[Ολοκληρωμένη]Avaton's Story [Part 7 - ΠΑΝΤΟΤΙΝΟ ΜΙΣΟΣ;]

Την στιγμή που ξεκινήσαμε,απ'την Shell Town για να πάμε επιτέλους στην Ilusia,να βρούμε τον αλχημιστή.Με κάλεσε ο Jekins στο Den Den Mushi....
-Έλα avaton!
-Έλα Jekins,με την Emma είμαι! Τι έγινε;
-Εχμ,πήρα να σου πω,να μην πας άδικα στο Ilusia να βρεις τον γεράκο.
-Γιατί!? Μόλις ξεκίνησα για εκεί.
-Άδικος κόπος,ο γεράκος πέθανε.Το μόνο πράγμα που ξέρουμε είναι οτι είχε έναν μαθητή.
-Και; Που βρίσκεται αυτός τώρα;
-Βάλαμε δικούς ανθρώπους να ψάχνουν.Αλλά θα έχω νεότερα σε 3-4 μέρες.
-Εντάξει Jekins,μόλις έχεις νεότερα πάρε με.

Και έτσι δεν είχα λόγο πλέον να κατευθυνθώ προς το Ilusia.Και σίγουρα δεν μπορώ να είμαι για τέσσερις μέρες στην θάλασσα,οπότε είπα ας επισκεφθούμε κάποιο άλλο νησί μέχρι τότε...
Έτσι ήρθαμε στο Warship Island,ένα νησί για το οποίο έχω ακούσει αρκετές ιστορίες!

Κατά την διάρκεια του ταξιδιού...

Μιλούσαμε με την Emma.Δεν ήταν ακριβώς συζήτηση,η λέξη που θα την χαρακτήριζε είναι ανάκριση!
-Η αλήθεια είναι πως δεν με λένε Emma...
-Και πως σε λένε;
-Γεννηθήκαμε στο ίδιο νησί,στο Jaya Island.Θυμάσαι έναν σοφό γέρο;
-Ναι,αυτός μου έδωσε το όνομα Quantum Personality...
-Και εμένα αυτός μου έδωσε το όνομα Emma.Η λέξη Emma,σε μια αρχαία γλώσσα σημαίνει "Αίμα"...
-Σου είπε ποτέ γιατί σου έδωσε αυτό το όνομα;
-Οχι,σε κανέναν δεν λέει,γιατί διαλέγει τα ονόματα τους...
-Τι ειρωνικό ε,Emma; Έχει χυθεί πολύ αίμα για πάρτυ σου,από άτομα που δεν το άξιζαν...
-Δεν μπορείς να καταλάβεις τον λόγο που τα έκανα όλα αυτά; Είναι επειδή σ'αγαπώ!

Την κοίταξα με πολύ μοχθηρό βλέμμα και της έδωσα ένα πάρα πολύ δυνατό χαστούκι.Έβγαλε μια κραυγή και αίμα έτρεξε απ'τα χείλη της...
-Χτύπα με...Χτύπα με...Σκότωσε με αν θες.Τα αισθήματα μου δεν αλλάζουν για εσένα...Εγώ θα σε αγαπώ ακόμα και αν με σκοτώσεις με τον χειρότερο τρόπο.
Πήδηξα πάνω της,η βάρκα κουνήθηκε βίαια...Την έπιασα απ'τον λαιμό και την έσφιγγα με όλη μου την δύναμη.Λίγο ακόμα δύναμη αν έβαζα θα της έσπαγα τον λαιμό.Το κεφάλι της είχε αρχίσει να μελανιάζει...
-Θα σε σκοτώσω για όλα αυτά που έχεις κάνει...
Άφησα τον λαιμό της και άρχισα να την βαράω ασταμάτητα χαστούκια,το ένα μετά το άλλο.Είχε σκιστεί σε όλο της πρόσωπο ,τα γυαλιά της είχαν γίνει θρίψαλα.Είχε γεμίζει μελανιές και καρούμπαλα.Την έπιασα απ'το μαλλί και την σήκωσα στον αέρα.Ήταν σακατεμένη,έτοιμη να παραδώσει την ζωή της,την έβλεπα δεν είχε άλλο κουράγιο.
-Σα-Σα-Σαγαπάω.
...μου είπε και μου χαμογέλασε με όση δύναμη είχε.Της άφησα το μαλλί και έπεσε στο πάτωμα της βάρκας.Εγώ προχώρησα δύο βήματα και έκατσα μπροστά,κοιτόντας την θάλασσα.Μετάνιωσα ήδη που την χτύπησα τόσο άσχημα,έχω αισθήματα αλλά έχει προκαλέσει πολύ πόνο...Ίσως να το αξίζει...
-Σα-Σα-Σαγαπάω...
Γύρισα να την δω,έτρεμε ολόκληρη.Έβγαλα την ζακέτα μου και την σκέπασα.Έχεις μια ευκαιρία να επανορθώσεις.Αν δεν το κάνεις θα σε κάνω στάχτη!Χαμογέλασε και κοιμήθηκε...

Αφού φτάσαμε,την πήγα σε έναν γιατρό,να δει μήπως τις είχα σπάσει κανένα ακόμα κόκκαλο.Ήταν όμως καλά...Την πήγα και πήγαμε σε ένα πανδοχείο.Την έβαλα να ξαπλώσει στο κρεβάτι.Δεν είχε ανοίξει καθόλου τα μάτια της,κοιμόταν συνεχώς.Κλείδωσα το δωμάτιο και έφυγα.Όπως κάθε φορά που πάω σε ένα καινούριο μέρος,έκανα μια βόλτα και ρωτούσα περαστικούς πληροφορίες για αυτό το νησί.Στο νησί ζει μια φυλή,οι άνθρωποι είναι πολύ φιλικοί αν και λίγο επιφυλακτικοί...

Καθόμουν σε ένα λόφο ψιλά στο βουνό και αγνάντευα την θάλασσα.Δεν ξέρω τι να κάνω.Πείτε μου και εσείς την γνώμη σας.Ήμουν πάλυ πάνω από εκείνο το στρογγυλό τραπέζι,αυτήν την φορά όμως τα πρόσωπα ήταν πάρα πολλά.Όλα διαφορετικά,και όλα μου μοιάζουν....Ήταν η πρώτη φορά που έλεγξα την κβαντική μου προσωπικότητα...

[...]
Πέρασαν ήδη δύο μέρες,εδώ και δύο μέρες είμαι στο βουνό και προπονούμε,αναβάθμισα μια επίθεση που είχα.Σε λίγο καιρό θα μπω στην μεγάλη γραμμή και δεν πρέπει να χάσω από κανέναν.Αυτό το σχέδιο θα μπει επιτέλους σε εφαρμογή.Οι πλήγες στην πλάτη μια υποχωρούν,μια πολλαπλασιάζονται.Γίνονται πολύ ενοχλητικές και μερικές φορές νομίζω πως θα πεθάνω απ'τον πόνο.Την περισσότερη ώρα στην προπόνηση ήμουν μισός θηρίο-μισός άνθρωπος,αυτό ήταν καλό για τις πληγές μου επειδή όταν είμαι σε μορφή θηρίου αναρώνω πολλές φορές πιο γρήγορα! Έβγαλα φτερά λοιπόν και πέταξα προς το χωριό,πήγα κατευθείαν στο πανδοχείο.Οι πληγές της Emma είχαν σχεδόν φύγει,κοιμόταν ακόμα...Μπήκα λοιπόν να κάνω ένα μπάνιο να ξεβρομίσω απ'την δυήμερη προπόνηση μου...

Όταν βγήκα απ'το μπάνιο,ήταν ξύπνια και καθόταν στο κρεβάτι.Μόλις βγήκα,μου χαμογέλασε,πραγματικά χαιρόταν που με έβλεπε το είδα στο πρόσωπο της.
-Ξεκουράστηκες;
-Ναι,πρέπει να κοιμάμαι πολλές ώρες ε;
-Ναι,αρκετές! Δεν μου κρατάς κακία;
-Οχι φυσικά,ακόμα και αν με σκότωνες εγώ...
-Εντάξει!
-Αλλά σε νοιάζει αν σου κρατάω κακία ή οχι;Εσύ νεκρή δεν με θες;
-Αν σε ήθελα νεκρή,τότε θα ήσουν νεκρή.Φυσικά και οχι,δεν σε θέλω νεκρή.
-Γιατί avaton;
-Γιατί κατά κάποιον τρόπο έχω δεθεί μαζί σου.Θα με ακολουθήσεις στα ταξίδια μου,το έχω πάρει απόφαση.Αλλά με την πρώτη στραβή,θα σε διώξω.Και μου χρωστάς πολλές εξηγήσεις και απαντήσεις!
-Οτι θες,οτι θες.
Άρχισε να χαμογελάει,ήταν έτοιμη να αρχίσει να χοροπηδάει στο κρεβάτι,όπως κάνουν τα μικρά παιδιά...
-Πως νιώθεις; Είναι καλύτερα τα τραυματά σου;
-Δεν νιώθω πόνο πλέον!
-Χαίρομε,αναρώνεις σχετικά γρήγορα.
-Λοιπόν πες μου τι θα κάνουμε σε αυτό το νησί;Βασικά σε ποιο νησί ήρθαμε;
-Είμαστε στο Warship Island.Και φαίνεται πολύ ύσηχο μέρος...Σχεδόν βαρετό.
-Και όλες αυτές τις ώρες που κοιμόμουν τι έκαμνες;
-Ήμουν για προπόνηση στο βουνό...Πολλές ερωτήσεις μαζί.
-Απλά είμαι κάπως χαρούμενη τώρα και...

Σηκώθηκα και την βάρεσα ένα δυνατό χαστούκι.Το βλέμμα της πάγωσε.
-Όλα αυτά που μου είπες ήταν ψέματα; Γιατί με βάρεσες;
Της χαμογέλασα ειρωνικά.Της έπιασα με δύναμη απ'τον λαιμό,χωρίς να την πνίγω όμως.Έφερα το πρόσωπο της μπροστά στο δικό μου και την φίλησα.Αυτή είχε κλείσει τα μάτια της,ενώ εγώ οχι.Χαμογελούσε ενώ ήξερα οτι την πονούσα...

Σταμάτησα να την φιλάω,άφησα τον λαιμό της και σηκώθηκα όρθιος.Όλα αυτά μέσα σε μια στιγμή.
-Λοιπόν,τι θες να κάνεις;
-Εγώ λέω να πάω μια βόλτα,να πάρω καθαρό αέρα.Το νησί είναι πολύ ήρεμο και θα είναι βαρετά εδώ,όλα αυτό δείχνουν.
-Δεν θες να έρθω μαζί σου;
-Δεν έχω κανένα πρόβλημα.
Πήγε να σηκωθεί,αλλά δεν είχε καθόλου δύναμη και κουράγιο να περπατήσει.Πήγε να πέσει κατευθείαν.Με κοίταξε με ένα αβοήθητο υφάκι.Την πήρα στην αγκαλιά μου και φύγαμε απ'το μπαλκόνι πετώντας.Ενώ ήμασταν στον αέρα,είδα δεκάδες πλοία των ναυτικών να πλοισιάζουν το νησί.Επίσης ακουγόταν πάρα πολύ φασαρία απ'το λιμανάκι...
-Ας πάμε να δούμε τι συμβαίνει...

Όταν φτάσαμε εκεί,είδαμε έναν άσχημο τύπο με λεπτά γυαλία και νύχια ποντικιού να απειλεί τους κατοίκους για να του πουν την τοποθεσία ενός μικρού κοριτσιού.Δεν πήρα μέρος στην συζήτηση,γιατί δεν ήξερα τι ακριβώς ήθελε.Πάντως αν προσπαθήσει να κάνει κακό σε κάποιον άνθρωπο και πόσο μάλλον σε ένα μικρό κοριτσάκι θα τον αποτεφρώσω...Ξαφνικά έκανε μια κίνηση με τα νύχια του και έκοψε έναν άντρα ο οποίος υπερασπιζόταν το κοριτσάκι,το οποίο όμως δεν ήταν εδώ.Ο άντρας είχε κοπεί σε πολλά σημεία,ήταν χαράγματα από σπαθί.Αμέσως κατάλαβα πως ήταν Devil Fruit χρήστης.Άφησα την Emma να κάθετε σε ένα ξύλινο παγκάκι και έπιασα απ'το κεφάλι και άρχισα να πετάω προς τον ουρανό!

Τον πέταξα προς τα κάτω με μεγάλη δύναμη,πριν προλάβει να συγκρουστεί με το έδαφος τον κλότσισα και τον έστειλα προς το βουνό.Η σύγκρουση δημιούργησε πολλές σκόνες και κατεδαφήσεις.Μετά ακολούθησε μια σύντομη μάχη.Τον νίκησα χωρίς να ζοριστώ.Είχε αρκετά λεφτά μαζί του,τα πήρα όλα και πήγα προς το λιμάνι με το πτώμα του στους ώμους μου.Όταν έφτασα εκεί,είχαν είδη φτάσει στην στεριά μερικές βάρκες απ'τα καράβια των ναυτικών.Σε μια κάπως μεγαλύτερη βάρκα,ήταν ένας χοντρός,ο οποίος μάλλον ήταν καπετάνιος.Μόλις είδε το πτώμα του,άρχισε να φωνάζει και να τσιρίζει σαν γυναίκα.
-Πες μου τώρα ποιο είναι το όνομα σου;
-QUA-NTUM PER-SO-NA-LI-TY!
-Από αύριο θα είσαι επικυρηγμένος...
-Είμαι ήδη.
Είπα την τελευταία μου φράση και πήρα την Emma.Να πάμε αλλού δεν άντεχα άλλο την φασαρία.

Οι χωρικοί μας ακολουθούσαν.Με σταμάτησαν και μου έλεγαν ευχαριστώ.
-Γιατί έψαχναν το μικρό κοριτσάκι;
-Αυτό το μικρό κοριτσάκι έχει φάει ένα φρούτο που της επιτρέπει να μιλάει με τα ζώα.Έτσι πιστεύουν πως θα μπορέσουν να βρουν μυθικό-χαμένο νησί όπου κατοικούν δράκοι.
-Μάλιστα,και τι θα τους κάνουν τους δράκους;
-Ένας μύθος λέει πως οι δράκοι ζουν για χιλιάδες χρόνια.Και όποιος έχει στην κατοχή του ένα κόκαλο από δράκο,γίνετε αθάνατος.
-Φαντάσου να είσαι δράκος λοιπόν,μάλιστα!Ευχαριστώ πολύ.Πρέπει να πάω την φίλη μου βόλτα στο νησί.Αντίο

Έβγαλα φτερά και κατευθύνθηκα προς την κορυφή του βουνού!
-Για μια στιγμή! Και εσύ δράκος δεν είσαι;
-Αντιοοοοοο!

Ήμασταν πλέων στο βουνό.
-Avaton,είναι αλήθεια αυτό που έλεγαν για τους δράκους;
-Τι εννοείς;
-Δηλαδή εσύ θα μπορείς να ζεις για χιλιάδες χρόνια;
-Ιδέα δεν έχω.Εγώ φαίνομαι πάντως για όσα χρόνια ζω!
-Χαχα,ναι σωστά...
-Πάμε να δούμε προς τα που οδηγεί αυτό το δρομάκι.
Το βουνό,είχε πολύ πράσινο,υπερβολικά πολύ...Μπορώ να το παρομοιάσω με ζούγκλα.Η ατμόσφαιρα ήταν καταπληκτική,είχε πολύ ήλιο και άκουγες θορύβους,βαθιά μέσα απ'το δάσος που σε έκαναν να χαλαρώνεις.Νερό που κυλούσε απ'την πηγή του...Διάφορα έντομα...Τα πουλιά να τραγουδάνε...
Γύρισα να κοιτάξω κάτω,προς το λιμάνι.Τα ναυτικά πλοία είχαν αρχίσει ήδη να απομακρύνονται.Γύρισα ξανά μπροστά μου και αντίκρισα ένα μικρό κοντό κοριτσάκι.Εγώ και η Emma την κοιτούσαμε...

Μας κοιτούσε φοβισμένη...
-Αν ήρθατε να πάρετε τον φίλο μου,καλύτερα να φύγετε.Δεν είστε φιλοξενούμενοι εδώ...
-Μην ανησυχείς μικρούλα,μόλις σκότωσα αυτόν που ήθελε να πάρει τον φίλο σου,αν μιλάς για τον δράκο.
Κάπως ήρεμισε αλλά μετά πήρε είναι άγριο ύφος!
-Δεν σας πιστεύω,δεν θα πέσω στην παγίδα σας.
Τότε μεταμορφόθηκα και εγώ σε δράκο και της είπα...
-Είμαι και εγώ σαν τον φίλο σου!
Πήρα ξανά την ανθρώπινη μορφή μου και της χαμογέλασα.Αυτή τότε κάθισε στο έδαφος...
-Ουφ,οκ σε πιστεύω τώρα.Ελάτε μαζί μου...

Την ακολουθήσαμε,μας πήγε μέσα σε μια γιγαντιαία σπηλιά.Μέσα υπήρχαν παντού σταλακτίτες,υπήρχαν λιμνούλες στο πάτωμα,το κακό είναι οτι είχε πολύ υγρασία.Γενικά ήταν πολύ όμορφη και για ένα καταφύγιο θα ήταν τρομέρο μέρος.Αφού πήγαμε βαθιά μέσα στην σπηλιά,αντικρίσαμε έναν τεράστιο δράκο μπροστά μας.Δεν είχε καμία σχέση με την μορφή μου,αυτός ήταν πράσινος και φαινόταν ιδιαίτερα γέρικος.Το κοριτσάκι μας σύστησε τον δράκο,ήταν πολύ αστεία η κατάσταση,σαν παιχνίδι.Παρ'όλα αυτά το κοριτσάκι,φαίνεται πως είναι,φοβερά,ώριμο!Ξαφνικά το κοριτσάκι ενώ με κοιτούσε μέσα στα μάτια άρχισε να ουρλιάζει και να φωνάζει βοήθεια.Εγώ συνέχιζα να την κοιτάω μέσα στα μάτια χωρίς να αντιδράω.Ο δράκος είχε σηκωθεί όρθιος και ήταν έτοιμος να μας επιτεθεί όπως μπορούσε,η Emma κοιτούσε μια εμένα,μια εκείνους.Εμένα με κοιτούσε με φόβο όμως...Γιατί;;;;

Με μια κίνηση το κοριτσάκι το έκανα τέφρα,όρμιξα πάνω στον δράκο,τον έπιασα με το δεξί μου χέρι και με όση δύναμη είχα τον εκτόξευσα στον απέναντι τοίχο.Αυτός ξεψύχησε εκεί,με δύναμη έβαλα το χέρι μου μέσα στην σάρκα του και έβγαλα ένα μεγάλο κόκαλο,το βούτηξα μέσα σε μια μικρή λιμνούλα που είχε το πάτωμα έτσι ώστε να ξεπλυθεί απ'τα αίματα του δράκου.Στην συνέχεια αποτέφρωσα και τα δύο πτώματα,πήρα την Emma και της έδωσα το κόκκαλο,είχε μείνει σοκαρισμένη αλλά μόλις το πήρε είχε μια ικανοποιητική έκφραση στο πρόσωπό της.

[...]
Έπαιρνε βαριές ανάσες,ήταν πολύ κουρασμένη.Στην αγκαλιά της κρατούσε το κόκκαλο του δράκου λες και ήταν οτι πολυτιμότερο είχε.Αποφάσισα να την πάω στο πανδοχείο για να ξεκουραστεί.Δεν μιλούσαμε καθόλου.Τι είχαμε να πούμε άλλωστε; Λίγες απορίες έχουν μείνει,μόλις μου τις λύσει θα χωρίσουν οι δρόμοι μας...Μια για πάντα!(?).Την άφησα λοιπόν,μετά από λίγα λεπτά κοιμόταν.Εγώ πήγα έναν περίπατο...

Buru Burup Buru Buru Burup Buru!!!

Χτυπούσε το Den Den Mushi μου,ήταν ο Jekins...
-Ελα Jekins,τι κάνεις;
-Καλά είμαι avaton.Εσύ; Είσαι μόνος;
-Ναι μόνος είμαι.γιατί ρωτάς;
-Ήθελα να σου πω,πως εγώ είπα στον Dragon οτι είσαι με την Emma καθώς ήξερα μερικά πράγματα για αυτήν.
-Το κατάλαβα.Λογικό ήταν.
-Έχεις αποφασίσει τι θα κάνεις μαζί της;
-Ναι.Θα την βασανίζω για την υπόλοιπη ζωή της...
Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα χωρίς να μιλήσει!
-Βασικά υπάρχει και κάτι άλλο,άσχετο με την Emma,που θέλω να σου πω.
-Έχει να κάνει με την κβαντική μου προσωπικότητα;
Ξεκίνησε να μιλάει ψιθυριστά,λες και φοβόταν να μην τον ακούσουν...
-Ναι,το αντίγραφο του βιβλίου που είχα εξαφανίστηκε,δεν μπορώ να το βρω πουθενά.Τώρα έχεις μια ελπίδα να βρεις το άλλο που βρίσκεται στην Arabasta.
-Μάλιστα.Πως εξαφανίστηκε;
Δεν μου απάντησε...
-Να ξέρεις όμως πως η Arabasta είναι υπό τον έλεγχο του Crocodile.Πρέπει να κλείσω τώρα θα τα πούμε.Να προσέχεις...

Δεν μ'άρεσε αυτή η εξέλιξη,ούτε η νευρικότητα του.Κάτι άλλο τρέχει πίσω από εδώ.Αλλά δεν μπορώ να το ερευνήσω άμεσα.Οπότε το μόνο που έχω να κάνω είναι να προσθέσω άλλο ένα άτομο στο black list μου,Crocodile!

Ξαφνικά ο avaton,έπεσε κάτω,γονάτισε.Δεν μπορούσε να αντέξει τους πόνους στην πλάτη του.Πέρασαν αρκετές ώρες,απ'την ώρα που έχασε τις αισθήσεις του ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε...
Ένιωθε εξαιρετικά αδύναμος,κοίταξε τον εαυτό του και φαινόταν πιο αδύνατος.Ήθελε οπωσδήποτε νερό...Μετά βίας έφτασε μέχρι το χωριό!

Είχαν περάσει δύο μέρες απ΄την ώρα που είχε πέσει στο πάτωμα,αναίσθητος ο avaton.Τώρα όμως είχε τις αισθήσεις του και μετά βίας έφτασε μέχρι το χωριό.Μπήκε μέσα σε μια ταβέρνα και ζήτησε ένα ράμεν και ένα μπουκάλι σακέ.Τα κατανάλωσε μέσα σε 3 μόλις λεπτά.Πόσες ώρες κοιμόμουν σκέφτηκε; Έφυγε απ'την ταβέρνα και περπάτησε μέχρι το πανδοχείο.Αυτή τη φορά είχε κάποιες δυνάμεις,είχε αρχίσει να επανέρχεται.Χτυπούσε την πόρτα να του ανοίξει η Emma,αλλά δεν άνοιγε κανείς.Δεν το σκέφτηκε περισσότερο,με μια κίνηση διέλυσε την πόρτα.Μπήκε μέσα είδε την Emma πεσμένη στο πάτωμα και τρία άδεια μπουκάλια με αλκοολ πεσμένα στο πάτωμα...

Δίπλα της ήταν πεσμένο το ημερολόγιο της,αυτό που είχε ξαναδεί πριν λίγες μέρες.Ο avaton κοιτούσε μια το ημερολόγιο της,μια την Emma.Το αρπάζει και το βάζει στην τσέπη του.Μετά σήκωσε την Emma και την έβαλε στο κρεβάτι.Της έδωσε μερικά αδύναμα χαστούκια για να ξυπνήσει.Ήθελε να δει αν ήταν καλά.Άνοιξε τα μάτια της και ξανά κοιμήθηκε.Εξάλλου είχε πιει πάρα πολύ.Την σήκωσε με το αριστερό χέρι.Την πέταξε στον αέρα και την πάτησε μπουνιά με το δεξί.Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να την τραυματίσει πάρα πολύ σοβαρά.Πρέπει να έχει σπάσει πάρα πολλά κόκαλα.Στην συνέχεια,την άφησε στο κρεβάτι και βγήκε έξω.Βγαίνοντας απ'το δωμάτιο υποκρινόταν πως ήταν σε άθλια κατάσταση,περπατούσε μέσα στο χωριό και φώναζε βοήθεια.Πολύ χωρικοί τον ρώτησαν τι συναίβει...
-Σας παρακαλώ σώστε την φίλη μου....Είναι στο ξενοδοχείο...
-Εσύ είσαι καλά; Να φωνάξουμε έναν γιατρό!
-Οχι,εγώ καλά είμαι τρέξτε στην φίλη μου σας παρακαλώ.

Δεν κάθισε άλλο εκεί ο avaton,έβγαλε φτερά και ξεκίνησε για το επόμενο νησί.Λίγο πριν φύγει όμως κοίταξε το ημερολόγιο,το άνοιξε και είδε πως έλειπαν κάποιες σελίδες.Είχαν κοπεί.Δεν έδωσε σημασία όμως,τον ένοιαζε που το είχε στα χέρια του.Καθώς πετούσε τα πρώτα λεπτά είχε μια διαμάχη με τον εαυτό του.
-Έπρεπε να την είχα σκοτώσει!
-Έπρεπε να την πάρω μαζί μου,μαγαπάει πάρα πολύ.
-Ναι,δίκιο έχει ένα τέτοιο μοχθηρό άτομο που θα κάνει τα πάντα για εμένα πρέπει να το έχω στο πλευρό μου.
-Σκάστε. Φώναξε η ψυχή του avaton.

Ο avaton είχε δακρύσει και πετούσε.Η ψυχή του δεν την έχει συγχωρέσει αλλά δεν μπορεί να κάνει τόσο κακό σε ένα άτομο που νοιαζόταν.Ίσως και νοιάζεται ακόμα!

ΤΕΛΟΣ PART 7 - ΠΑΝΤΟΤΙΝΟ ΜΙΣΟΣ;