[Ανοιχτό] Drakom Past

Εκεί που καθόμουν και κάπνιζα ανέμελος ακούγοντας τους θορύβους απτους εργάτες που φτιάχναν τα πλοία άρχισα να αναπολώ και να θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια. Είχανε περάσει πάνω απο 10 χρόνια από τότε που έφυγα απτο Organ Island αλλά όλα μου φαίνονται τόσο κοντινά. Μου έρχεται στ μυαλο η γνωριμία μου με τον Draiko το κατοικιδιό μου και καλυτερό μ φίλο.Δεν ήταν μεγαλύτερος από ένα κουταβάκι όταν τον βρήκαμε στο δάσος χωρίς κανέναν να τον προσέχει.Ποιος θα το περίμενε τότε ότι θα είμαστε αχώριστοι και θα γυρίζαμε τον κόσμο μαζί.Θυμάμαι σαν να ταν χθες όταν είπα στην οκογενειά μου ότι θέλω να πάω να γίνω μάγειρας σε κάποιο πειρατικό πλοίο για να μπορέσω να γυρίσω τον κόσμο...Ακόμα θυμάμαι την απάντηση του πατέρα μου : "-Δεν πρόκειται να τα καταφέρεις, η θάλασσα ειναι σκληρή και όχι για παιδάκια" ... Ευτυχώς που δεν τους άκουσα....

Και τώρα να μαι δω...Στο Warship island ...Να περιμένω καποιό πλοίο για να ξεκινήσω τις περιπετειές μου.Δεν το περίμενα τόσο δύσκολο.Υπάρχουν τόσοι πολλοί πειρατές μα εγώ περιμένω κάποιο αντάξιο μου για καπετάνιο.Πέρασα αρκετά χρόνια ψάχνοντας το κατάλληλο φρούτο του διαβόλου για να μπορέσω να γίνω ένας απτους πιο διάσημους πειρατές ... Και πιστεύω πως τα κατάφερα να το βρω χάρις στο ενστικτο μου...
Gura Gura no Mi... Είναι τύπου Paramecia... Μπορώ να δημιουργήσω οστικό κύμα και σεισμούς...

Δυνάμεις καθόλου ανίσχυρες...Αντιθέτως...Δεν ήταν όμως τόσο εύκολο να το βρω.... Περιπλανιόμασταν απο δω και άπο κει για πάρα πολύ καιρό... Γνωρίσαμε πολύ κόσμο... καλούς και κακούς ... αλλα πάλι μείναμε μόνοι μας Draiko....Αποκτήσαμε και τις πρώτες μας ουλές απτις μάχες... Όμως τίποτα δεν είναι όπως παλιά .... Οριμάσαμε και μάθαμε οτί πρέπει να είμαστε σκληροί για να ζήσουμε και να επιβιώσουμε ... Και τα καταφέραμε... Όμως τώρα ξεκινάνε τα δύσκολα....
Ένας δυνατός χτύπος με επαναφέρει στην πραγματικότητα... Έχει ήδη νυχτώσει... Αρκετά ονειροπολήσαμε και νοσταλγήσαμε το παρελθόν... Πάμε φίλε μου Draiko ...Πρέπει να βρούμε τροφή και κατάλυμα... Αύριο ξεκινάει μία καινούργια μέρα για να ψάξουμε για πλοίο...Και που ξέρεις? Ίσως είμαστε τυχεροί...