[Ολοκληρωμενη] The Armageddon Rebels! Revolutionaries! Οι αμυνα του νησιου...

Εφτασα στο επομενο νησι. Ημασταν πλεον στο South Blue. Καθως πλησιασα παρατηρησα καπνους να βγαινουν απο διαφορα σημεια του. Σαν να ειχε γινει μια μαχη εκει. Πλοια ηταν αραγμενα στις οχθες καιπολυκοσμια κυριαρχουσε παντου.
Δεν ηξερα αν ηταν συνετο να προσεγγισω αυτο το νησι ωστοσο κατι μεσα μου με προετρεψε να συνεχισω.

Εφτασα και αραξα σε μια απομακρη πλευρα του νησιου. Κατεβηκα και προσπαθησα να βρω καποιο χωριο ή πολη κατι τελοσπαντων για να παρω προμηθειες για το ταξιδι μου. Προχωρησα και παρατηρησαμια πολη στο βαθος. Παντου καπνοι εν τω μεταξυ, παντου χαμος, σιγουρα πρεπει να ειχε γινει μαχη!

-Αλτ! Ποιος ειναι εκει?
Ενας σκοπος γυρω απο την πολη μας σταματησε!
-Saint D. Nicolas, ψαχνω να βρω προμηθειες, μολις εφτασα στο νησι.
-Αλτ! Μην προχωρησεις αλλο! Περιμενε εδω να φωναξω εναν ανωτερο μου!
Ο σκοπος χαθηκε στο σκοταδι. Τι γινοταν εδω? Σκοπος? Σιγουρα ανηκε σε καποιον στρατο αρα οντως εχει γινει μαχη εδω, αλλα ποιος πολεμησε με ποιον?

Μετα απο λιγο επεστρεψε ο σκοπος μαζι με αλλον εναν αντρα.
-ποιος εισαι? Με ρωτησε αποτομα
-Saint D. Nicolas, ηρθα για προμηθειες.
-Τι εισαι Saint D. Nicolas? Ειλκρινα...
Διστασα λιγο.
-Πειρατης.
-Οκ δεν εισαι λοιπον με τους marines η την Παγκοσμια Κυβερνηση?
-οχι εχω και επικυρηξη!
-Ωραια ακολουθησε με!

Ο Αντρας μας περασε μεσα στην πολη, διασχισαμε την κατασκηνωση πολλων στρατιωτων, και υστερα μπηκαμε μεσα στην πολη. Κατευθηνθηκαμε σε ενα σπιτι και ο αντρας χτυπησε την πορτα.
-κυριε Λοχαγε επιτρεπεται?
-Περαστε!
Μπηκα μεσα και ο αντρας ενημερωσε τον ανωτερο του.
-ΑΑΑΑ ετσι ε? Ειπε ο λοχαγος και με κοιταξε
-Μαλιστα απαντησα, μονο προμηθειες να παρουμε και θα φυγουμε απο το νησι.

-Τι προμηθειες θελετε? Με ρωτησε ο λαχαγος
-Κρεας, νερο και λιγο ποτο, δεν μπορουμε να παμε να παρουμε απο την πολη?
-Καλυτερα να μην μπει ενας πειρατης στην πολη τωρα.
-Καλα, και πως-?
-Στρατιωτη, τακτοποιησε το θεμα.
-Μαλιστα Κυριε!
Ο στρατιωτης εφυγε. Μειναμε με τον λογαχο.

Ειχα πολλες ερωτησεις ωστοσο.
-Ε, με συγχωρειτε αλλοι ποιοι ειστε αν επιτρεπετε?
-Μα δεν ειναι φανερο? Μου απαντησε ο λοχαγος, ειμαστε Revolutionaries! Επαναστατες εναντια στην Παγκοσμια κυβερνηση και τους Marines! Μολις νικησαμε μια μεγαλη μαχη και διοξαμε την επιρροη τους απο αυτο το νησι!
-Δηλαδη δεν υπαρχουν Marines σε αυτο το νησι?
-Οχι τους διώξαμε ολους!
-Τι τελειο νησι, ενα μερος χωρις την αδιστακτη βιαιοτητα τους!
-Χα βλεπω οτι και εσυ μισεις τους Marines???

Σκεφτηκα λιγο. Πικρες αναμνησεις περασαν απο το μυαλο μου.
-Ναι, σκοτωσαν τον πατερα μου και δεν ειναι και λιγα τα παραδειγματα βιαιοτητας τους που βλεπουμε γυρω μας.
-Πραγματικα! Παραδειγματος χαρην η Οχαρα. Αλλα και αν χασουμε και εμεις εδω τι νομιζεις οτι θα απογινει ολη η πολη που μας βοηθησε?
-δεν θαλω να φανταζομαι! Απαντησα
-Δεν χρειαζεται, η νικη μας ειναι ολοκληρωτικη εδω περα, μου ειπε και χαμογελασε.

Στην συνεχεια καθισαμε λιγο και μου προσεφερε λιγο ποτο. Ηταν καλο και δυνατο! Μου ειπε καποιες ιστοριες απο την εμπειρια του. Στην συνεχεια του ειπα για τον πατερα μου. Μου μιλησε για την μαχη του με τους marins εδω στην centaurea! Ειχαν χρησιμοποιησει καλη τακτικη και πηραν δυσκολα το νησι! Ειχε ερθει για την οργανωση της μαχης ο ιδιος ο dragon ο αρχηγος των revolutionaries!

Σε λιγο εφτασε ο στρατιωτης με εναν μπογο με οτι χρειαζομασταν.
-Ειστε ενταξει ? Με ρωτησε ο λοχαγος.
-Μαλιστα! Απαντησα.
-Ωραια στρατιωτη τωρα θελω να συνοδευσεις αυτους τους ανθρωπους στο σημειο που εχουν το πλοιο τους και να φυγουν.
-Μαλιστα!
-Σας χαιρετω κυριοι!
-Χαιρετω και εγω ειναι χαρα μουπου συναντησα καποιους που πολεμουν την δικτακτορια της Παγκοσμιας κυβερνησης!
Χαμογελασε.
-Κυριοι ελατε μαζι μου παρακαλω. Ειπε ο στρατιωτης και τον ακολουθησα.

Ηταν νυχτα και πηγαινα προς την βαρκα μου, κατι ομως δεν πηγαινε καλα.
Συζητουσα με τον στρατιωτη και μια στιγμη ακουσα αμυδρα κατι.
-Σσσσς, ειπα.
Κατι κουνηθηκε μπροστα, ηταν βαρκες και κατεβαιναν ατομα απο εκει, marines!
-MARINES! Φωναξα.
Ο στρατιωτης πηγε να βγαλει κατι σαν φωτοβολιδοβολο ομως ενας πυροβολισμος τον αφησε στο χωμα τραυματισμενο. Ευτυχως μπορεσε να σηκωθει, ειχε τραυματιστει στο χερι
Σηκωσα τα χερια μου.
-ΡΙΞΕ ΤΗΝ ΦΩΤΟΒΟΛΙΔΑ ΚΑΙ ΤΡΕΧΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ! ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΩ!

Η φωτοβολιδα ηταν στον ουρανο. Αμεσως ακουστηκα σειρηνες και μαλλον ο στρατος των Επαναστατων μαζευοταν ξανα. Ο στρατιωτης ετρεξε κατευθειαν στην πολη.
-Μeteor Machine Gun!
Οι μετεωριτες μου αρχισαν να χτυπανε τους marines αλλα ηταν παρα πολλοι, σηκωσαν τα οπλα τους. Σταματησα την επιθεση και καλυφτηκα πισω απο εναν βραχο. Ειχαν αρχισει την εισβολη στο νησι αυτο ηταν σιγουρο!

Ελπιζω να καναν γρηγορα οι επεναστατες να οργανωθουν! Δεν θα μπορουσα να τους κρατησω εδω για παντα.
Οι Marines πυροβολουσαν τον βραχο μου με μανια. Τοτε ενας απο τους ναυτες, μαλλον ο αρχηγος τους εριξε μια μπουνια στον βραχο και αυτος διαλυθηκε. Ημουν εκτεθημενος στα πυρα τους!

-ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΟΥΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΑΣ ΣΕ ΕΝΑΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ!
-ΟΧΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΠΕΙΡΑΤΗ! Φωναξα και
-Μeteor shot!
O μετεωριτης δεν βρηκε τον στοχο του. Οι ναυτες σξκωσαν τα οπλα τους.
Αν πυροβολουσαν θα ημουν νεκρος.
Ωστοσο ακουσα καποια ποδοβολητα και καλπασμους. Ηταν αραγε ο ηχος του θανατου που πλησιαζε?

-ΕΠΙΘΕΣΗ!!! Ηταν ο λοχαγος πανω σε ενα αλογο.
Ακουστηκα πολλες τουφεκιες και πολλοι marines πιαστηκα απροετοιμαστοι και πεσανε νεκροι. Ημουν καλα. Σωθηκα.
Σηκωθηκα λοιπον, καλυφτηκα και
-Meteor Storm!
Η καταιγιδα μετεωριτων επληξε σοβαρα τους ναυτες, τους διελυσε, μαλιστα κατεστρεψε και τις βαρκες τους και δεν μπορουσαν να γυρισουν πισω.
Τοτε μου επιτεθηκε ο αρχηγος τους.

Με χτυπησε με μια γροθια και μεσα στον πανικο δεν μπορεσα να την αποφυγω. Μου θυμισε τις μπουνιες του Bonecrusher, μου εκοψε την ανασα.Καταφερα να σηκωθω με δυσκολια. Πηδηξα πισω ωστοσο, ειχα δυναμωσει, και τεντωσα το χερι μου. Πριν προλαβω να τον χτυπησω με τον μετεωριτη μου, ξαναεπιτεθηκε, η μπουνια του τοτε δεν με πετυχε και βρηκα ενα ανοιγμα,

-Meteor Punch!
Η μπουνια μου τον βρηκε στην κοιλια αλλα την αντεξε ολη. Ωστοσο εγω βρηκα την ευκαιρια και την αποσταση που ηθελα.
-Τωρα θα πεθ...
-Meteor Machine Gun!
Αυτο δεν μπορεσε να το αποφυγει! Ο Αρχηγος τους ηταν ηδη νεκρος.

Στην συνεχεια ακεφαλοι οπως ηταν οι marines μετα την νικη μου εναντια του αρχηγου τους, παραδόθηκαν. Οι στρατιωτες του Επαναστατικου στρατου τους μαζεψαν και τους εδεσαν. Καποιοι ανελαβαν να τους οδηγησουν στα κελια. Με πλησια σε ο Λοχαγος.
-Αν δεν ησουν εσυ θα μας ειχαν πιασει στον υπνο!
Απλα χαμογελασα...

Περπατησαμε για λιγο στο πεδιο της μαχης.
-Που ειναι ο στρατιωτης? Ρωτησα.
-Στο ιατρειο μας, ειναι καλα.
-Ναι, ηταν πολλοι ε? Μαλλον ηθελαν να παρουν πισω το νησι.
-Ναι αλλα δεν τα καταφεραν χαρη σε εσενα. Δεν μου λες εχεις σκεφτει ποτε να μπεις στους Επαναστατες?
Χαμογελασα και του αρνηθηκα ευγενικα

Γυρισα προς τον λοχαγο.
-Εγω πρεπει να φυγω τωρα. Χαρηκα και ευχαριστω για ολα!
-Τιμη μας. Λοχος! Προσοχη!
Ολοι οι επαναστατες εκει καθισαν προσοχη.
Ο λοχαγος με χαιρετησε στρατιωτικα και συνεχισε να με χαιρετα μεχρι που σαλπαρα για το επομενο νησι!

ΤΕΛΟΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑΣ ΣΤΗΝ CENTAUREA!!!