[Ολοκληρωμένη]Guardian Of The Sun, Power Of The Light [Part 3]

Τα τρόφιμα περίσσεψαν για όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μου προς το νέο νησί. Επίσης αυτή τη φορά η τύχη μου πρέπει να ήταν μεγάλη γιατί δεν πιάστηκα σε καταιγίδες και φουρτούνες. Η σχεδία μου σιγά σιγά έφτανε στο καινούριο νησί. Η αποστολή μου ήταν σαφής. Μου είχε ανατεθεί από τον Fleet Admiral η αποστολή να έρθω σε αυτό το νησί και να ψάξω για έναν επικίνδυνο άνθρωπο ονόματι Hellish Savior. Επίσης μου δόθηκε μία παραπάνω πληροφορία. Το κεφάλι του άξιζε 11.000.000 Beli. Θα είχε μάλλον δημιουργήσει πολλά προβλήματα αλλά όχι σημαντικά. Το θέμα όμως είναι να μην τον αφήσουμε να ανέβει σε δύναμη γιατί αλλιώς θα χρειαστούμε και εμείς από τη μεριά μας περισσότερους Marine για να τον αντιμετωπίσουν. Κάτι τέτοιοι πρέπει να φυλακίζονται γρήγορα πριν πάρουν μεγαλύτερη δύναμη.

Η σχεδία έφτασε ήρεμα με το ελαφρό κυματάκι της θάλασσας στο Big Bird Island. Αν ήθελα να τον πιάσω θα έπρεπε να κάνω γρήγορα. Θα μπορούσε να φύγει από στιγμή σε στιγμή. Έτσι με αυτό το σκεπτικό ξεκίνησα γρήγορα να τον βρω. Άφησα την σχεδία μου σε κάτι δέντρα όπου βρήκα και κάτι σαν φωλιά πουλιού μόνο που ήταν τεράστεια. Δεν σκέφτηκα τι θα μπορούσε να ήταν αυτό και έτσι το άφησα. Το νησί είχε και ένα βουνό στο κέντρο του περιτριγυρισμένο από ένα τεράστειο δάσος. Αποφάσισα να αρχίσω να ψάχνω κατά μήκος της παραλίας και μετά να μπω πιο βαθιά στο νησί.

Εδώ Sasagawa Ryohei κύριε. Μπορώ να σας ακούσω καθαρότατα. Πριν λίγα λεπτά αποβιβάστηκα στο νησί Big Bird. Το ταξίδι μου για εκεί ήταν σχετικά άνετο και δεν υπήρχαν προβλήματα στην διαδρομή. Όπως ανέφερα και στον αρχηγό μου για το προηγούμενο νησί, είχα πολλά τρόφιμα για όλη του τη διάρκεια. Το νησί μου φάνηκε πολύ ήρεμο ως τώρα. Τόσο ήρεμο που μου κινεί διάφορες υποψίες. Κάτι περίεργο συμβαίνει εδώ και σύντομα θα μάθω τι ακριβώς. Δεν διέκρινα κανένα πλοίο ή τίποτα τέτοιο όπως ερχόμουν. Αυτά αναφέρω προς το παρόν.

Οι διαταγές του ήταν σαφής. Δεν έπρεπε να σκοτώσω ούτε ένα πουλί του νησιού παρά μόνο να πιάσω τον κακοποιό. Τα πουλιά στο νησί αυτό ήταν πράγματι πολύ σπάνια. Επίσης τώρα θυμήθηκα πως η φωλιά που βρήκα και άφησα την σχεδία πρέπει να είναι φτιαγμένη από ένα τέτοιο πουλί. Ήταν τεράστεια. Από που να αρχίσω τωρα? Από την παραλία ε? Θα την έπερνα όλη σβάρνα για να βρω κάποιο πλοίο η γενικά μεταφορικό μέσο για να εξακριβώσω το πως ήρθε ο κακοποιός εδώ. Έτσι θα μπορούσα να καταλάβω και αν έχει φύγει ή όχι. Την βόλτα μου πάντος θα την έκανα ούτος η άλλος.

Δεν έτρεξα αλλά ούτε και πήγαινα σαν χελώνα. Ήταν πολύ παράξενο το ότι δεν έχω δει ή ακούσει κανά πουλί εκεί. Λογικά θα έπρεπε να είναι γεμάτο. Και είναι και τεράστεια τα άτιμα. Χωρίς να το καταλάβω έφτασα σε ένα απόμακρο μέρος μακρία από την ζούγκλα. Όμως και η θάλασσα δεν ήταν κοντά. Πρόσεξα κάτι καταράκτες. Εκεί υπήρχαν πολλά συντρίμμια. Τα περισσότερα ήταν από ξύλο. Μάλλον κάποιο πλοίο ή βάρκα θα χτύπησε εδώ ή θα έπεσε από ψηλά κάτι που το βρίσκω απίθανο να συμβεί.

Πλησίασα τα νερά έλεγξα τα ξύλα ένα ένα. Ήταν από ένα μεγάλο πλοίο γιατί και αυτά ήταν τεράστεια. Επίσης εκτός από τα ξύλα βρήκα και μερικά κιβώτια με τρόφιμα μέσα. Κοίταξα πιο καλά το νερό και βρήκα και χρυσά νομίσματα. Γύρισα την πλάτη προς τον καταράκτη και στράφηκα προς την θάλασσα. Είχε τριγύρω πολλά βράχια και θα ήταν πολύ εύκολο να πέσεις πάνω σε αυτά γιατί πολλά δεν φαινόντουσαν. Μάλλον κάτι τέτοιο θα έγινε και εδώ. Πήγα ακρίβως δίπλα από τον καταράκτη και κοίταξα μέσα του. Είχε μιά μικρή σπηλιά μέσα. Δεν έχασα χρόνο και μπήκα με προσοχή.

Ήταν πολύ σκοτεινά μέσα. Δεν μπορούσα να δω μπροστά μου. Έτσι αναγκάστηκα να χρησιμοποιήσω τη δύναμη μου για να φωτίσω το μέρος. Το χέρι μου πάλι έβγαλε φως και έτσι μπόρεσα εύκολα να δω τριγύρω. Όμως δεν είδα αυτό που περίμενα. Η σπηλιά ήταν πολύ μικρή. Είχε παρ'όλ'αυτά πολλά στοιχεία που με οδήγησαν στην πρώτη απάντηση που χρειαζόμουν. Τελικά υπήρχε ο κακοποιός που έψαχνα. Επίσης πρόσεξα ότι δεν ήταν μόνος του και είχε περισσότερους μαζί του. Στη σπηλιά υπήρχαν μερικά από τα ρούχα τους και πολλά όπλα.

Πήγα κοντά τους και προσπάθησα να βρω επιπλέον στοιχεία για αυτούς. Στο πάτωμα της σπηλιάς υπήρχαν, ευτυχώς, ακόμα οι πατημασιές τους. Αυτό έδειχνε πως δεν είχαν φύγει πολύ ώρα πριν από εδώ. Η υγρασία εδώ μέσα θα μπορούσε εύκολα να κάνει τη λάσπη να καλύψει τα βήματά τους. Με αυτό και μόνο το στοιχείο έφυγα αφού πρώτα διέλυσα όσα όπλα είχαν απομείνει εκεί. Μπήκα κατευθείαν μέσα στη ζούγκλα και προσπάθησα να τους βρω. Πρώτα πρώτα θα έψαχνα στις περιοχές οι οποίες απείχαν περισσότερο από το ψηλό βουνό.

Στο δρόμο μου βρήκα πολλές κυλίδες αίματος. Αυτές μεγάλωναν τις πιθανότητες για να βρω αυτό που έψαχνα. Προχώρισα στη διαδρομή που μου έδειχναν τα σημάδια. Είχα τη διαίσθηση πως πέρναγα από το ίδιο σημείο πολλές φορές. Έτσι αναγκαστηκά έριξα ένα δέντρο με Maximum Cannon. Είχα να χρησιμοποιήσω αυτή τη τεχνική εδώ και πολύ καιρό και γι'αυτό βρέθηκα κάπως απροετοίμαστος. Τραβήχτηκε το χέρι μου λίγο περισσότερο. Δεν υπολόγισα σωστά τη δύναμη της μπουνιάς. Νευρίασα με τον εαυτό μου που δεν είμουν προπονημένος αρκετά.

Δεν μπορούσα να το κουνήσω για κάποιο χρονικό διάστημα. Μπορεί να πόναγε σωματικά αλλά περισσότερο ψυχολογικά. Καταλαβαίνετε... Το καλό όμως είναι πως το δέντρο έπεσε και έτσι συνέχισα να προχωράω. Μετά από λίγη ώρα είδα καπνό λίγο πιό πέρα. Πλησίασα γρήγορα και ξαναβγήκα στο κομμένο δέντρο. Όλη αυτή την ώρα έκανα κύκλους. Ευτυχώς που το κατάλαβα. Τώρα ήρθε πιστεύω η ώρα για να χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις μου. Πήρα φόρα και άρχισα να τρέχω με την ταχύτητα του φωτός. Μέσα σε 2 δεύτερα είμουν έξω από ένα διαλυμένο χωριουδάκι. Παντού μέσα στο χωριό υπήρχαν τα πτώματα των ιθαγενών που ζούσαν εδώ.

Όλα τα σπίτια ήταν από καλάμια και άχυρα λειτουργούσαν ως σκεπή. Οι πόρτες και γενικά όλα τα σπίτια ήταν πολύ μικρά. Και οι ιθαγενείς ήταν κοντοί. Μάλλον η διατροφή τους δεν θα ήταν και τόσο καλή για να πάρουν τα κατάλληλα συστατικά για μιά υγιή ζωή. Πάνω στην οροφή του κάθε σπιτιού υπήρχε και μιά πέτρα. Δεν ήξερα τι ακριβώς έκανε αλλά σίγουρα προηγόταν άλλο θέμα. Τα σπίτια με τους ιθαγενείς δεν ταίριαζαν σε αριθμό. Οι νεκροί ήταν περισσότεροι από τα σπίτια. Πάλι και εδώ στάλες αίματος με οδηγούσαν πιό μέσα στο χωριό. Πολλά σπίτια είχαν καεί και άλλα απλά διαλύθηκαν από κάποιον. Μάλλον ο Hellish Savior και τα τσιράκια του.

Δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να τον αφήσω ελεύθερο. Είμουν σε δίλλημα. Να τον άφηνα να ζήσει ή να τον σκότωνα στο όνομα της Δικαιοσύνης? Οι οδηγίες της αποστολής δεν περιείχαν κάτι τέτοιο οπότε μάλλον θα το άφησε στην κρίση μου και μόνο. Έπρεπε να επιλέξω σωστά την κίνησή μου αυτή και να συμπεριλάβω όλους τους παράγοντες, τα υπέρ και τα κατά. Το αίμα με οδηγούσε σε ένα μεγάλο σπίτι σε σύγκρηση με τα άλλα φυσικά. Μπήκα γρήγορα μέσα και βρήκα ένα μεγάλο δωμάτιο και ένα πέτρινο άγαλμα ενός πουλιού. Δεν ήταν κανείς άλλος μέσα. Βγήκα έξω και πρόσεξα ότι οι στάλες δεν σταμάταγαν εδώ αλλά συνέχιζαν μέχρι την πίσω έξοδο του χωριού.

Προχώρισα στην έξοδο. Εκεί σταμάτησαν τα πάντα. Ούτε στοιχεία ούτε πατημασιές ούτε τίποτα. Παράξενο μου φάνηκε. Μάλλον το κατάλαβαν και τις έσβησαν. Είπα να πάω λίγο πίσω ξανά στο χωριό να βρω κάτι να φάω και να ξεκουραστώ. Επίσης όσο είμουν εκεί θα έψαχνα και για τίποτα άλλο σημαντικό. Μπήκα σε μερικά σπίτια και πρόσεξα την κάθε λεπτομέρια. Ήταν πολύ λιτά αλλά σε όλα υπήρχε κάτι το κοινό. Σε όλα μα όλα υπήρχε από ένα τουλάχιστον μικρό αγαλματάκι πουλιού. Μάλλον μπορεί να πίστευαν σε καμιά τέτοια θεότητα μιάς και "συζουν" με τα πουλιά και συναντιούνται κάθε μέρα.

Αποφάσισα να κοιμηθώ εκεί το βράδυ ανάμεσα στα πτώματα. Το σπαστικό σε όλη την υπόθεση ήταν η ησυχία που επικρατούσε σε ολόκληρο το νησί. Τουλάχιστον ένας ήχος από ένα μικρό ζωάκι δεν υπήρχε. Την άλλη μέρα θα έβγαζα πολλά συμπεράσματα για ότι γίνεται. Με πήρε ο ύπνος σχεδόν αμέσως λόγω της κούρασής μου. Ξύπνησα χαράματα. Ο ήλιος σε λίγο θα έβγαινε. Αποφάσισα να ξεκινήσω τέτοια ώρα το ψάξιμο. Έτσι όπως προχωρούσα προς την πίσω έξοδο του χωριού είδα κάποιον να στέκεται πάνω από έναν ιθαγενή και να έχει σφίξει τις γροθιές του. Ήταν και εκείνος τόσο κοντός και φορούσε τα ίδια ρούχα.
-Εε εσύ τι κάνεις εδώ. Είσαι και εσύ ένας από αυτούς?

Εκείνος με κοίταξε άγρια και μετά άρχισε να μιλάει σε ακαταλαβίστηκε για εμένα γλώσσα. Φαινόταν νευριασμένος βλέποντας όλους τους τύπους της φυλής τους νεκρούς. Μετά από λίγο πήρε κάποιες αναπνοές και συνέχισε να μου μιλάει. Περισσότερο για βρισίδι μου έκανε. Εγώ τον κοίταξα όπως και εκείνος. Τότε σταμάτησε και έπεσε κάτω από τον φόβο του.
-Haki είπε.
Εγώ δεν κατάλαβα τι ήταν αυτό αλλά πρέπει να ήταν κάτι τρομερό. Ήρθε κοντά μου και με κοίταξε με περιέργια. Μετά μου έπιασε το χέρι και με οδήγησε έξω από το χωριό από την πίσω έξοδο. Προχωρίσαμε προς το κεντρικό βουνό. Που με πάει τώρα?

Καθώς προχωρούσαμε πρόσεξα ότι εκείνος κοιταζε το έδαφος και μετά από αυτό έκανε την κίνησή του. Μετά από λίγη ώρα βρεθήκαμε σε ένα μικρό δρομάκι το οποίο οδηγούσε στην κορυφή του βουνού. Όταν βρισκόσουν από κάτω από το βουνό μπορούσες να δεις πραγματικά πόσο μεγάλο είναι. Στην κορυφή φαινόταν μία τεράστεια αχυρένια φωλιά. Μάλλον ήταν του μεγαλύτερου πουλιού του νησιού. Κάποια στιγμή πριν πάρουμε το δρομάκι προς τα πάνω εκείνος σταμάτησε και πλησίασε τον τοίχο.

-Καχαγκάρ στηκάλιο φίκολα μπαρντέσο.
Αυτά είπε μάλλον στη δικιά του γλώσσα. Μετά ακούμπησε τον τοίχο σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Εκείνη τη στιγμή ο τοίχος μπήκε μέσα και λίγο αργότερα το μέρος σείστηκε. Το πάτωμα ράγισε και σε λίγα δευτερόλεπτα εμφανιστήκαμε σε μιά τεράστεια σιδερένια πλατφόρμα. Ένα μικρό άνοιγμα μετατράπηκε σε μιά τεράστεια πόρτα που οδηγούσε στο μέσα μέρος του βουνού. Μου έκανε νόημα να μπω μέσα και εγώ τον ακολούθησα. Όμως πριν μπω κοίταξα στο μονοπάτι πολύ προσεκτικά και είδα μιά πολύ λεπτή κλωστή δεμμένη από τη μιά μεριά στην άλλη. Πέταξα μιά πέτρα πάνω στην κλοστή.

Πετάχτηκε με πολύ δύναμη. Περισσότερο από ότι υπολόγισα. Εξαγριώθηκα περισσότερο με τον απροπόνητο εαυτό μου. Δεν μπορούσα να ελέγξω την δύναμή μου. Αν δεν μπορούσα τότε πολλοί κινδύνευαν στο μέλλον. Η πέτρα έκοψε την κλοστή. Δεν έγινε τίποτα. Κάθισα εκεί για κάμποσα δεύτερα μέχρι που έγινε ένας μικρός σεισμός και τότε πέτρες άρχισαν να κατεβαίνουν με μεγάλη ταχύτητα προς τα κάτω στον διάδρομο. Μόλις έφτασαν τουλάχιστον 1 μέτρο μακριά μου ο ιθαγενής με τράβηξε μέσα στο δωμάτιο. Είχα μείνει αποβλακωμένος λες και δεν μπορούσα να κινήσω το σώμα μου.

Ο ιθαγενής με κοιτούσε με δισταγμό και επιμονή. Το δωμάτιο δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η κατασκευή του. Ήταν σε κυκλικό σχήμα και είχε παντού δάδες με φωτιά για να φωτίζεται ο χώρος. Πρόσεξα κάτι σκαλιά τα οποία οδηγούσαν πάνω. Για να πω την αλήθεια οδηγούσαν πάρα πολύ ψηλά. Μπορεί να έφτανε και στην κορυφή όπου υπήρχε και η μεγάλη φωλιά. Με ξαναέπιασε από το χέρι και άρχισε να με οδηγεί προς τα πάνω από τα σκαλιά. Μια σχισμή φωτός πέρασε απειλητικά από δίπλα μας. Ερχόταν από την οροφή του βουνού. Λεπτό προς λεπτό σειόταν για λίγο η γη αλλά μετά όλα γινόντουσαν όπως πριν.

Δύο πράγματα δεν μπορούσα να καταλάβω. Πρώτον δεν μπορούσα να καταλάβω που με πήγαινε ακριβώς. Προσπάθησα να του εξηγήσω πολλές φορές πως είχα κάτι πολύ σημαντικό να κάνω και πως δεν έπρεπε να χαλάσω άλλο χρόνο για ασήμαντες βόλτες στο νησί. Δεν με καταλάβαινε όμως. Το δεύτερο που δεν μπορούσα να καταλάβω ήταν η λέξη που μου είπε με μεγάλο φόβο όταν τον πρωτοσυνάντησα. Με νευρίασε από τις ακαταλαβίστικες βρισιές του και έτσι τον αγριοκοίταξα απλά. Όμως πρέπει να τον φοβέρισα πολύ γιατί έπεσε και κάτω. Εκείνη τη στιγμή είπε αυτή τη λέξη... Haki. Κατάλαβα ότι δεν ήταν μόνο λέξη που χρησιμοποιούσαν εκείνοι αλλά και πολλοί άλλοι.

Λίγη ώρα μετά και χωρίς να το καταλάβω βρεθήκαμε στα τελευταία σκαλιά. Είχαμε φτάσει δηλαδή μετά από πολύ ώρα στην κορυφή μάλλον. Μία πόρτα έμενε και θα βγαίναμε λογικά έξω. Από εκεί ερχόταν η δέσμη φωτός που μας διαπέρασε πριν. Ο ιθαγενής άνοιξε προσεκτικά την πόρτα και μου έκανε νόημα να κοιτάξω τι υπήρχε απ'έξω. Προς μεγάλη μου έκπληξη είδα κάποιους ανθρώπους εκεί έξω πάνω στην τεράστεια αχυρένια φωλιά. Είχαν δέσει άλλον έναν ιθαγενή σε μιά γωνία και εκείνοι κάτι κοίταζαν με επιμονή σε ένα πέτρινο τραπέζι. Ανεβήκαμε πάνω. Ο ιθαγενής με το που μας είδε τρόμαξε αλλά όταν συνενοήθηκε με τον άλλον που με οδήγησε εδώ δάκρυσε. Η κατάσταση ήταν σοβαρή και εκεί μάλλον βρισκόταν και αυτός που έψαχνα.

-Ει εσείς εκεί τί κάνετε? Πώς βρεθήκατε εδώ?
-Οι οι αρχηγέ κοίτα έχουμε επισκέψεις. Βλέπω πως είναι Marine. Μάλλον ήρθε εδώ για να σε πιάσει. Δώσε μας την εντολή να τον σκοτώσουμε και εσύ συνέχισε με την τελετή.
Εκείνος γύρισε το κεφάλι του και με κοίταξε γεμάτος χαρά.
-Ώστε έγινα επιτέλους κίνδυνος για την Κυβέρνηση ε? Χαχαχαχα. Σκοτώστε αυτόν τον αδύναμο. Συγνώμη αλλά διάλεξες λάθος στιγμή για να επιτεθείς. Χαχαχα.
-Είσαι ο Hellish Savior?
-Ναι.
-Συλλαμβάνεσε για ... τι στο...? Εσύ σκότωσες όλα αυτά τα ζώα?
Εκείνος άρχισε να γελάει και γύρισε στην αρχική του θέση. Τα τσιράκια του ήρθαν προς τα πάνω μου.

Συνολικά ήταν περίπου 10 άτομα. Εύκολοι για να διαλυθούν από το μεγάλο αυτό χέρι της δικαιοσύνης. Οι 3 πρώτοι που επιτέθηκαν ταυτόχρονα σαν γυναικούλες απέτυχαν να με ακουμπήσουν παταγωδώς. Οι επόμενοι 2 όρμησαν και εκείνοι πάνω μου για να με σκοτώσουν αλλά τους απέφυγα και αυτούς. Περπάτησα προς τον αρχηγό τους αλλά τότε ένας από πίσω με κάρφωσε με το σπαθί του.
-Χαχαχα τελειωσες φίλε. Μπορεί να πας περνάς σε ταχύτητα αλλά είσαι ένα τίποτα. Οι αρχηγέ τον σκότωσα. Μπορείς να συνεχίσεις ήρεμος.
Δεν κατάλαβε πως δεν είχα τραυματιστεί. Μα τόση ώρα να στεκόταν κάποιος όρθιος αφού καρφώθηκε σε έναν πνεύμονα? Δεν τους πίστευα.