.Είχε αυτό το μαγευτικό χαμόγελο στο πρόσωπο της.

Είχα χάσει τις αισθήσεις μου.Αυτό που με επανέφερε ήταν κάτι υγρό που έπεφτε στο πρόσωπο μου.Κάτι με έβρεχε...Μόλις άνοιξα τα μάτια μου είδα την Robin να με κοιτάει κλαίγοντας,έβλεπα το στόμα της να κουνιέται αλλά δεν μπορούσα να ακούσω την φωνή της,ούτε το σώμα μου να κουνήσω μπορούσα.Ένιωθα σαν την ψυχή εγκλοβισμένη μέσα σε ένα νεκρό σώμα!Ήμουν χαμένος στο απόλυτο σκοτάδι.Ξαφνικά κάτι άκουσα που με έβγαλε από αυτό το άβατο....
-Τι έπαθες; Δεν θέλω να πεθάνεις...Σε παρακαλώ....
Τότε βρήκα την δύναμη και μίλησα...
-Μην ανησυχείς!
-Τι έπαθες; Ποιος στο έκανε αυτό; Πες μου...
[...]
Ξαφνικά ξύπνησα,ήταν νύχτα και η Robin κοιμόταν με ακουμπισμένη το κεφάλι της στον θώρακα μου.Υπήρχε και μια φωτιά δίπλα μας που μας ζαίστενε.
-Robin...ξύπνα...ξύπνα...
Άνοιξε τα μάτια της και με κοιτούσε νυσταγμένη και παραξενεμένη ταυτόχρονα,μόλις συνηδιτοποιήσε οτι ήμουν και πάλι καλά με αγκάλιασε και έβαλε τα κλάματα.Μου μιλούσε αλλά δεν καταλάβαινα τι έλεγε απ'τους λυγμούς της.Πέρασαν λίγα λεπτά έτσι και μετά της εξήγησα,μου είπε κάτι ενδιαφέρον όμως.Ότι με το πλήρωμα της τον είχαν συναντήσει αυτόν σε ένα νησί της μεγάλης γραμμής.Τι γύρευε εδώ όμως;
-Λοιπόν μην νομίζεις οτι ξέχασα πως ήρθαμε εδώ για να μου πεις τα πάντα για σένα ε...
-Πόσο με τρόμαξες...Μα φυσικά θα στα πω όλα και θα σου πω και πολλά άλλα που έμαθα διαβάζοντας το βιβλίο της μάνας μου.Θα σου φανούν ενδιαφέρον!

Η αλήθεια είναι πως νιώθω χάλια.Δεν πρέπει να έχω σπάσει κανένα κόκκαλο αλλά πρέπει να έχουν ραγίσει αρκετά.Η Robin με είχε φροντίσει και με είχε βάλει επίδεσμους σε όλα τα ανοιχτά τραύματα.Κοιμηθήκαμε αγκαλιά,αύριο ελπίζω να είμαι καλύτερα όταν θα μου εξιστορείτε τα πάντα!
Έκανα πολύ ανίσυχο ύπνο.Οι πόνοι δεν με άφηναν να ηρεμίσω.Τουλάχιστον δεν είμαι σε αυτή τη άθλια κατάσταση που ήμουν χθες.Είχα σηκωθεί και ενώ κοιμόταν η Robin πήγα να κόψω ένα τριαντάφυλλο.Της χάιδεψα το μάγουλο με αυτό και της ψιθύρισα στο αυτί για να ξυπνήσει....
Μετά από λίγη ώρα ξεκίνησαμε να περπατάμε,μου τα διηγούταν όλα σιγά σιγά.Όταν ήταν μικρή την εκμεταλευόντουσαν ακόμα και οι συγγενείς της που έμενε μαζί της και ο μόνος φίλος που είχε σκοτώθηκε μπροστά στα μάτια της απ'τον Aokiji.Ήταν διαβολάκι όμως,για αυτόν τον λόγο σήμερα είναι ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που ξέρει να διαβάζει τα Poneglyphs ή ο μόνος που γνωρίζει η κυβέρνηση.Ας τα πάρουμε όμως απ'την αρχή...

Αναδρομή στο παρελθόν της Nico Robin


Πριν αρκετά χρόνια όταν η Robin ήταν περίπου οχτώ χρονών έμενε στο σπίτι της θείας της,η οποία δεν την αντιμετόπιζε με καλό τρόπο.Της ζητούσε αντάλλαγμα για την διαμονή της στο σπίτι,της ζητούσε να κάνει της δουλειές του σπιτιού και να απολαμβάνουν όλοι κάποιες ανέσεις εκτός απ'την Robin φυσικά.Κανείς στο χωριό δεν την αντιμετόπιζε με καλό τρόπο,την θεωρούσαν όλη τέρας επειδή είχε υπό την κατοχή της δυνάμεις ενός καταραμένου φρούτου.Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να την κάνει να κλειστεί στον εαυτό της.Τον περισσότερο της ελεύθερο χρόνο τον περνούσε στην παραλία σκεπτόμενη σιωπηλά και διαβάζοντας αρχαιολογία.Ήταν μέλος της αρχαιολογικής ομάδας ως μαθητευόμενη,αυτή η ομάδα ίσως ήταν οι μόνοι άνθρωποι που αγαπούσαν την Robin σε αυτό το νησί.Η Robin είχε αυξημένη περιέργεια και δίψα για μελέτη,γι'αυτό συνήθιζε να κρυφακούει συζητήσεις της ομάδας,έτσι κατάφερε και έμαθε να διαβάζει τα Poneglyphs,αυτό την έκανε επαγγελματία αρχαιολόγο απ'την ηλικία των οχτώ μόλις χρόνων!

Συνεχίζεται...

Και ενώ η ζωή της συνεχιζόταν με αυτούς τους ρυθμούς,ένα απόγευμα που καθόταν στην παραλία αντίκρισε έναν γίγαντα που τον είχε ξεβράσει το κύμα.Η Robin φυσικά τον βοήθησε,δίνοντας του φαί,έτσι έγιναν πολύ γρήγορα φίλοι.Μια αναπάντεχη μέρα είχαν έρθει στο νησί πολλοί ναυτικοί,είχε ακούσει πως κυνηγούσαν μια γυναίκα.Αυτήν την γυναίκα η Robin την έβλεπε για πρώτη φορά στην ζωή της,αυτό που έμαθε όμως την σοκάρισε,ήταν η μάνα της.Είχε επιστρέψει στο νησί μετά από πολλών χρόνων δουλεία και εξερεύνησης πάνω στα Poneglyphs.Η παγκόσμια κυβέρνηση την κυνηγούσε για αυτόν τον λόγο...Οτιδήποτε αφορά τα Poneglyphs είναι απαγορευμένο απ'τον νόμο,η ποινή,είναι η εσχάτη...Μετά από λίγη ώρα είχε γίνει και η Robin στόχος των ναυτικών,ο καλός της φίλος όμως την βοήθησε να ξεφύγει απ'το Buster Call και την πύρινη κόλαση του Sakazuki.Εκεί η Robin έμαθε κάτι ακόμα που της προκάλεσε σοκ,ο φίλος της ήταν πρώην υπο-ναύαρχος της κυβέρνησης,ο δικός του τρόπος δικαιοσύνης όμως τον έφερε αντιμέτωπο εκείνη την νύχτα με έναν πολύ καλό του φίλο,τον Aokiji.Ο Aokiji είχε διαταγές να σκοτώσει τον φίλο της Robin,τον Paul.Λίγο πριν τον σκοτώσει ο Paul πρόλαβε να δώσει κάποιες συμβουλές στην μικρή του φίλη,Robin,που της άλλαξαν την ζωή."Μπορεί τώρα να είσαι μόνη,αλλά δεν γεννήθηκε ποτέ κανένας για να ζει μόνος.Μια μέρα θα βρεις και εσύ φίλους Robin".Αυτές ήταν οι τελευταίες του λέξεις πριν παγώσει το σώμα του.Ο Aokiji είχε έτσι την ευκαιρία να σκοτώσει την Robin αλλά δεν το έκανε,αντίθετα την συμβούλεψε και αυτός το ίδιο και την βοήθησε στην φυγή της απ'το νησί ως την τελευταία επιθυμία του φίλου του,Paul.

Τέλος αναδρομής.

Τελειώνοντας την αφήγηση τα μάτια της Robin είχαν γίνει υγρά,δεν ξέρω ποια ήταν τα αισθήματα που ένιωθε αυτήν την στιγμή...Νοσταλγία,Λύπη,Μίσος πάντως είχα πέσει και εγώ στην ψυχολογία της.Την αγκάλιασα και συνεχίσαμε να περπατάμε αγκαλιασμένη,εγώ κούτσενα γιατί είχα έναν φρικτό πόνο στο αριστερό μου πόδι.Προσπαθούσα να μην το δείχνω για να μην την ανησυχίσω,και πέσει κι άλλο η ψυχολογία της.Ξαφνικά για ελάχιστα δευτερόλεπτα το νησί κουνήθηκε αλλά δεν έδωσα σημασία ρίχνοντας απλά τα αίτια σε κάποιο υποθαλάσσιο υφαίστειο.Ήταν μεσημεράκι και έπρεπε κάτι να φάμε,γιαυτό άναψα μια φωτιά και η Robin ετοίμαζε να φάμε ψαρικά του γλυκού νερού απ'την λίμνη.Καθώς τρώγαμε μπροστά στην φωτιά,ξεκίνησε να μου πει για αυτά που έγραφε η μητέρα της στο βιβλίο που βρήκε...

Μέσα από αυτά που μου εξηγούσε η Robin κατάλαβα οτι δεν ήταν ένα απλό βιβλίο με πληροφορίες αλλά οι έρευνες πολλών ανθρώπων.Αυτό το βιβλίο περιέχει όλα τα στοιχεία σχετικά με τις έρευνες που είχε κάνει η μητέρα της Robin με την ομάδα της,καθώς και μερικά βιογραφικά στοιχεία που πιο πολύ με σελίδες ημερολογίου έμοιαζαν.Σύμφωνα με την έρευνα τους είχαν φτιάξει έναν χάρτι με πιθανές τοποθεσίες που μπορεί να υπάρχει κάποιο Poneglyph σε αυτές.Απ'τις ιστορίες της Robin που μου έχει διηγηθεί, έχει βρει τρία Poneglyph στην ζωή της.Ένα αυτό το οποίο βρισκόταν στην Ohara αλλά πλέον το έχει η κυβέρνηση.Ένα ακόμα στην Arabasta και ένα στην Skypiea,το νησί στον ουρανό.Η ομάδα της Olivia,μητέρας της Robin,είχε προβλέψει οτι ένα Poneglyph βρίσκεται στην Jaya,αλλά μετά από πολλές έρευνες δεν το εντόπισαν εκεί.Ήταν λογικό βέβαια,που να ξέρουν οτι το μισό νησί βρίσκεται δέκα χιλιάδες πόδια πάνω απ'την επιφάνεια της θάλασσας...Εγώ έχω επισκεφθεί στο παρελθόν μια φορά την Skypiea.Για εμένα δεν ήταν δύσκολο να πάω εκεί καθώς μπορώ και πετάω.Είχα πάει εκεί μαζί με μια ομάδα που είχε οργανώσει ο Dragon για μια αναζήτηση.Θα ήθελα πολύ να ξαναπάω εκεί στο μέλλον!

Το ίδιο μου είπε και η Robin,οπότε της υποσχέθηκα πως θα πάμε μαζί,μόλις θα μπούμε στην μεγάλη γραμμή.Μετά η συζήτηση εξελίχθηκε σε πλάκα...
-Γιατί δεν πάμε τώρα; Κατευθείαν στην Skypiea;
-Και πώς θα γίνει αυτό;
-Αφού μπορείς και πετάς τότε μπορούμε να πάμε κατευθείαν εκεί όπως και στην μεγάλη γραμμή.
-Χαχα,δεν είναι τόσο απλά τα πράματα όσο φαίνονται Robin,αν ξεκινήοσουμε να πάμε έτσι τότε θα χαθούμε στην μεγάλη γραμμή.Για να μην χαθώ πρέπει να έχω Log Pose,και αν δεν απομνημονεύει το κάθε νησί τότε θα χαθούμε σίγουρα.Βέβαια υπάρχει και το ενδεχόμενο της Eternal Log Pose. της είπα και της χαμογέλασα πονηρά.
Τότε γέλασε και αυτή και άρχισε να με βαράει παιχνιδιάρικα,καθώς κατάλαβε πως θα ήταν και αυτό αδύνατον,την παρούσα χρονική στιγμή,διότι οι Eternal Log Pose έχουν τεράστια αξία!

Στην συνέχεια κοιμηθήκαμε δίπλα στην φωτιά.Το ξημέρωμα της επόμενης μέρας θα ξεκινούσαμε το ταξίδι μας για το επόμενο νησί.Πρέπει να ξεκουραστώ καλά,δεν ξέρω για πόσο θα αντέχω στην μορφή του δράκου με αυτά τα τραύματα,αλλά σύμφωνα με την εμπειρία μου θα έχουν σχεδόν επουλωθεί τελείως μέχρι αύριο το βράδυ.Το φρούτο, μου δίνει επίσης την δυνατότητα να γιατρεύομαι 10 φορές πιο γρήγορα από έναν φυσιολογικό άνθρωπο!
[...]
Είχε ξημερώσει και σε λίγη ώρα θα φεύγαμε,η Robin έκαμνε μια τελευταία βόλτα πριν αποχαιρετήσει το νησί της.Αισθανόμουν πως δεν ήθελε να φύγει...Έβαλε το βιβλίο της στο σακίδιο της και ανέβηκε στην πλάτη μου.Ήμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε ώσπου το νησί άρχισε ξανά να ταρακουνιέται,ακούστηκε και μια φωνή που μας έλεγε να σταματήσουμε...

Ενώ ήμασταν στον αέρα,κοιτούσα προς όλες τις κατευθύνσεις να δω ποιος μας μιλούσε...Ήταν ο Marshall D. Teach...Όπως το περίμενα,ήξερα οτι η ιδιότητα του θα ρουφούσε την λάβα και τελικά θα ζούσε.
-Εμείς οι δύο θα τα ξαναπούμε στην μεγάλη γραμμή και θα σε βυθίσω στο κενό μια για πάντα.Zehahahah
Ήταν γεμάτος εγκαύματα αλλά στεκόταν στα πόδια του λες και δεν είχε πάθει τίποτα.
-Δεν ήρθε η ώρα να κάνουμε την μάχη μας ακόμα εμείς οι δύο.Στον νέο κόσμο θα είναι μια μάχη μέχρι τον θάνατο,με έναν νικητή και μόνο....
Άρχισα να φτερουγίζω πιο γρήγορα μένοντας στο ίδιο σημείο.Σήκωσα το κεφάλι προς τα επάνω και άρχισα να πετάω προς τα πάνω λάβα με φοβερά,μεγάλη πίεση.Δημιουργόντας έτσι μια πύρινη "βροχή".Αυτό του έκοψε το γέλιο και άρχισε να τρέχει,ήταν φανερό οτι δεν θα προλάβαινε να φύγει.Τότε εμφανίστηκε η φίλη του με τεράστια ταχύτητα,τον έπιασε και εξαφανίστηκαν.

Εμείς πλέον πετούσαμε για το Goat Island.

ΤΕΛΟΣ PART 3 - ΝΕΑ ΑΠΕΙΛΗ;