[Ολοκληρωμένη]Avaton's Story [Part 5 - ΛΥΤΡΩΣΗ]

Μετά από μια εβδομάδα περίπου στη θάλασσα,φτάσαμε επιτέλους στο νησί Dawn.Έχω ακούσει αρκετές ιστορίες απ'τον Dragon για αυτό το μέρος.Πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό,ήμουν το μόνο άτομο που μιλούσε ο Dragon για το παρελθόν του...Κατά την διάρκεια του ταξιδιού,συνέβησαν αρκετά πράγματα.τα μέλη του πληρώματος ήταν πολύ οξύθυμα και αναγκάστηκα να μαλώσω αρκετές φορές μαζί τους.Ένας από αυτούς μια νύχτα,είχε πιει πολύ και προσπάθησε να βιάσει την Emma,για κακή του τύχη όμως τον είδα και τον έκανα στάχτη.Σε όλο το ταξίδι με την Emma δεν ανταλλάξαμε παραπάνω από δύο-τρις λέξεις...Αυτή η σιωπή....
Κατεβήκαμε λοιπόν στο νησί και κάναμε μια βόλτα.Τα βλέμματα μας ήταν πολύ ψυχρά και επιθετικά,ήμασταν σαν εκτελεστές.Οι εκφράσεις μας μαλάκωναν και ομόρφεναν μόνο όταν τα βλέμματα μας συναντιώντουσαν.Το νησί φαινόταν πάρα πολύ ήρεμο,χωρίς καθόλου πειρατές και με λίγη κίνηση.Καθώς κοιτούσα τα τοπία,σκεφτόμουν πόσες μεγάλες προσωπικότητες έχει γεννήσει αυτός ο τόπος!

Γρήγορα είχε έρθει το βράδυ,κατά την διάρκεια της μέρας κάναμε βόλτα σε όλα τα μέρη,στους αγρούς και στις φάρμες,στα μπαράκια,στις ταβερνούλες...Τώρα όμως είχαμε πάει σε ένα πανδοχείο για να περάσουμε την νύχτα.Μπήκαμε στο δωμάτιο,η Emma γδύθηκε και μπήκε κάτω απ'το ζεστό πάπλωμα.Την φίλησα,έβαλα σε ένα ποτήρι λίγο κονιάκ,και έφυγα δίνοντας της ένα περίεργο χαμόγελο.Δεν της είπα που πάω,και τίποτε άλλο.Είχε λίγο ψύχρα εκείνο το βράδυ αλλά γενικά το νησί έχει πολύ θερμό κλίμα.Φυσούσε ένα απαλό αεράκι και τάραζε τις κορυφές των χόρτων,το φεγγάρι έλαμπε και φώτιζε όλη την πράσινη έκταση που απλωνόταν μπροστά μου.Περπατούσα μόνος...Για κάποιο λόγο με είχαν πνίξει τα συναισθήματα,δεν μπορούσα να βγάλω την Robin,απ'το μυαλό μου.Ένιωθα τύψεις που την ξέχασα μέσα σε μια νύχτα,αλλά δεν παύω να ανησυχώ για αυτήν.Δεν μ'αρέσει όταν αφήνω τον εαυτό μου να κάνει πράξεις βάση συναισθημάτων.Πάντα ήμουν και θα συνεχίσω να είμαι ένας άντρας που λειτουργεί με την "σκλυρή λογική"....

Όλα δείχνουν πως θα περάσουμε μερικές ήρεμες μέρες εδώ,πιστεύω πως θα είναι ευκαιρία να μιλήσουμε λίγο με την Emma!

Δεν άργησα να αλλάξω συμπέρασμα.Είδα από μακριά,μέσα στα χόρτα να κινούνται μια ντουζίνα άνθρωποι.Περπατούσαν με γρήγορο ρυθμό και είχαν τα κορμιά τους σκυμμένα.Επίσης,φορούσαν μακριές ενδυμασίες με κουκούλες.Προσπάθησα να τους ακολουθήσω,αλλά τους έχασα γρήγορα απ'τα μάτια μου.Όσο και αν έψαχνα τριγύρω δεν βρήκα καθόλου ίχνη.Πήγα λίγο πιο μετά σε ένα μπαράκι,μέσα υπήρχαν λίγοι γέροι,2 ρεμάλια και μια όμορφη γυναίκα πίσω απ'την μπάρα.Κάθησα στην μπάρα και μιλούσα για λίγη ώρα με δύο γέρους και την νεαρή γυναίκα.Μετά που απάντησα ένα σετ ερωτήσεων που μου έκαναν,τους είπα για το περιστατικό,με κοίταξαν όμως με απορία και δεν μου έδωσαν κάποια απάντηση!

Εμένα αυτό που μου είχε περάσει,εξ αρχής απ'το νου,ήταν πως ή κάποιου είδους πειρατές θα είναι ή μυστικιστές.Αν είναι το δεύτερο δεν νομίζω να αποτελούν κάποια σοβαρή απειλή για το νησί.Αλλά αν είναι πειρατές ίσως οι κάτοικοι εδώ να έχουν σοβαρό πρόβλημα.Αν περνάει απ'το χέρι μου θα κάνω κάτι καλό για αυτό το χωριό,όσο είμαι εδώ.Η ώρα παιρνούσε ευχάριστα.Σε όλο το μπαρ είχαμε μείνει εγώ,ο ένας απ'τους δύο γεράκους και η κοπέλα,που το όνομα της είναι,Makino.Συζητούσαμε για διάφορα,και ο γεράκος μας έλεγε συνεχώς ιστορίες.Σε κάποια φάση η συζήτηση πήγε στον Garp,ούτε εγώ θυμάμαι πως,πραγματικά τον έχουν σαν θρύλο και σαν ήρωα,είναι πολύ περήφανοι που ο Garp κατάγεται από εδώ.Σε λίγο θα ξημέρωνε και αποφάσισα να φύγω και να πάω στο πανδοχείο.Τους καληνύχτισα,λίγο πριν φτάσω στην πόρτα,ο γεράκος με ρώτησε το όνομα μου,τον κοίταξα,του χαμογέλασα και έφυγα.Μόλις βγήκα έξω,είδα λάμψεις σε ένα μακρινό ύψωμα προς κάποια ακατοίκητα μέρη.Θόρυβοι όμως δεν ακούστηκαν καθόλου.

Ήμουν σε δύλιμα,δεν ήξερα να πάω να δω τι ήταν αυτό ή οχι;Είχα πιει πάρα πολύ σακέ και δεν ένιωθα καλά.Ζαλιζόμουν αρκετά.Το σακέ που φτιάχνουν εδώ είναι τόσο τέλειο,όσο μου το είχε περιγράψει ο κοκκινομάλλης.Τελικά αυθόρμητα χωρίς να το σκεφτώ άλλο,πήγα στο πανδοχείο.Η Emma κοιμόταν γυμνή στο κρεβάτι.Έπεσα από πάνω της και άρχισα να την φιλάω σε όλο της το κορμί,ξύπνησε,στην αρχή δεν αντιδρούσε απλά με κοιτούσε.Μετά όμως άρχισε να υδρώνει και να βγάζει ήχους εκδηλώνοντας πως της αρέσει πολύ αυτό που κάνω.Τελικά καταλήξαμε να ήμαστε δεμένοι και να κάνουμε σεξ για αρκετή ώρα.Εγώ ήμουν από πάνω της,ώσπου ένιωσα κάτι μητερό να μπαίνει και να βγαίνει στην πλάτη μου.Γύρισα να δω τι ήταν καθώς ο πόνος με έκαιγε την πλάτη.Ήταν ένας από αυτούς με τις μακρυές ενδυμασίες και τις κουκούλες,κρατώντας ένα ματωμένο μαχαίρι στο δεξί του χέρι.Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να σκεπάσω την Emma γιατί ήταν γυμνή.Εγώ σηκώθηκα,επίσης γυμνός και στάθηκα μπροστά του.Μπορούσα να διακρύνω ανδρικά χαρακτηριστικά,τον κοιτούσα επίμονα και αυτός το ίδιο,κανείς μας όμως δεν έκανε κάποια αντίδραση.

Ένιωθα λες και δεν ήμουν μέσα στο σώμα μου,λες και ήμουν παραδίπλα.Ένας απλός παρατηρητής των γεγονότων.Έβλεπα τον εαυτό μου να στέκεται γυμνός,με την πλάτη μέσα στα αίματα και μπροστά μου,ή μάλλον μπροστά του να στέκεται ένας από αυτούς που είχα δει νωρίτερα.Ξαφνικά λυγίζω τα χέρια μου,δηλαδή αυτός,και σφίγγει όλους τους μύες του σώματος του,παίρνει μια πολύ βάρβαρη έκφραση στο πρόσωπο του,ανοίγει το στόμα του και ξεχύνεται από μέσα ένα πλάσμα,δημιουργημένο από λάβα.Το πλάσμα είχε πάρει την μορφή ενός χάρου,και με το δρεπάνι έκοψε στα δύο το σώμα εκείνου του τύπου.Και τα δύο κομμάτια του σώματος του,έπεσαν στο πάτωμα ενώ καιγόντουσαν σιγά σιγά δημιουργώντας ένα λοφάκι από στάχτες.Αυτός ο πύρινος χάρος ξαναμπήκε στο σώμα του,μέσα απ'το στόμα του.

Ξαφνικά ένιωθα,ξανά εγώ...Ήμουν ξανά μέσα στο σώμα μου.Τι γίνεται;Σκέφτηκα...Ίσως μου είχαν ρίξει ναρκωτικά μέσα στο πότο...Οχι οχι,κάτι άλλο συναίβει,είμαι σίγουρος πως έχω ξαναζήσει παρόμοια εμπειρία.Είχα ανάγκη να βαραίσω με την γροθιά μου κάπου,αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεσπάσω πάνω σε έναν τοίχο,τον οποίο και διάλυσα ολοκληρωτικά με την γροθιά μου.

Γρήγορα ήρθε ο γεράκος που ήταν ο ιδιοκτήτης που πανδοχείου και μας χτυπούσε ανήσυχα την πόρτα.Ρωτώντας τι είχε γίνει και αν ήμαστε καλά.Η Emma ήταν αρκετά ταραγμένη,δεν είχε συνηδοιτοποιήσει ακόμα τι είχε γίνει,όπως και εγώ.Της έκανα νόημα να κάτσει μέσα,και κατευθύνθηκα προς την πόρτα.Την άνοιξα και βγήκα έξω,του εξήγησα τι είχε γίνει,καθώς δεν ήθελα να προκαλέσω προβλήματα στους ανθρώπους αυτού του νησιού.Επίσης,του είπα πως θα τα πληρώσω όλα και έφυγε με μια περίεργη ανακούφιση στο βλέμμα του.Μπήκα ξανά μέσα.Είπα στην Emma να μαζέψει τα πράγματα της και να πάμε να μείνουμε σε ένα άλλο δωμάτιο του πανδοχείου,και έτσι έγινε...Η Emma ξάπλωσε και εγώ στεκόμουν καθισμένος δίπλα της και μιλούσαμε,ήταν η πρώτη φορά που ανοίξαμε,οποιουδήποτε είδος,συζήτηση μετά από εκείνη τη νύχτα...Συζητούσαμε για διάφορα,με κίνητρο να την ηρεμίσω και να κοιμηθεί.Τελικά χαϊδεύοντας της τα μαλλιά κοιμήθηκε με ένα γλυκό χαμόγελο στο πρόσωπο της.Εγώ δεν είχα ύπνο όμως...ποιος ήταν αυτός; Και πως μπήκε αυτός ο τύπος στο δωμάτιο ενώ όλα ήταν κλειστά; Γιατί πριν,στο προηγούμενο δωμάτιο ένιωσα λες και είχε βγει ψυχή μου απ'το σώμα μου.Αν αυτό γινόταν για αρκετή ώρα και ένιωθα κι άλλα φασματικά πράγματα θα ήμουν σίγουρος πως η αιτία ήταν ναρκωτικά που πιθανόν να μου έβαλαν στο ποτό μου,στην ταβέρνα αλλά τα πράγματα ήταν αλλιώς...Επίσης,θυμάμαι πως στο παρελθόν πριν αρκετά χρόνια αυτό το είχα ξανά ζήσει...

Δεν μπορούσα να ηρεμίσω με τίποτα,κάλεσα έναν φίλο μου γιατρό,στο Paladego με το Den Den Mushi μου.Του ανέφερα όλη την ιστορία.Όταν του είπα πως η επίθεση που χρησιμοποιήσε ο εαυτός μου,όταν δεν τον είχα υποέλεγχο ήταν η Screaming Hell.Και πως αντί να πάρει την μορφή δράκου η λάβα,πήρε την μορφή χάρου,παραξενεύτηκε ιδιαίτερα.Τώρα όμως που το συνηδητοποιώ και εγώ,μου φαίνεται πάρα πολύ παράξενο.Εγώ δεν την έχω χρησιμοποιήσει ποτέ έτσι,δεν είναι του στύλ μου.Για ένα δεκάλεπτο περίπου δεν μιλούσαμε,έψαχνε κάτι σε βιβλία ιατρικής.
-Avaton...Avaton...Avaton! Μ'ακούς;
-Έλα σ'ακούω!
-Νομίζω πως έχω βρει κάτι.Πες μου λίγο γιατί το ψευδώνυμο σου είναι "Quantum Personality";
-Ένας γέρος,χαρισματικός που ήταν γνωστός στο νησί μου,με αποκάλεσε έτσι μια φορά.Και από τότε όλοι με αποκαλούσαν έτσι.Δεν έμαθα ποτέ τον λόγο πίσω απ'την επιλογή αυτού του ψευδώνυμου.
-Μάλιστα!Πάντως σύμφωνα με την θεωρία μου και με αυτά που βρήκα εδώ σε ένα βιβλίο "μη αποδεκτής ιατρικής",το ψευδώνυμο αυτό σου ταιριάζει.
-Λοιπόν,θα μου πεις την θεωρία σου;
-Ναι! Ναι! Λοιπόν άκου καλά...Αυτά είναι συμπτώματα πολλαπλής προσωπικότητας.Οχι όμως το συνηθισμένο.Στην αρχαιότητα έχουν σημειωθεί περιστατικά ανθρώπων που είχαν πολλές προσωπικότητες αλλά σύμφωνα απ'τις περιγραφές των βιωμάτων τους.Υπήρχαν πολλές ψυχές στα σώματα τους που κατά κάποιο τρόπο της έλεγχαν μετά την πάροδο κάποιου χρόνου.Δηλαδή άλλαζαν την προσωπικότητα τους όποτε ήθελαν.Ενώ στα φυσιολογικά περιστατικά πολλαπλής προσωπικότητας,οι άνθρωποι δεν ελέγχουν τις αλλαγές μέσα τους.

Είχα μείνει άφωνος,δεν ήξερα τι να πω...
-Και το καλύτερο δεν στο είπα ακόμα.Αυτά τα κρούσματα εμφανίστηκαν κυρίως σε μια αρχαία χώρα,που δεν υπάρχει πλέον.Την έλεγαν Ελλ.Τα άτομα που είχαν τέτοιες τάσεις τους ονόμασαν "Κβαντικούς ανθρώπους".
-Και για πες μου,πώς κατάλαβες απ'την αρχή,πώς η περίπτωση μου πρόκειται για κάτι παρόμοιο με αυτές που μου περιέγραψες;
-Όταν μου είπες για την επίθεση! Σε ξέρω καλά και έχουμε συνεργαστεί σε πολλές μάχες.Ποτέ σου δεν χρησιμοποιήσες την επίθεση με αυτόν τον τρόπο.Ίσως ένας πολύ κακός εαυτός σου με πολύ μίσος,να την χρησιμοποίησε έτσι.

Μου είχε δημιουργηθεί μια απορία,ήμουν πολύ ψύχραιμος αλλά πίστευα πως η απάντηση δεν θα μου άρεζε καθόλου.
-Jekins,έχει γίνει κάποια έρευνα,ξέρεις που κατέληξαν όλοι αυτοί;
-Ναι,έχω αρκετά στοιχεία μάλιστα.Όλοι είχαν ενδιαφέρουσες ζωές.Μπλεγμένοι σε δολοφονίες και μεγάλες υποθέσεις της εποχής τους.Είχαν όλοι τους επαναστατικές τάσεις και έχουν μείνει σχεδόν όλοι γνωστοί στην ιστορία ως μεγάλες προσωπικότητες!

Ήταν μια απάντηση που δεν περίμενα,σε καμία περίπτωση.Με ξάφνιασε πάρα πολύ αλλά τουλάχιστον δεν ήταν αυτό που περίμενα.
-Ευχαριστώ πολύ,Jekins.
-Τίποτα φίλε μου.Εγώ θα το ερευνήσω κι άλλο το θέμα.Όποτε θες ξανά πάρε με θα έχω σίγουρα κι άλλα ενδιαφέρον πράγματα να σου πω.

Ανακουφισμένος πλέον ξάπλωσα,όμως και πάλι δεν μπορούσα να κοιμηθώ.Ένιωθα την αδρεναλίνη μου πολύ υψηλή.Είχα αρχίσει να υδρώνω,κοιτούσα το ταβάνι σκεπτόμενος.Έτσι πέρασα όλο το βράδυ δίπλα στην Emma βυθισμένος για άλλη μια φορά στην σιωπή.Αυτή την φορά όμως όλα ήταν αλλιώς...

Λίγο πριν τα ξημερώματα τελικά με πήρε ο ύπνος,αλλά ξύπνησα λίγο αργότερα μαζί με την Emma.Θα προσπαθήσω να συνεχίσω να είμαι ο Avaton,δεν θέλω να με επιρεάσουν τα νέα της χθεσινής νύχτας.Μπήκαμε μαζί με την Emma στο μπάνιο και κάναμε το πρωινό ντουζ.Μετά περάσαμε απ'το πανδοχείο και έδωσα χρήματα στον ιδιοκτήτη για της ζημίες,του έδωσα πολλά περισσότερα.Με ευγνομονούσε για αρκετή ώρα και μετά φύγαμε.Πήγαμε μια μικρή βόλτα στο χωριό.Η Emma ήθελε να ψωνίσει τοπικά παραδοσιακά πράγματα,και αυτό έκανε.Εγώ μετέτρεψα τα χέρια μου σε φτερά και πέταξα προς το μέρος που είδα τις λάμψεις χθες τα μεσάνυχτα.Έκανα κύκλους πάνω απ'το σημείο αλλά δεν υπήρχε τίποτα που να μου τραβήξει την προσοχή,ώσπου....

...Παρατήρησα έναν σχετικά μικρό κρατήρα στο έδαφος.Προσγηώθηκα και πήγα να ελέγξω.Υπήρχαν 5 ξύλινα σκαλοπάτια τα οποία σε μετέφεραν σε έναν υπόγειο ημιόροφο.Ήταν πολύ σκοτεινά,ο δρόμος σε οδηγούσε σε ένα και μόνο μέρος.Τελικά βρέθηκα σε ένα δωμάτιο,το οποίο ήταν γεμάτο με εκρηκτικά.Επίσης υπήρχαν διάφορα εργαλεία και ένα τζάκι το οποίο ήταν σβηστό.Ποιος ξέρει τι ετοιμάζουν; Γιατί κρύβουν εδώ,τόσο μεγάλες,ποσότητες εκρηκτικών; Αυτά φτάνουν για να τινάξουν ένα ολόκληρο νησί στον αέρα.Τα πήρα σχεδόν όλα στα χέρια μου,βγήκα έξω και ξεκίνησα να πετάω.Ήμουν ακριβώς πάνω απ'το νησί αλλά είχα στόχο να πάω όσο πιο ψηλά μπορούσα.Όταν έφτασα σε ένα σημείο που ένιωθα την ατμόσφαιρα να είναι πολύ αραιή,σταμάτησα να ανεβαίνω.Πήρα την τελική μορφή μου ως δράκος και τα εκτόξευσα με όλη μου την δύναμη,όσο πιο ψιλά μπορούσα.Στην συνέχεια δημιούργησα ένα κύμα λάβας,κατευθυνόμενο και αυτό προς τα εκρηκτικά, και ξεκίνησα να κάνω ελεύθερη πτώση προς το νησί.Μετά από λίγα δευτερόλεπτα,έγινε η έκρηξη! Είμαι σίγουρος πως ακούστηκε σε μερικά κοντινά νησιά.Και την λάμψη μπόρεσαν και την είδαν άνθρωποι που ζουν εκατοντάδες μίλια μακριά.Το οστικό κύμα που δημιουργήθηκε με έκανε να χάσω κάπως την κατεύθυνση μου και μου έδωσε μεγάλη ώθηση.Ένιωθα πόνο στην πλάτη μου απ'τα θραύσματα που μου είχαν καρφωθεί.Τελικά προσγηώθηκα στο λόφο και πήγα περπατώντας μέχρι το χωριό.Όλοι οι κάτοικοι είχαν βγει έξω απ'τα σπίτια τους και κοιτούσαν τον ουρανό.

Μέσα στο μικρό πλήθος,ήταν και η Emma.Πήγα δίπλα της και της είπα τι είχε γίνει.Την πήρα και πήγαμε στον μοναδικό ιατρό του χωριού.Κοίταξε τις ανοιχτές πληγές απ'τα θραύσματα....
-Αυτά τα θραύσματα είχαν μια περίεργη ουσία,δεν αναγνωρίζω όμως την χημική της σύσταση.
-Μπορείτε να καταλάβετε αν είναι επικήνδυνο για τον οργανισμό μου;
-Με μια πρώτη διάγνωση δεν φαίνεται να προκαλεί κάποιο άμεσο πρόβλημα και επιπλέον υπάρχει ελάχιστο ποσό μέσα στο αίμα σου.
Τον πλήρωσα και έφυγα εφόσον δεν μπορούσε να βγάλει μια ολοκληρωμένη διάγνωση.Η ανησυχία της Emma ήταν φανερή αλλά εγώ προσπάθησα να την καθησυχάσω,χωρίς αποτέλεσμα.Όταν της είπα,πως θα πάρω τηλέφωνο τον Jekins να μου πει και αυτός την άποψη του.Τότε κάπως ηρέμισε.Ο Jekins είναι ο πιο φημισμένος γιατρός ανάμεσα σε όλους τους Revolutionaries.H Emma ξέρει οτι είναι απίθανος στην δουλειά του και του έχει μεγάλη εμπιστοσύνη.

Όταν φτάσαμε στο κέντρο του χωριού,είδα έναν περίεργο ψιλό τύπο,που ήταν με αυτούς τους άντρες,οι οποίοι είναι ντυμένοι με μακριούς μανδύες.Απέναντί τους ήταν μαζεμένοι όλοι οι χωρικοί,στα χέρια τους κρατούσαν διάφορα γεοργικά εργαλεία ως όπλα!Επικρατούσε μια έντονη συζήτηση.Απ'τα λίγα που κατάλαβα,αυτός σχεδίαζε να τινάξει όλο το νησί στον αέρα γιατί πριν αρκετά χρόνια,είχε πεθάνει όλο το πλήρωμα του,ακριβώς σε αυτό το μέρος.Οι χωρικοί ήταν έτοιμη για να του επιτεθούν αλλά δεν νομίζω πως θα καταφέρουν κάτι,σε πολλά πρόσωπα υπήρχε πάνω τους αποτυπωμένος,ο φόβος...Τώρα που ήταν μέρα μπορούσα να διακρύνω καλύτερα τις ενδυμασίες τους.Στις πλάτες τους υπήρχε ένα περίεργο σύμβολο,το οποίο όμως το έχω ξανά δει σίγουρα κάπου...Δεν το σκέφτηκα παραπάνω πήγα ανάμεσα στις δύο ομάδες,των χωρικών και των τρομοκρατών(?).Είπα τους χωρικούς να απομακρυνθούν,έτσι και έκαναν.Πήρα την μορφή δράκου και τους έκαψα όλους τους άντρες που φορούσαν μανδύες.Ο μόνος που απέφυγε το χτύπημα,ήταν ο τύπος που τον έλεγαν Higuma...

Κατά την διάρκεια της μάχης κουραζόμουν,ασυνήθιστα,γρήγορα.Αφού τον σκότωσα ήρθε η Emma και με αγκάλιασε.Όλοι οι κάτοικοι του χωριού ζητοκραύγαζαν το όνομα μου,λες και πρόφεραν το όνομα ενός ήρωα...
-Μα καλά που έμαθαν αυτοί το όνομα μου; είπα στην Emma.
Με κοίταξε,με το βλέμμα που κοιτάει ένα μωρό την μαμά του ενώ έχει κάνει κάποια αταξία.Εγώ της χαμογέλασα και της έτριψα την πλάτη κολώντας το σώμα της πάνω μου.
Κατευθυνόταν ένας γεράκος με το μπαστούνι του προς το μέρος μου,ήταν ο γεράκος από το μπαρ.
-Λοιπόν,κύριε avaton.Αποφάσισα πως θα κάνουμε ένα γλέντι στο χωριό προς τιμή σου!
Εγώ γέλασα,χωρίς να δώσω απάντηση!
-Λοιπόν χωριανοί,κάντε τις προετοιμασίες σας,σήμερα το βράδυ θα έχουμε τρελό φαγοπότι.
Τότε εμφανίστηκε μια γριά,κάπως γεματούλα,με έναν πλάστη στο δεξί της χέρι.Πήγε πάνω απ'τον παππού,τον οποίο και περνούσε τουλάχιστον 15 εκατοστά στο ύψος,και του βάρεσε το κεφάλι με τον πλάστι.
-Δεν σου είπα,να πάψεις να πίνεις; Θα μου πάθεις τίποτα και θα τρέχω μετά...
-Τι βαράς ρε γυναίκα;
Μετά τον πήρε σέρνοντας τον, μέχρι το σπίτι τους.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να κάνει τους θεατές του περιστατικού να ξεσπάσουν σε γέλια!

Οι χωρικοί ετοίμαζαν τρελό φαγοπότι για το βράδυ.Έβλεπα,μαζί με την Emma,απ'το παράθυρο του πανδοχείου,να κουβαλάνε τεράστια βαρέλια με σακέ στο κέντρο.Θα περάσουμε καλά σκέφτηκα! Η Emma άρχισε να ετοιμάζεται για να κάνει μπάνιο.Αυτό θα το πάρω ως ευκαιρία για να πάρω τηλέφωνο και να μιλήσω με τον Jekins,να του πω την περίπτωση μου. Αφού γδύθηκε και μπήκε στο μπάνιο,πήρα στα χέρια μου το Den Den Mushi,χωρίς να χάσω καθόλου χρόνο.
-Έλα Avaton,τι κάνεις; Καλά μιλάμε έχω μάθει πολλά πράγματα γύρω απ'το θέμα σου...
-Jekins,δεν έχω χρόνο τώρα.Με ενδιαφέρουν πολύ αυτά που έχεις να μου πεις αλλά έχω ένα άλλο συμαντικό ζήτημα για να μου αναλύσεις.
Ο Jekins σκέφτηκε: "Πίστεψε με και τα στοιχεία που βρήκα είναι πάρα πολύ σιμαντικά και είναι εύθυμα νέα.."
-Εντάξει σ'ακούω! Πες μου...
-Κοίτα χθες το βράδυ μου επιτέθηκε ένας πισώπλατα,την ώρα που ήμουν στο κρεβάτι.Δεν ξέρω πως μπήκε μέσα στο δομάτιο.Φορούσε έναν μακρύ μανδύα.Το πρωί είδα και άλλους απ'την ομάδα του,οι οποίοι ήταν ντυμένοι ακριβώς με την ίδια ενδυμασία...Ως εδώ όλα οκ;
-Ναι,συνέχισε...
Του εξήγησα όλο το περιστατικό με την έκρηξη και τον γιατρό.
-...Και λίγο πριν σε πάρω συνηδητοποίησα πως το σύμβολο τους,είναι το σύμβολο της αλχημείας.Πιστεύω πως αυτή η ουσία μπήκε στο αίμα μου απ'το μαχαίρωμα και οχι απ'την έκρηξη.
-Κοίταξε μπορεί ίσως να είναι κάποια επικύνδηνη αλχημική ουσία,που να μην λύνεται με ιατρικά φάρμακα.Αλλά για να ήταν τόσοι πολλοί αλχημιστές μαζί με έναν Rookie,αυτό σημαίνει πως δεν ήταν ιδιαίτερα καλοί στο είδος τους,άρα το αντίδοτο θα αποτελείτε από κάποια απλή αλχημική ένωση.
-Και πως θα γίνει τώρα; Που θα βρω κάποιον αλχημιστή;
-Λοιπόν για αυτό θα σε ενημερώσω αργότερα,γιατί πρέπει να το ψάξω.Σε περίπτωση που νιώσεις πολύ αδύναμος ή νιώσεις πως η κατάστασή σου αρχίζει και επιδυνόνεται,κάλε με αμέσως.Εγώ μέχρι τότε θα ψάξω να βρω,τι ακριβώς είναι αυτή η μοβ ουσία,και κάποιον αλχημιστή σε κάποιο νησί κοντά στο Dawn!

Μόλις βγήκε απ'το μπάνιο,κάθησε ετοιμάστηκε και ντύθηκε.Καθήσαμε και οι δύο στο κρεβάτι.
-Λοιπόν avaton,ποιοι είναι οι στόχοι σου;Γιατί έφυγες απ'τους επαναστάτες;
-Emma,σου είπα τον κύριο λόγο.Έχω σκοπό να τραβήξω τον δικό μου δρόμο,όπως εγώ θα τον ορίσω!Έχουν συμβεί αρκετά πράγματα μετά τις στελευταίες εξελίξεις στον Νέο Κόσμο.Υπάρχει έξαψη της πειρατίας αλλά αυτός δεν είναι ο μεγάλος κύνδηνος των πολιτών.Ο μεγάλος κύνδηνος είναι η ίδια η κυβέρνηση.
-Ναι,αλλά μου λες πράγματα που τα ξέρω ήδη.Ξεχνάς οτι ήμουν και εγώ με τους επαναστάτες κάποτε;
-Οχι,δεν το ξεχνάω...
-Λοιπόν,αν δεν θες να μου πεις το σέβομαι.Θέλω να ξέρεις όμως πως θα σε ακολουθήσω και θα είμαι στήριγμα σε οτι επιλογή και αν κάνεις στην ζωή σου.

Σηκώθηκα όρθιος,πήρα πολύ σοβαρό βλέμμα.Έβαλα σε ένα ποτήρι λίγο κονιάκ,στάθηκα μπροστά στο παράθυρο.Και άρχισα να της μιλάω ατενίζοντας το τοπίο έξω.
-Θα εξοντώσω όλη την κυβέρνηση.Θα κάνω αυτό που έκαναν οι επαναστάτες αλλά εγώ θα το κάνω με πιο βίαιο τρόπο,δεν θα δείξω έλεος.
-Avaton,σε γνωρίζω πολύ καλά.Ποτέ δεν θα έκανες,ιδικά εσύ,μια επιπόλαι κίνηση.Άρα σε εμπιστεύομαι.Και όπως σου είπα θα σε ακολουθήσω.
-Σε ευχαριστώ Emma....Για να εκπληρωθεί ο στόχος μου πρέπει να έχω δίπλα μου συντρόφους πιστούς σαν και εσένα.

Την πλησίασα,της χάιδεψα τα μαλλιά και την φίλησα!
-Μετά από εδώ που θα πάμε;Πότε θα μπούμε στην μεγάλη γραμμή;
-Μετά από εδώ θα πάμε στην Centaurea,όπου και σκοτώθηκε ο καλύτερος μου φίλος!Έπρεπε να είμαι ήδη εκεί και να έχω σκοτώσει τον κάθε μπάσταρδο πάνω στο νησί αλλά λόγω τον γεγονότων με την Nico Robin,αποσυντονήστηκα τελείως!

Τότε η Emma γύρισε το βλέμμα της αλλού και ένιωσε πολύ αμίχανα,ήταν φανερό!

Ήταν ήδη βραδάκι,το κέντρο του χωριού ήταν πολύ φωτεινό,σε λίγη ώρα θα ξεκινούσε το φαγοπότι.Κοίταξα την Emma,φαίνεται κάπως σκεπτική,από πριν!Ήταν έτοιμη για το γλέντι,είναι πάρα πολύ όμορφη.Λίγο πριν φύγουμε,άρχισα να την φιλάω στο στόμα και στον λαιμό ώσπου καταλήξαμε στο κρεβάτι.Τελικά περάσαμε μια ώρα γεμάτη πάθος και μετά πήγαμε στο γλέντι.Φτάσαμε πάνω στην ώρα,λίγο πριν ξεκινήσει.Οι χωριανοί μας υποδέχτηκαν με χαρά,όλοι κρατούσαν ποτά στο χέρι και τρώγανε ψητά κρέατα.Οι πιστοί του είδους,τρώγανε τα παραδοσιακά Ραμέν που μύριζαν τέλεια!Κάτσαμε λοιπόν σε ένα τραπέζι και μας έφεραν άφθονο φαγητό.Εγώ έφαγα ελάχιστα,πιο πολύ έπινα ζεστό σακέ!Η Emma,το ίδιο,τσίμπησε λιγάκι κρέας αλλά την περισσότερη ώρα καθόταν πλαγιασμένη πάνω μου και έπινε κρασί.Μετά από κανένα δίωρο μπορώ να πω,πως δεν υπήρχε άνθρωπος στο χωριό που να μην ήταν μεθυσμένος εκτός από εμάς,την Emma και εμένα.Χόρευαν χωρίς σταματημό όλοι τους,μεγάλοι και μικροί.Έτσι αρπάξαμε την ευκαιρία να φύγουμε,έπιασα την Emma απ'το χέρι και εξαφανιστήκαμε απ'το κέντρο χωρίς να μας καταλάβει κανείς...

Πήγαμε πίσω από μερικά κτήρια.Εκεί πλέον ο ήχος των οργάνων και των χωρικών που τραγουδούσαν,ακουγόταν ελάχιστα.Τόσο σιγά που ίσα ίσα έφτιαχνε μια ωραία ατμόσφαιρα.Κάθισα κολλητά στο τοίχο ενώ η Emma κάθισε πάνω στα πόδια μου.Το αεράκι της χάιδευε τα μαλλιά,την ήθελα εκείνη την στιγμή.Οι ανάσες μας μύριζαν σακέ,η γεύση απ'τα φιλιά της όμως ήταν γλυκιά.Της έβγαλα την μπλούζα και άρχισα να την γλύφω,μετά από λίγη ώρα καταλήξαμε να κάνουμε όργια στη μέση μιας οδού.Μπορούσα να ακούσω σιγανά αλλά καθαρά τους χωρικούς που δεν είχαν σταματήσει ακόμα να γλεντάνε...Ο φόβος οτι μπορεί να μας δει κάποιος με ερέθιζε ακόμα περισσότερο και το γεγονός οτι αυτή δεν το σκεφτόταν καν,ή μάλλον δεν την ένοιαζε,με άναβε!Τελειώσαμε λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα.Ντυθήκαμε και σηκωθήκαμε,προχωρούσαμε κατευθυνόμενοι προς το κέντρο ενώ η Emma ήταν κολλημένη πάνω μου.Στο πρόσωπο της,η κούραση ήταν εμφανής αλλά είχε αυτήν την πολύτιμη έκφραση της ευχαρίστησης!Όταν φτάσαμε στο κέντρο αντικρίσαμε όλο το χωριό να κοιμάται,ο ένας πάνω στον άλλον.Κοιταχτήκαμε,εγώ και η Emma,και βάλαμε τα γέλοια.Στην συνέχεια πήγαμε στο πανδοχείο,αφού μπήκαμε στο δωμάτιο μας και ξαπλώσαμε της είπα...
-Emma,δεν έχουμε μιλήσει ακόμα για εμάς...
Κερνώντας με,ένα χαμόγελο και ένα γλυκό φιλί μου απάντησε...
-Θα γίνει και αυτό!Καληνύχτα avaton!
Εγώ χαμογέλασα ενώ κοιτούσα στο ταβάνι.Γύρισα την κοίταξα στα μάτια,την χάιδεψα στο μάγουλο και την καληνύχτισα!

Όλη την μέρα κοιμόμασταν,αφού πέσαμε για ύπνο τα ξημερώματα.Εγώ ξύπνησα το απόγευμα,η Emma κοιμόταν ακόμα αλλά δεν την ξύπνησα.Την άφησα να ξεκουραστεί.Πήγα μια βόλτα στο χωριό,όλοι όσοι με έβλεπαν με χαιρετούσαν εγώ τους το ανταπέδιδα απλά με ένα χαμόγελο.Κάθισα σε ένα παγκάκι,το οποίο βρισκόταν μπροστά στην θάλασσα και ατένιζα το τοπίο,ενώ σκεφτόμουν διάφορα.Αποφάσισα να καλέσω με το Den Den Mushi τον Jekins.

-Έλα avaton,τι κάνεις; Είσαι καλύτερα;
-Δεν θα το έλεγα,ώρες ώρες ζαλίζομαι και νιώθω λες και μου ρουφάνε τις δυνάμεις.Επίσης,Κουράζομαι γρήγορα.
-Μάλιστα.Δεν μου λες είσαι με καμία;
-Γιατί ρωτάς;
-Γιατί αυτή η "ασθαίνια" που δημιουργείτε μέσα σου,μπορεί και να είναι μεταδοτική...
-Γαμώτο! Τελικά βρήκες κανέναν αλχημιστή που να μπορώ να συναντήσω σύντομα;
-Ναι κάτι βρήκα.
Μου αφηγήθηκε μια ιστορία για έναν γεράκο αλχημιστή ο οποίος είναι απ'τους πιο φημισμένους στον κόσμο.Μου είπε που βρίσκεται αυτός,οπότε ίσως πρέπει πρώτα να πάω να τον βρω,και μετά να πάω να πάρω την εκδήκισή μου.
-Με το άλλο θέμα; Βρήκες κάτι;
-Για ποιο λες; Για το Quantum Personality; Κάτι βρήκα.Αλλά ακόμα το ερευνώ,είχες κι άλλα συμπτώματα;

Η αλήθεια είναι πως ο Jekins,είχε ανακαλύψει πάρα πολλά πράγματα,τα περισσότερα ήταν καλά πράγματα.Αλλά επέλεξε να μην μου τα αποκαλύψει ακόμα.

-Όχι δεν είχα,νομίζω πως εμφανίζονται σε στιγμές που νιώσω οτι απειλούμε σοβαρά ή είναι σε κήνδυνο κάποιος αγαπημένος μου.
-Μόλις ολοκληρώσω την έρευνα μου θα στα πω όλα μαζί.

Τον ευχαρίστησα και χαιρετηθήκαμε.Μόλις έκλεισα το Den Den Mushi,ένιωσα ένα χέρι να με αγγίζει στον ώμο!

....Σκέφτηκα πως θα ήταν η Emma.Όταν γύρισα να δω ποιος είναι όμως,αντίκρισα την Robin! Είχε αίματα σε όλο της το σώμα,ήταν ακροτηριασμένη και είχε ράμματα παντού.Δεν πίστευα στα μάτια μου,τα ανοιγόκλεισα και ξαφνικά είδα την Emma μπροστά μου,με κοιτούσε με μίσος ενώ κρατούσε ένα μαχαίρι το οποίο ήταν καρφωμένο στην καρδιά μου.Όλα μαύρισαν όταν ξανά ήρθε το φως μου,είδα την Robin ξανά σε καλή κατάσταση.Να μου μιλάει...
-Πως μπόρεσες; Γιατί; Γιατί;
Δεν καταλαβαίνω τι λέει...Ξαφνικά εμφανίζεται μια κοπέλα με κουκούλα και την αποκεφαλίζει,μετά περπατάει προς το μέρος μου,βγάζει την κουκούλα της.Το μισό της πρόσωπο ήταν της Robin και το άλλο μισό της Emma,ήταν ενωμένα με ράμματα.Δεν μπορούσα να μιλήσω,ούτε να κουνηθώ,κοίταξα το σώμα μου,είχα μια τρύπα στο στομάχι μου.Σήκωσα το κεφάλι μου,κοίταξα στον ουρανό.Πριν προλάβω να κοιτάξω ψιλά,το κεφάλι κοίταξε μόνο του το σώμα μου,προς τα κάτω.Ήμουν σε έναν σταυρό καρφωμένος.Η Robin και η Emma ήταν από κάτω και με κάρφωναν χωρίς σταματιμό σε όλο μου το σώμα.Ήμουν νεκρός,εγώ πλέον τα έβλεπα όλα αυτά σαν θεατής.Δεν ήμουν μέσα στο σώμα μου.Πριν το συνηδιτοποιήσω το πτώμα μου άνοιξε τα μάτια,πήρε ένα παρανοϊκό βλέμμα και κάηκε!

Άκουγα μια φωνή,πολύ χαμηλά,όσο περνούσαν τα δευτερόλεπτα όμως,η ένταση αυξανόταν....
-Avaton,Avaton,Avaton.....Τι έπαθες γαμώτο,ποιος σε έκανε έτσι;
Άνοιξα τα μάτια μου για ένα δευτερόλεπτο.Ήταν η Emma,το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν πως έβλεπα εφιάλτη,μετά ξανά έχασα τις αισθήσεις μου.

Ξύπνησα μετά από αρκετές ώρες,στο ιατρείο.Ένιωθα πολύ καλά σηκώθηκα.Η Emma ήρθε με αγκάλιασε προσεκτικά και έκλαιγε.Μου μιλούσε ταυτόχρονα αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τίποτα.Κοίταξα σε ένα καθρέφτι που είχε το δωμάτιο.Ήμουν γεμάτος με επιδέσμους.
-Ποιος; Ποιος; Στο έκανε όλο αυτό;
-Ο γιατρός είπε πως ήσουν ένα βήμα πριν τον θάνατο...Είχες πάνω από 30 μαχαιριές.Σου έκανε πάνω από 600 ράμματα σε όλο σου το σώμα.
Δεν μπορούσα να πιστέψω στα λόγια της.Απ'την μια θυμόμουν όλο εκείνο το φρικιαστικό σκηνικό αλλά εγώ ένιωθα πολύ καλά.Άρχισα να ξετυλίγω τους επίδεσμους και δεν είχα ούτε γρατζουνιά.Εκείνη την ώρα μπήκε ο γιατρός στο δωμάτιο.Και αυτός και η Emma με κοιτούσαν αμίλητοι,με απορία...Είχαν σοκαριστεί.Εγώ ήμουν τελείως σαστισμένος,δεν είχα ιδέα για το τι είχε γίνει....

Ξαφνικά ένιωσα δεκάδες μαχαίρια να με τρυπάνε σε όλο μου το σώμα και έπεσα γονατιστός στο πάτωμα.Έσταζε αίμα το σώμα μου,χωρίς να έχω πληγές.Ο γιατρός έτρεξε να με σηκώσει,η Emma έβαλε τα χέρια της στο στόμα της κλαίγοντας.Δεν καταλάβαινε κανείς το τι γινόταν.Γιατί έβλεπα αυτά τα πράγματα.Τι είδους οράματα ήταν αυτά; Μήπως ήταν παραισθήσεις απ'την ουσία που έχω μέσα μου; Ίσως πληρώνω τις αμαρτίες μου...Όλο αυτό άρχισε να με τρελαίνει.Κατά την διάρκεια του οράματος είχα ξαναπάθει αυτό το Quantum σύμπτωμα...Κουβαλάω τόσα πολλά μέσα σε αυτό το γαμημένο κεφάλι,έχω ανάγκη από λύτρωση....Κοίταξα γύρω μου,το ιατρείο,τον γιατρό,την Emma.Κλότσησα μια καρέκλα,τινάχτηκε στον τοίχο και τον διάλυσε.Έπιασα της Emma το χέρι σφηχτά,τόσο που ενοχλήθηκε απ'τον πόνο,έβγαλα φτερά και άρχισα να πετάω,κατευθυνόμενος προς το επόμενο νησί.
Άρχισα και ούρλιαζα,με φωνή που έμοιαζε με αυτή του θηριού....
-Πρέπει κάποιος να με λυτρώσει αλλιώς θα τρελαθώ γαμώτοοοοοοοοο!
Δεν ήξερα προς τα που κατευθυνόμουνα,πήγαινα όσο πιο γρήγορα μπορούσα,η Emma με κοιτούσε φοβησμένη.Θα σταματούσα στο πρώτο νησί που θα έβρισκα μπροστά μου.Μέσα στο μυαλό μου άκουγα φωνές,πολλές φωνές.Από όλους αυτούς που έχω σκοτώσει αλλά πιο δυνατή απ'όλες ήταν αυτή της πρώην γυναίκας μου και της Robin.
Συνέχιζα να κραυγάζω το ίδιο πράγμα...
-Πρέπει κάποιος να με λυτρώσει αλλιώς θα τρελαθώ γαμώτοοοοοοοοο!
Και η Emma συνέχισε να με κοιτάει φοβισμένη....

Στην πραγματικότητα..
Η Emma όταν δεν κοιτούσε ο avaton είχε ένα ικανοποιητικό χαμόγελο στο πρόσωπο της,μόνο όταν την κοιτούσε έπερνε ένα ψεύτικο φοβισμένο υφάκι.

ΤΕΛΟΣ PART 5 - ΛΥΤΡΩΣΗ

Ο επόμενος προορισμός είναι το Shell Town