[Ολοκληρωμένη]Awaking The Mythical Power Part 1

Εφτασα τελος παντον στο νησι της Centaurea. Σαν πρωτο μου θαλασσιο ταξιδι ηταν πολυ δυσκολα τα πραγματα γιατι η θαλασσα δεν δαμαζεται ευκολα. Απο τη μια ειχα τα τεραστεια κυματα και απο την αλλη ειχα την πεινα που με θεριζε. Ωρες ωρες ερχοντουσαν αναμνησεις απο το νησι μου που πια δεν υπαρχει. Επρεπε να γινω πιο δυνατος για να αντιμετωπισω τον αιωνιο εχθρο μου... τον Krieg. Η σχεδια μου μολις πατησε το νησι καρφωθηκε σε κατι πετρες. Χρειαζοταν μερικες επισκευες αλλα αυτο δεν θα μου επερνε περισσοτερο απο κανα 2ωρο. Γυρισα και εριξα μια ματια στο νησι. Ηταν ενα κατεστραμμενο νησι. Παντου υπηρχαν ερειπια και καπνοι. Ερημωμενο λες και ειχαν γινει καταστροφες μεγαλες. Ειχε γινει σιγουρα πολεμος αλλα ποιοι τον αρχισαν και με ποιους? Υπηρχαν πολλα ερωτηματα αλλα δεν θα εβρισκα την απαντηση απλα κοιτωντας το τοπιο. Ετσι αφου κατασκευαζα το πλοιο αποφασισα να παω σε καμια πολη και να παρω τροφιμα. Ηξερα οτι αν τυχον εφτανα σε καποια πολη τοτε οι κατοικοι δεν θα με δεχοντουσαν τοσο ευκολα. Ετσι προετοιμαστηκα για τα χειροτερα. Αυτο το νησι ηταν το δευτερο σταδιο στην προσπαθεια μου να γινω δυνατοτερος.

Η σχεδια επισκευαστηκε. Μου πηρε οσο χρονο χρειαζομουν. Αν δεν ετρωγα κατι γρηγορα θα με επιανε το καταστροφικο μου και θα σκοτωνα οποιον εβλεπα. Αρχισα να περπαταω αναμεσα στα ερειπια και στην ερημο. Οι καπνοι συνεχιζαν να βγαινουν οποτε ο πολεμος ειχε σταματησει προσφατα. Ομως το παραξενο ηταν οτι δεν υπηρχαν πτωματα στο μερος. Τα ειχαν μαζεψει μαλλον. Περπαταγα ωρες και ωρες. Τιποτα στον οριζοντα. Ετσι για να ξεκουραστω καθισα κατω απο μια τεραστεια κολωνα. Σιγουρα στηριζε ενα μεγαλο κτισμα βασιζομενος στο μεγεθος της. Ο ηλιος με ειχε καψει και ζαλισει. Ηταν πραγματι ενα δυσκολο ταξιδι. Πριν κλεισω τα ματια μου για να κοιμηθω, πανω σε εναν λοφο ειδα εναν αντρα ντυμμενο στα μαυρα να στεκεται και να με κοιταζει. Βασικα φορουσε κουκουλα αλλα παρ'ολ'αυτα ενιωσα τη ματια του να με διαπερνα.

Μου την εσπασε που καθοταν και με κοιταζε ετσι και γι'αυτο τον πλησιασα. Οσο πλησιαζα τοσο πιο καθαρα τον εβλεπα. Τελικα τα ρουχα του ηταν πρασινα και απ'οτι ειδα ειχε ενα τατουαζ στο προσωπο του. Ειμουν ετοιμος να του επιτεθω αλλα εκεινη τη στιγμη εκεινος κινησε το χερι του προς την κατευθηνση που φυσαγε ο ανεμος και τοτε ανεμοθυελλα σηκωθηκε και εκοψε την οραση μου. Δεν ηξερα ποια ειναι η δυναμη του αλλα σιγουρα δεν ηταν απλος ανθρωπος. Μολις η ανεμοθυελλα σταματησε και κοιταξα προς το μερος που ηταν πριν ο παραξενος τυπος, παρατηρησα οτι εκεινος ειχε εξαφανιστει. Δεν εδωσα πολυ σημασια γιατι λιγα δευτερολεπτα μετα το σωμα μου επεσε και τα ματια μου εκλεισαν.

Ξυπνησα την ιδια μερα ξημερωματα. Το μονο που θυμομουν ηταν τον περιεργο αντρα και την ανεμοθυελλα. Σηκωθηκα και αμεσως συνεχισα το ταξιδι μου για την αναζητηση καποιας πολης. Περπαταγα ωρες. Μου φαινοταν οτι περναγα απο το ιδιο σημειο συνεχως. Μετα απο μιση ωρα περιπου εφτασα σε μια παραλια. Λιγο πιο περα ηταν κατι βραχια και διπλα τους ηταν η σχεδια μου. "Πηρα τον ιδιο δρομο με αυτον που ηρθα οταν λιποθυμισα. Καταρα!" ειπα. Ειχα γυρισει πισω στη σχεδια και δεν ηξερα τι να κανω. Η πεινα με ειχε θερισει. Δεν υπηρχε τιποτα να φαω. Τοτε αποφασισα να χρησιμοποιησω τις δυναμεις μου για να βρω κατι. Μετετρεψα τα χερια μου στα φοινικηκα φτερα και αρχισα να πεταω. Επρεπε αυτη τη φορα να βρω κατι αλλιως...

Δεν μου ειχαν απομεινει πολλες δυναμεις. Απο κατω μου ειδα την τεραστεια κολωνα που ειχα σταματησει για να ξεκουραστω οταν ειδα τον τυπα. "Ευτυχως που εφτασα τοσο γρηγορα" ειπα καθως πεταγα. Ετσι οπως πεταγα ειδα μακρια πολυ καπνο να βγαινει πισω απο ενα αμμολοφο. Πεταξα προς τα κει. Μολις περασα τον μεγαλο αμμολοφο ειδα παντου μικρες σκηνες. Ηταν κατι σαν μινι-κατασκηνωση. Μπροστα απο καθε σκηνη ειχαν αναψει απο μια φωτια. Οι σκηνες βρισκονταν αναμεσα σε ερειπια αλλα σε εκεινο το μερος τα ερειπια υπηρχαν σε μεγαλο βαθμο. Μετα απο πολυ παρατηρηση συνειδητοποιησα οτι σε αυτο το μερος υπηρξε καποτε μια μεγαλη πολη.

Οι σκηνες κατοικουνταν απο πολλους ανθρωπους οπλισμενους. Δεν θα ηταν ευκολο για μενα να παω εκει και απλα να ζητησω λιγη τροφη η ενα μερος να κοιμηθω. Απο την αλλη ομως δεν μπορουσα να κανω και αλλιως. Δεν μπορουσα να πολεμησω. Ομως καθ'ολη τη διαρκεια που σκεφτομουν τι να κανω δεν συνειδητοιησα οτι οι φλογες στα φτερα μου εσβηναν και ετσι επεσα με μεγαλη ταχυτητα στο εδαφος. Δεν καταλαβα τι εγινε αλλα βρεθηκα μεσα σε μια σκηνη. Διπλα μου ειχα φαγητο και ενα μπολ με παγωμενο νερο και μια κομπρεσα. Σηκωθηκα και βγηκα εξω. Μολις με ειδαν μαζευτικαν ολοι γυρω μου με οπλα σημαδεμενα σε εμενα. "Ποιος εισαι και τι θες εδω?" μου ειπαν.

Ευτυχως ειχα τη δυναμη να μιλησω. "Δεν.. ε.. εγω απλως θελω λιγα τροφιμα γιατι ειμαι νηστικος τουλαχιστον 2 μερες. Ερχομαι απο τη βορεια θαλασσα απο το νησι της Micqueot. Εψαχνα απελπισμενα ενα μερος να ξεκουραστω και φαι. Σας παρακαλω μην πυροβολησετε." τους ειπα. Εκεινοι δεν με πολυπιστευαν μεχρι που ενας μεγαλοσωμος αντρας ηρθε προς το μερος μου. Μου φαινοταν γνωριμος. Ηταν ο τυπος που ειχα δει τοτε στην ερημο. Τωρα δεν φορουσε την κουκουλα και καταλαβα ποιος ηταν. "Dragon..." ειπα "εσυ δεν εισουν πριν μια βδομαδα στο Tequila Wolf? Πως βρεθηκες εδω?". Εκεινος γελασε και μου ειπε "Σε πιστευω ξενε Marco. Ξεκουρασου και θα τα πουμε αυριο. θα σου εξηγησω τα παντα". Τον ακουσα και ξαναπηγα μεσα στην σκηνη. Εμεινα ξαγρυπνος μερικες ωρες αλλα μετα ο υπνος με πειρε και με αφησε το μεσημερι της επομενης μερας.

Ξυπνησα και αμεσως εφαγα το πρωινο που ηταν ετοιμο διπλα μου. Καταλαβα οτι οι Revolutionaries ειχαν επιτεθει στο νησι και το ειχαν διαλυσει για να τραβηξουν την προσοχη της κυβερνησης. Ενας απο το στρατο μπηκε στη σκηνη και μου ειπε πως ο Dragon με περιμενε στη σκηνη του. Ειχε πολλα να μου πει. Εγω τον υπακουσα και ετοιμαστηκα για να παω. Μολις εφτασα στη σκηνη 2 αντρες μου ανοιξαν την εισοδο και τοτε ακουστηκε μια φωνη "Περνα μεσα" . Με περιμενε ο Dragon. Η σκηνη ηταν τριπλασια απο τις αλλες και γυρω γυρω ειδα χαρτες απο διαφορα νησια. Στο πατωμα υπηρχαν πολλα μολυβια και γομες. Κατεστρωνε το επομενο σχεδιο του σιγουρα.

Πισω του βρισκοταν ενας μεγαλος χαρτης που πανω εγραφε "Tequila Wolf". Αυτος ομως ο χαρτης ηταν σημαδεμενος με ενα μεγαλο κοκκινο Χ. Μαλλον αυτο σημαινε οτι ο στοχος ειχε ηδη καταστραφει. Καθως παρατηρουσα τη μεγαλη σκηνη ο Dragon με διεκοψε "Ωρα να επιστρεψουμε στο θεμα μας". "Λοιπον εσυ εισαι ο μονος επιζων απο το νησι του Micqueot. Απο αυτο μπορω να συμπερανω πως εσυ εκανες αυτη τη μεγαλη καταστροφη. Λοιπον μπορεις να μου πεις λιγα για αυτο το θεμα?". Εγω συμφωνησα και του ειπα τα παντα για το παρελθον μου. "Μου αρεσεις μικρε. Ειμαι σιγουρος πως η Κυβερνηση θα μαθει για σενα πολυ συντομα. Εχεις μια πολυ ενδιαφερουσα και επικινδυνη δυναμη"

"Ομως ο κυριος λογος που σε φωναξα ειναι για να σου δωσω λιγες πληροφοριες για την τελευταια μου περιπετεια και για την τωρινη τοποθεσια του Don Krieg" μου ειπε. Αυτο με εκανε να στρεψω την απολυτη προσοχη μου σε οτι ελεγε. Περισσοτερες πληροφοριες για τον αντρα που ηθελα να σκοτωσω ηταν θησαυρος για μενα. "Ο Don Krieg αυτη την ωρα βρισκεται στο Baratie... το θαλασσιο εστιατοριο. Επισης στο Tequila Wolf αποχωριστηκα απο ενα ενδιαφερον ατομο που με βοηθησε πολυ να πετυχω τον στοχο μου. Εκεινος ειχε τη δυναμη να μεταμορφωνεται σε δρακος και πιο συγκεκριμενα σε δρακο που ελεγχει το στοιχειο της λαβας. Το φρουτο του ειναι μυθικο σαν και το δικο σου. Το ονομα του ειναι..."

"Το ονομα του ειναι Avaton, The Quantum Personality. Ειμαι σιγουρος οτι οπου και να παει αυτος ο ανθρωπος θα κανει μεγαλες καταστροφες. Στο ξαναλεω. Μην τον κανεις εχθρο σου. Εκτος απο αυτον προσεχε και εναν αλλον μεγαλο πειρατη. Μπορει το ονομα του να μην εχει ειπωθει ακομη αλλα θα γινει και αυτο πολυ συντομα. Το ονομα του δευτερου ειναι Marshall D Teach η αλλιως Blackbeard. Γενικα τα ονοματα που πρεπει να προσεχεις ειναι Avaton, Blackbeard, Eustass Kidd και Dageki. Αυτα ειναι ολα αυτα που ηθελα να σου πω" μου ειπε και σηκωθηκε. "Λοιπον θα με βοηθησεις να καταστρεψω και το υπολοιπο νησι? Η απαντηση σου ειναι ελευθερη" συμπληρωσε. Δεν ηξερα τι να του απαντησω. Οσο εκεινος ετοιμαζε το στρατο του εγω σκεφτομουν ολα οσα ειπε για τον Don Krieg. "Δεν ξερω" του απαντησα "Δεν ξερω..."

"Αν δεν εχεις απαντηση τωρα τοτε αν θελησεις να ακολουθησεις κατευθηνσου βορεια. Εκει θα επιτεθουμε. Ειναι η πρωτευουσα του νησιου. Θα κερδισουμε πολλα απο εκει" μου ειπε και ξεκινησε με τον υπολοιπο στρατο επαναστατων. Επρεπε να κανω γρηγορα και να παω στον Don Krieg πριν εκεινος ξαναλλαξει τοποθεσια. Ομως απο την αλλη δεν ειχα τη δυναμη για να τον αντιμετωπισω. Οχι ακομη. "Θα παω με τον Dragon" ειπα και βγηκα εξω απο την σκηνη του. Σκονη ειχε σηκωθει απο τον στρατο που ετρεχε. Οι μισοι ηταν με τα αλογα και οι αλλοι ηταν με τα ποδια. "Ενα παραπανω μεσο δεν θα κανει κακο" ειπα και εβγαλα τα φτερα. Πεταξα απο πανω τους. Εκεινοι μολις με ειδαν εντυπωσιαστηκαν και χαρηκαν που θα με ειχαν απο το μερος τους. Ετσι ξεκινησαμε για την καταστροφη της πρωτευουσας.

Οι επαναστατες ηταν πολλοι. Μπορουσαν ανετα να καταστρεψουν πολλα marine battleships. Καθως πεταγα ειδα μια μεγαλη κορυφη απο ενα πυργο μαλλον. Πεταξα λιγο πιο γρηγορα και μετα απο λιγα μετρα διεκρυνα μια τεραστεια πολη ακομα πιο μεγαλη απο την προηγουμενη την οποια φυσικα δεν βρηκα ολοκληρη αλλα τη μιση και κατεστραμμενη. Εκανα στον Dragon νοημα οτι η πολη βρισκεται λιγο πιο μακρια πισω απο εναν λοφο. Εκεινος ειπε στους υπολοιπους επαναστατες να χωριστουν σε ομαδες και να περικυκλωσουν τη πολη απο ολες τις εισοδους. Εκεινοι αυτοματα χωριστικαν και εκαναν οτι τους ειπε. Η πολη σε λιγα δευτερολεπτα περικυκλωθηκε. Καμια αντιδραση απο τους κατοικους της πολης. Τοτε ολοι μαζι επιτεθηκαν στην πολη με ορμη και αρχισαν να τα καταστρεφουν ολα. Μαζι τους και εγω...

Με το που μπηκα μεσα αρχισα να σκοτωνω και να καιω καθε ζωντανο πλασμα που εβρισκα. Τα κτηριο επαιρναν φωτια σαν ντομινο. Οι επαναστατες εκαναν το ιδιο. Σε μια στιγμη ακουστηκε μια πολυ ηχηρη σειρηνα να βαραει. Απο τη στιγμη που σταματησε και μετα αρχισαν να βγαινουν εκατονταδες marines απο παντου. Με το που τους βλεπαμε τους καναμε επιθεση και εκεινοι το ιδιο. Σφαγη, αιματοχυσια. Ηταν συναρπαστικο. Ομως χρειαζομασταν ενισχυσεις γιατι δεν ηταν ευκολο να αποκρουσουμε τοσους πολλους marines. Πολλοι επαναστατες ειχαν πεθανει και ο Dragon δεν φαινοταν πουθενα. Η μαχη συνεχιζοταν για πολλες ωρες μεχρι που ο ηλιος αρχισε να πεφτει. Τωρα θα ηταν πιο δυσκολη η μαχη. Εγω προσωπικα ειχα σκοτωσει πολλους marines αλλα ο αριθμος δεν μετραει καθως ηταν αμετρητοι. Απο που ομως ερχοντουσαν ολοι αυτοι?

Αποφασισα να ανεβω ψηλοτερα και να ψαξω την τοποθεσια απο την οποια εβγαιναν οι Marines. Απο την μια θα ηταν ευκολο επειδη θα μπορουσα να ακολουθησω την πορεια τους αλλα απο την αλλη θα ηταν δυσκολο να ψαξω κατι μεσα σε αυτη τη μεγαλη πολη. Ηταν πραγματι μια πρωτευουσα. Ετσι βρηκα κατι Marines να ερχονται και ειπα να τους ακολουθησω. Το βραδυ ειχε ηδη ερθει αλλα οι φλογες των φτερων μου μου φωτιζαν τον δρομο και ταυτοχρονοα οταν πεταγα πιο χαμηλα εκαιγα τους Marines. Μετα απο πολυ ψαξιμο και παιρνοντας και λιγη βοηθεια απο την πορεια των Marine βρηκα την βαση τους (η οποια ηταν υπογεια).

Ειπα να περιμενω λιγη ωρα μεχρι να αδειασει το μερος γιατι ηταν γεματο φυλακες. Η πολη ειχε ηδη τυλιχθει στις φλογες και η ατμοσφαιρα και εδω οπως και εκεινο το βραδυ στο νησι μου ειχε μια ανατριχιαστικη οψη. Δεν εδωσα πολυ σημασια γιατι ειχα μια πιο σοβαρη δουλεια να εκτελεσω. Οι φυλακες εμεναν εκει σαν αγαλματα και οι Marines συνεχιζαν να βγαινουν σαν τρελοι. Αποφασισα τελευταια στιγμη να κανω ενα ωραιο "Introduction" σαν "Opening". Ετσι ορμησα στην εισοδο των Marine και αρχισα να θεριζω με τις γαλαζιες φλογες μου. Οι Marine ηταν ευκολοι στοχοι αλλα οι 2 φυλακες δεν επεφταν με τιποτα. Βασικα δεν μπορουσα να τους ακουμπησω. Αυτο και μονο εδειχνε ποσο δυνατοι ειναι.

Συνεχως χρησιμοποιουσαν μια τεχνικη που λεγεται Tekkai και αυτη εκανε το σωμα τους σκληρο σαν ατσαλι. Συνεπως οι φλογερες γροθιες μου δεν εκαναν πολυ ζημια. Ηταν και οι δυο ντυμμενοι στα μαυρα και φορουσαν ενα καπελο μαφιας και ενα ζευγαρι γυαλιων. Επισης κινοντουσαν πολυ γρηγορα. Κατι τετοιο με αναγκασε να βγαλω τα φτερα και να κανω εναεριες επιθεσεις οι οποιες δεν ειχαν νοημα γιατι... δεν ειχα εναεριες επιθεσεις. Σκεφτηκα οτι μετα απο αυτη τη μαχη με τους Marines θα επρεπε να προπονησω την ιπταμενη μου ικανοτητα και να την ενισχυσω με πολλους τροπους. Νευριασα απο το σπαστικο Tekkai και τις γρηγορες κινησεις τους και αρχισα τα Part-Body Transformation [Flame Airdrop].

Μολις επιασα τον εναν εκεινος αρχισε να με βαραει στα ποδια για να τον αφησω. Ποιος του ειπε οτι πονουσα η οτι θα τον αφηνα τοσο ευκολα? Ετσι τον ανεβασα σε ενα μεγαλο υψος (μπορει να μην ειχα ανεβει ποτε μου τοσο ψηλα), του εβαλα φωτια και μετα τον πεταξα με δυναμη στο εδαφος. Καθως ηταν στον αερα προσπαθησε να σταθεροποιηθει αλλα τον ειχα πιασει απο τους ωμους και βουταγα μαζι του. Ειμασταν 20 μετρα πανω απο το εδαφος οταν τον αφησα. Εσκασε με τεραστεια ορμη στο εδαφος με το κεφαλι, διαλυοντας την μυστικη βαση των Marine. Ο αλλος φυλακας με κοιταζε με επιμονη και μετα απο λιγα λεπτα πηδηξε στον αερα και μου εκανε επιθεση.

Καθως εκεινος ηταν στον αερα παρατηρησα κατι παραξενες κινησεις που εκανε με τα ποδια του και καταλαβα οτι μπορουσε να περπατησει στον αερα. Ηταν εντυπωσιακο. Η θεληση του ηταν δυνατη και ηθελε να με ριξει αλλα ηταν ανωφελο εναντιον μου. Μου εριξε μια μπουνια αλλα περασε κατευθειαν μεσα απο τα φτερα μου και εκαψε το χερι του. Ο πονος τον εκανε να χασει την ισορροπια του και να τον αφησει ανοιχτο στις επιθεσεις μου. Αρχισα με Sky Flame Swing και συνεχισα με Part-Body Transformation [Flame Airdrop]. Μολις επεσε στο εδαφος μου αφησε την εισοδο για την βαση τους ανοιχτη. Ετοιμος για οτιδηποτε καθαρισα τους υπολοιπους Marines και μπηκα μεσα.

Τιποτα το ιδιαιτερο. Ενας απλος και φαρδυς διαδρομος. Απο εκει ερχοντουσαν οι Marines. Προσπαθησα να παω πιο μεσα οπου σιγουρα θα εβρισκα το αρχηγειο τους. Ο διαδρομος ηταν απλα σχεδιασμενος και δεν ειχε τιποτα το ιδιαιτερο. Ετρεξα γρηγορα προς το εσωτερικο του μεχρι που βγηκα σε ενα τεραστειο δωματιο με πολλες πορτες. Γυρω γυρω ηταν μαζεμενοι πολλοι Marines καθισμενοι σε καρεκλες μπροστα απο υπολογιστες οι οποιοι εδειχναν διαφορα μερη της πολης. Διεκρυνα επαναστατες αλλα νεκρους. Ο πολεμος ειχε μαλλον τελειωσει. Οι τυποι που καθονταν δεν με ειχαν παρει ειδηση και ειπα να τους διαλυσω μονομιας. Ετσι μετετρεψα τα χερια μου σε φωτια, πηγα ηρεμα απο πισω τους και αρχισα να τους βαραω ενελειτα. Οι υπολογιστες καικαν οποτε δεν μπορεσα να δω αλλες εξελιξεις.

Εκεινη τη στιγμη χτυπησε συναγερμος. Ειπα να μπω σε καποια πορτα για να μην αντιμετωπισω ολους τους Marines που θα ερθουν. Μπηκα στην κεντρικη που ηταν και πιο μεγαλη. Ο διαδρομος αυτος ηταν πολυ διαφορετικος απο τον προηγουμενο. Ηταν μεγαλυτερος και ηταν και γεματος με Bounty Poster. Σκεφτηκα οτι αν ειχαν μεινει επαναστατες τοτε θα μπορουσαν να ερθουν για βοηθεια αν τους εδινα ενα σημαδι. Ετσι εβγαλα τα φτερα και τρυπησα την οροφη. Προς μεγαλη μου εκπληξη μολις βγηκα στον καθαρο αερα προσεξα οτι ειμουν πολυ μακρια απο την πολη. Ξαναμπηκα γρηγορα μεσα και αρχισα να σκοτωνω με το μαχαιρι μου τους εχθρους που ερχοντουσαν. Ακουστηκε ενας θορυβος απο πισω μου και μολις γυρισα ειδα μια σκια ενος μικρου πλασματος να στεκεται. "Comar!"

O Comar ειχε χαθει απο τοτε που λιποθυμισα οταν ειδα τον Dragon. Ειχε κατι στο ποδι του. Ηταν ενας χαρτης της βασης των Marines. "Ευχαριστω φιλε" του ειπα και εκεινος καθισε στον ωμο μου. Εβγαλε μια τσιριδα και τοτε ακουστηκε ποδοβολητο απο πισω μου. Οι Marines ξαφνικα σταματησαν να επιτιθονται περιμενοντας να δουνε τι θα εμφανιστει. Ο πρωτος εμφανιστηκε. "Ωστε εμφανιστηκατε" ειπα. Ηταν ολοι οι Revolutionaries. "Δεν θα σε αφηναμε ποτε μονο σου" ειπε ο Dragon. Τοτε ξαναγυρισα στους Marines και ολοι μαζι τους επιτεθηκαμε. "Πηγαινε μπροστα εσυ. Εμεις θα τους κρατησουμε" συμπληρωσε. Τοτε εγω ετρεξα μεσα στα πληθη απαρατηρητος μεχρι που εφτασα στη βαση τους. Το καταλαβα γιατι ο διαδρομος μολις τελειωσε οδηγησε σε ενα μεγαλο παλι δωματιο με μια κολωνα που περιτριγυριζοταν απο μια σκαλα που οδηγουσε πανω. Ωρα για δραση...

Ο χαρτης αρχισε να δειχνει απο αυτο το σημειο. Ανεβηκαμε γρηγορα με τον Comar τις σκαλες. Βρεθηκαμε στη βαση τους, εκει που ολοι οι Marine ετοιμαζονταν για μαχη. Ηταν γεματο. Μολις με ειδαν αρχισαν να φωναζουν μεχρι που ηρθε ενας μεγαλοσωμος αντρας με μια καπα. "Θα τον κανονισω εγω" ειπε. "Ειμαι ο Samhy, αρχηγος της βασης αυτου του νησιου και δοιηκητης των Marine. Παραδωσου η πεθανε στα χερια της Δικαιοσυνης". "Η δικαιοσυνη σου δεν ειναι σωστη. Δεν θα γινει οπως το θες" του ειπα. Τοτε εκεινος πηγε σε μια γωνια και εβγαλε απο μια τσαντα ενα τεραστειο σπαθι. "Αυτο το οπλο ειναι απο σκληρο μεταλλο. Δεν σπαει με τιποτα. Ωρα να πεθανεις" ειπε και μου ορμησε.

Μολις ηρθε καταπανω μου μου εριξε μια κοφτη με το σπαθι. Φαινοταν οτι ειναι εμπειρος ξιφομαχος. Το σπαθι περασε απο μεσα μου. Ολοι εμειναν. "Εχεις φαει φρουτο ε?" ειπε και μου ξαναεπιτεθηκε χωρις ομως νοημα. Τοτε εκανε ενα βημα πισω και ψιθυρισε κατι. Πηρε μια σταση Ittoryu και περασε καπως απο μεσα μου. Τοτε πληγες αρχισαν να σχηματιζονται γυρω στο σωμα μου. "Πως?" ειπα. Ο Samhy γελασε και ετοιμαστηκε να το ξανακανει. Ομως δεν θα τον αφηνα. Αμεσως ορμησα με Sky Flame Swing. Εκεινος πεταχτηκε πολυ πισω και κατεστρεψε εναν τοιχο. Μετα πεταχτηκε απο εκει και αρχισα να με βαραει με το σπαθι σαν δαιμονισμενος. Νευριασε αλλα και το ιδιο και εγω. Η υπομονη μου χαθηκε και τον αρπαξα απο τους ωμους οταν ειχα βγαλει τα φτερα "Ας το τελειωσουμε αυτο" ειπα και πεταξα με μεγαλη ταχυτητα προς τα πανω.

Εκεινη τη στιγμη οι Marines απο κατω αρχισαν να μου ριχνουν με τα οπλα τους πραγμα που με δυσκολεψε αλλα ο Comar δεν τους το εκανε ευκολο. Εμπαινε μπροστα στα ματια τους και σουταραν αλλου. Εφτασα στο καταλληλο υψος. Παρ'ολ'αυτα η βαση τους ηταν πανυψηλη. "Αντιο Samhy, αρχηγε της βασης και δοιηκητη των Marine του νησιου. Μπορει να με τραυματισες αλλα το αποτελεσμα ηταν αναποφευκτο. Θα πεθαινες σιγουρα" του ειπα και τον εριξα με πολυ δυναμη προς τη βαση. Εκεινος τρυπησε το εδαφος και επεσε στο απο κατω πατωμα που υπηρχαν τα Bounty Poster και οι επαναστατες με τους Marines. Ολοι εμειναν αφωνοι. Κατεβηκα και αρχισα να σφαζω τους υπολοιπους με το μαχαιρι μου. Αυτο το μαχαιρι ηταν κειμηλιο της οικογενειας. Μου το εδωσε ο πατερας μου πριν πεθανει. Ηταν σημαντικο για μενα. Ευτυχως χρησιμευσε και καπου.